Een standbeeld voor Schermerhorn?

Viet lang nadat onze rood-roomse ref'rins op "J® Ronde Tafel Conferentie (Den Haag onze overzeese gebiedsdede Oost had uitgeleverd aan de lejin lïolutioinair-collaborateur Soekarno en aldus „los van Nederland" was »komen, sprak de voorzitter van de Lji van de Arbeid, de bekende Koos ïorrink, op een socialistische vergadering de Volgende woorden: ßndelijk hebben wfl dan ons grote

ßndelijk hebben wfl dan ons grote Jialistische ideaal van een vrij In<},o- 0ië bf reikt, dat een eeuwig monument «il ïijn t«r ere van 'professor Schermer-

Het monimient voor oud-mmister Schermerhom is er dus eigenlijk al: het (efflmvoordige Indonesië! Dit is in ,de ogen der socialisten blijkbaar zo mooi, jat het nimmer door een ander monument in brons of marmer overtroffen kan worden. Maar wellicht wordt nog eens op het Binnenhof in Den Haag, Kaar de slot-acte van het drama zich afspeelde, tot verheerhjking van de Bian, die de Nederlandse geestelijke vajer was van het vrije Indonesië, een jtandbeeld opgericht, opdat ieder, die het ziet, zou weten, dat het Prof. Scherijerliorn is geweest, die zich deze onvergankelijke roem heeft verworven. Er staat menig standbeeld in Nederland, dat terecht de herinnering leven- Jig houdt aan een nationale figuur uit het verleden. Maar we gelofven, dat de overgrote meerderheid van het Nederlandse volk ten hoogste verontwaardigd 1 zijn, wanneer aan deze monumenten er één zou worden toegevoegd van de itian, die in de korte tijd van zijn machts uitoefening kans heeft gezien ons Rijk teversclieuren, Nederland te beroven van geweldige economische hulpbronnen en Indonesië zelf over te geven aan de :haos. Belialve een betrekkelijk kleine kring

Belialve een betrekkelijk kleine kring van insiders weet ons volk. niet, welk I funeste rol deze „staatsman" in de terste tijd na de be(vrijding in de rege- ; van ons land heeft gespeeld. Het is i, daarvan eens één en ander naar raren te brengen.

Het begon in de oorlog. Schermerhorn jat met vele andere prominente Neder- 1 in een gijzelaarskamp. Daar zijn toen allerlei vernieuwingsplannen uitge- ;d, die na de oorlog moesten worden verwezenlijkt. Vóór 1940 was Schermerta vrijzinnig-democraat en lid van het HE. der V.P.R.O. Deze humanistische idealist werd democratisch socialist en heftig voorstander van de zgn. doorbraali. Alle partijen op godsdienstige moesten verdwijnen en het socialisme, belichaamd in een nieuwe organisatie — de latere Partij van de Ar- I — zou de grote Nederlandse politieke macht worden. Het spel werd goed speeld. Ook in Londen waren dergelijinvloeden werkzaam, gestimuleerd door Engelandvaarders als Burger en Van Heuven Goedhart. Toen in Mei 1945 een nieuw kabinet gevormd moest worta, bleek, dat men de Koningin een ' iiverkeerd beeld van de politieke situatie liad gegeven, zodat H.M. de indruk moest krijgen, dat Nederland smachtte oaar een socialistisch bewind. En zo werd prof. Schermerhom in Juni 1945 minister-president. In zijn kabinet za- 'en 7 socialistische ministers! De ver- Wezingen moesten zo lang mogelijk wor- '"1 uitgesteld om de organisatie en probanda van de P.v.d.A. mogelijk te maten. Prot. Van der Leeuw zou onderwijs "1 radio reorganiseren op eenheidsbasis. w geestverwant van Schermerhorn "as Min. van Onderwijs geworden, hoepel Dr Bruins Slot had voorgesteld, daarvoor Mr Hangelbroek, de bekende »r. van de Schoolraad, te nemen, maar •it paste uiteraard niet in het vernieu­

Wie precies weten wil, welke rol dhr wnermerhorn heeft gespeeld in het foorlopig wegwerken van de omroepverenigingen, leze de verhoren in het "»slag der Parlementaire Enquête Commissie (deel 5), dat onlangs verschenen " Daarin vertellen de heren De Jong «C.R.V.), Vogt (A.V.R.O.), Broeksz IV.A.R.A.) en Speet (K.R.O.) van de "eer dan schandelijke behandeling, die wijlem Prof, Oranje op 5 Juli 1945 in de AVRO­studio te Hilversum van Schermerhorn had te incasseren. Hij kreeg op staande voet ontslag, omdat hij tegen "e eenheidsomroep was. En de studio's werden gevorderd door het Militair Ge­ ^g (dat er nooit had moeten zijn). Dhr J«gt drukte zich bij de verhoren het ™rpste uit en zei:

"Schermerhorn was de manifestatie . ^ wat men later noemde „de doorraak," de wildeman, die met ruwe stapfen door een porceleinwinkel liep en ales omgooide. Hij had nergens verstand ^n, hij apprecieerde geen enkele waar­ M^? *^^at ik het maar eerlijk zeggen) »'gde zijn eigen stijve kop.)" Ook ^cnermerhorn zelf is door de P.E.C, veroord en verklaarde o.a. dat de omroeperemgingen zijn systeem niet wilden Jr^P'eren, omdat hier z.i. „bepaalde nachts­ en bezitsinstincten van sommise lieden een grote rol hebben gespeeld." "'«op maakte dhr Koersen (hd der ^onunissie) terecht de opmerking: „De ]|X™^f«'enigingen zouden het natuur­ 1 S? kunnen omkeren en zeggen: de »wtitsmstincten van de overheid wildhr P^^^^leren." Maar tenslotte moest "f Schermerhom toch .toegeven: bij *^St u mi) achteraf, wie er dichter vad 1 "^®® ''^ ^^^ realiseerbare in ons miwt f"^ is geweest. Oranje of wij, dan oe: Ik zeggen: Oranje." Tot zover over w rol in de radio­kwestie. d zou uiteraard nog te wijzen zijn

d zou uiteraard nog te wijzen zijn i'"^«r<iere aspecten van 's heren ig„ ""erhorn's optreden. Maar we wil­ 1 ons alleen nog bepalen tot zijn be moeiingen inzake de Indische kwestie. Hierin heeft hij volgens de socialisten zijn hoogste triomfen gevierd. Doch verreweg het grootste deel van ons volk is van mening, dat het uiterst tragisch is geweest, dat Nederland juist in de kritieke jaren na de bevrijding een regering had, waarin de socialisten de eerste viool speelden en dat met name gedurende het eerste jaar een man als Schermerhom gelegenheid kreeg zijn verderfelijke theorieën in practijk te brengen. Want wat heeft deze man, die helemaal geen staatsman was, als minister en later als commissaris­g'eneraal in Den Haag, Linggadjatti en Batavia uiteindelijk bewerkstelligd?

Van meetaf was zijn politiek erop gericht Indië de volledige vrijheid te geven. Socialistische ideeën hebben nu eenmaal nimmer rekening gehouden met de werkelijkheid. Hij vroeg niet, of Indië daar rijp voor was; of de heren Soekarno CS. in staat waren dit enorme eilandenrijk behoorlijk te besturen; of Iidië zonder Nederland niet tot chaos zou vervallen; of Nederland, dat toch al door de Duitsers vreseUjk geleden had, het verlies van Indië juist op dit tijdstip financieel­economisch zou kunnen dragen. Dit alles was van geen belang. De idee moest worden verwezenlijkt. Na een droevige lijdensperiode van 4 jaar weid tenslotte in Dec. 1949 Indië onafhankelijk. Daarin rvallen dan de twee politionele acties als gevolg van een totaal zinloze militaire expeditie, die helemaal niet paste in het kader der socialistische politiek, een expeditie, die ons 2500 gesneuvelde jonge mannen en 1 milliard aan goed kostte. Er is inderdaad in de hele Nederlandse historie geen voorbeeld van een dergelijk volslagen gebrek aan staatsmansbeleid. En wat zijn nu de gevolgen? Voor Indië niet anders dan wanorde en armoede, verwildering en economische chaos, communistische agitatie, pogingen tot revolutie, treurige sociale toestanden, toenemende epidemieën enz. Dat is nu het monument, dat Koos Vorriiik als het levenswerk van Prof. Schermerhom ziet. De socialisten mogen het een schitterend monument vinden, wij denken er anders over. En de Indische bevolking, voorzover zij niet geïnfecteerd is met de rode bacil, zal ge(voelen, dat haar vrijheid duur betaald wordt, hetgeen niet nodig ware geweest, indien langs wettige en geleidelijke weg het proces der vrijwording in onderlinge samenwerking ware verlopen.

üil het Kijkvensl er

Huwelijik en 'huwelijksbevestiging — Kruis en gewisse hulpe Gods — Sohuldbelijden en toesipraken.

„Huwelijken worden in de hemel gesloten" zegt een zeker spreekwoord. Als het goed ligt, is dit inderdaad zo. Dit spreekwoord gaat altijd op, als men het neemt van de zijde van de Voorzienigheid Gods, dan is ieder huwelijk daaronder begrepen. Maar wat we in Gods Voorzienigheid hebben, dat hebben we niet altijd in Zijn gimst. Er zijn ook huwelijken waarvan men beter kan zeggen, dat ze in de hel gesloten zijn, die van meetaf een hel op aarde blijken te zijn.

Het is groot als een huwelijk rnet God begonnen wordt. Dat men die grote stap doet te midden van Gods gemeente en voor Gods Aangezicht zich aan elkander verbindt. Het huwelijksformulier begint met te zeggen, dat „de getrouwden aan velerlei kruis en ellende onderworpen zijn vanwege onze zonden" maar zij mogen daarbij „evenwel in hun harten verzekerd zijn van de gewisse hulpe Gods in hun kruis en leven in het vertrouwen, dat Hij him bijstand altijd wil bewijzen, ook wanneer men zulks allerminst verwacht."

En wie is er nu zonder „kruis" in het huwelijk ? Bij de een mag bij vergelijking het huwelijksbootje over rustige kabbelende golfjes gaan, terwijl de ander zich in een steeds stormachtige zee bevindt, maar niemand ontkomt er aan. „Weet God er van af, dat ge getrouwd zijt" vroeg eens een predikant in zijn toespraak bij een huwelijksbevestiging? Dat is nodig om op de „gewisse hulpe Gods" te kunnen rekenen.

Nu is de kerkelijke huwelijksbevestiging in sommige streken erg op drift geraakt. Men doet er niet meer aan en volstaat alleen met het burgerlijk inschrijven op het gemeentehuis. Dat is een kwaad teken. Al willen we niet met God beginnen, we zullen toch — zal het goed zijn — de Heere nodig krijgen in ons leven. Alleen kunnen we het niet af. Weer anderen zijn er, die trouwen in de kerk omdat „het staat." Een hele rij auto's voor de kerk, de bruid en bruidegom met de trouwstoet langzaam schrijdend door het kerkpad terwijl het orgel zachtkens speelt: dat is deftig. Vaak blijkt dat ze niet eens goed weten hoe ze zich in de kerk moeten gedragen en als de broeder diaken na de dienst de collecte natelt is het wel voorgekomen, dat het nog beneden de gulden was! In dure auto' getrouwd maar voor de dienst van God en de openbare eredienst slechts enkele centen! De trouwbijbel die het paar ontving, kon er dan niet eens ivan worden betaald. Ieder voelt, dat op deze wijze in de kerk overtrouwen slechts een vorm is. Kerkelijke bevestiging — ik gebruik

Kerkelijke bevestiging — ik gebruik niet het woord „inzegening" want dat is rooms — daar mocht wel wat meer op worden aangedrongen ook bij het huisbezoek. Men maakt zich er zo vaak af met „ik durf die verantwoording niet op mij nemen", maar onder die verantwoording komen we toch niet vandaan. We kunnen God nooit ontlopen. En ik moet nu maar weer die dominé van zoeven aanhalen, die zei: Wanneer U bij ziekte of ellende tot den Heere roept, zou Hij kunnen zeggen: „zo, bent U getrouwd? Dat wist Ik niet!" Daar moet soms wel eens schuld be

Daar moet soms wel eens schuld beleden worden, eer men trouwt. Eerst voor de Kerkeraad, dan ook voor de gemeente. Dat is altijd een pijnlijke zaak, maar de kerkelijke tucht moet toch worden toegepast. Dat houdt ook wel eens tegen om in de kerk te trouwen. Dikwijls geschiedt dat wat ostentatief in sommige gemeenten, waarvoor men begrijpelijkerwijze terugschrikt. Grote toespraken zijn daarbij m.i.

Grote toespraken zijn daarbij m.i. niet wenselijk. De Heeere Jezus in Zijn omwandeling op aarde, toen die vrouw, die op heterdaad op overspel was betrapt voor Hem stond, gebruikte ook niet een lang verhaal van woorden om haar te bestraffen. Het was maar een toespraak van zes woorden: „ga heen en zondig niet meer!" Laatst was ik in een kerk waar een

Laatst was ik in een kerk waar een dergelijke schuldbekentenis moest plaats hebben. De dienstdoende predikant stelde de vragen die met „ja" werden beantwoord. En hij voegde er alleen aan toe: „Het bloed van Jezus Christus, Gods Zoon, reinigt van alle zonden." Een waarheid waar alles in ligt. Geen sensatie, kort, maar krachtig. Dat niet naliet indruk te maken in de gemeente. En ook op uw WAARNEMER.

Zondagsdiensten Artsen.

Van Zaterdag 25 Augustus v.m. 12 uur t.m. Maandag 27 Augustus v.m. 9 uur

Middelhamls-Sommetedijk: Afwezig de artsen P. Knöps, Tj. Kuipers en C. F. Arends. Voor spoedgevallen J. J. Wieringa, arts. Tel. 90, Middelharnis.

Dirksland-Herkingen-Melissant: Afwezig B. Elvé, arts. Voor spoedgevallen G. Huisman, arts, Telef. 1512, Melissant en dr P. Boot, Telef. 127, Dirksland.

Oost-Flakkee; Afwezig de artsen P. J. de Man, G. J. Buth en C. W. Kramers. Voor spoedgevallen P. C. J. Voogd, arts. Tel. 59, Oude Tonge en E. Bonman, arts, Telef. 19, Stad aan 't Haringvliet.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen