Schrammetje

Het kan op de scheerwinkel af en toe wel eens gezellig zijn. Ik praat daar van „scheerwinkel" en ik weet dat dit dood­ouwerwets is. De jonge generatie spreekt van: ik moet even naar ,,de kapper." En vele kappers is ook dit woord nog niet modern genoeg, waarom ze een groot emaille uithangbord aan de muur hebben gehangen, waarop met grote letters ,,Coiffeur" te lezen staat, 'n Oude heer die geen woord Frans kende, stapte eens bij zo'n „coiffeur" binnen en verzocht hem naar een nabijgelegen dorp te willen rijden. De barbier keek de man aan, of hij zeggen wilde: ben jij niet goed snik, of begrijp ik je niet? Wat bedoel je eigenlijk? vroeg hij tenslotte. Wel, niets anders dan m.e met een auto weg te brengen, zei de ouwe baas, je bent toch sjaffeur?

Vroeger sprak men algemeen van de barbier, maar dat hoort men ook niet meer: Het is nu: de Kapper; äf. Dat is zeker zo de terin geworden omdat er bij de Kapper meer „gekapt" dan geschoren wordt. Want de grote massa hanteert zélf de scheerkwast met het scheerapparaat en de radicalen hebben ook dit gereedschap reeds in de hoek gesmeten en beitelen hun baard er drogelings af met een Philishave.

Evenwel blijft het ambacht in ere, want een zeker volksdeel is er doodsbang van om zichzelf met een mes te bewerken, ook al is dit in een veiligheidsapparaat verborgen. En voor het haarknippen moeten we als mannen toch van tijd tot tijd op de moderne kappersstoelen plaats nemen. Dat ging er vroeger jaren heel wat simpeler naar toe. Een harde houten stoel met een hard plankje om je hoofd op te leggen; het waterbakje met de keel­inkeping­ moest je zelf onder de kin vasthouden en de hand van de scheerbaas wreef je baard murw. De scheerkwast was nog niet uitgevonden en veeltijds was het scheren voor de man­met­de­tere­huid een halve operatie. Maar ja, voor drie centen kon je ook geen eisen stellen! En voor een dubbeltje al je haren er af kon je ook geen modern kapsel verwachten. Maar wat er ook bij de barbier veranderd is, de gezellige sfeer van de scheerwinkel is gebleven. Nog immer is het de plaats, waar over allerlei onderwerpen wordt geboomd en waar het laatste dorpsnieuws wordt besproken. Zo is het niet alleen op Plakkee, maar ook Zeeland heeft nog' zijn knusse scheerwinkeltjes, waar van alles en nog wat verhandeld wordt. Is er daar een lezer van ons blad uit Sint Maartensdijk, die onlangs ook zijn hoofd en gelaat moest laten bewerken bij de barbier en me daarover een brief schrijft. Hij moest er vanzelfsprekend enige tijd wachten — het woord „haast" staat nu eenmaal niet in het woordenboek van de kapper — en luisterde naar de gesprekken, die er werden gevoerd. Hij vernam er iets interessants en verzocht Schram, dat eens in z'n hoekje te vermelden. Er zat namelijk een oude baas van bijna 92 jaar, die in zijn lange leven niet mindei' dan zeven geslachten meegemaakt heeft. Hij heeft zijn overgrootvader goed gekend, die 176 jaar geleden geboren is, nl, in 1775. Zelf was hij in 1859 geboren en was op de sterfdag van zijn overgrootvader in 1873 veertien jaar. Zijn overgrootvader is dus 98 jaar geworden. De thans 92­jarige krasse baas is de laatste van vier geslachten: overgrootvader, grootvader, vader en hij zelf. Na hem zijn er ook weer drie geslachten: zijn kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen, In totaal heeft hij dus zeven geslachten gekend. Vier oorlogen heeft hij beleefd: in 1870, 1903, 1914—1918 en 1940—1945. Inderdaad is dit een zeldzaam voorkomend geval en de 92­jarige, van wie meneer de redacteur een plaatje liet maken, dat de lezers hierbij afgedrukt zien, beschikt nog over een uitmuntend geheugen en heeft voor zijn hoge leeftijd weinig gebreken. Hij kan op de scheerwinkel heel wat verhalen uit lang vervlogen dagen vertellen en het is met te iverwonderen, dat hij steeds een aandachtig gehoor heeft, vooral onder de jongeren, die uit zijn vertellingen een levendige indruk krijgen van de toestanden, zoals die 'n 70 ä 80 jaar geleden waren. Als de oude Arjaan Heijboer uit het Achterbos aan 't woord is bij de barbier, hoor je alleen maar zijn stem en het kraken van 't scheermes van de baardschrapper. En door mondelinge overlevering weet hij te vertellen uit de tijd van zijn overgrootvader van meer dan anderhalve eeuw terug:. Schram zou ook nog wel eens met die oude baas willen babbelen, al is het dan niet bij de kapper. Ik denk dat hij dagen aaneen vertellen kan van de vele belevenissen uit zijn zeven geslachten. Van degeneir met wie Heijboer heeft „geloot" zullen er wel niet veel meer in leven zijn. Want voor alle geslachten die hij heeft meegemaakt geldt het: ,,en hij stierf." De waarheid van het Schriftwoord: „het ene geslacht gaat en het andere komt," heeft deze Heijboer menigmaal kunnen constateren in zijn leven. Ook, dat we hier geen blijvende stad hebben. Schram hoopt voor hem, dat hij in mag gaan in de toekomende wanneer zijn plaats op de scheerwinkel eenmaal ledig gevonden zal worden. SCHRAMMETJE.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen