Subsidie voor Schoolreisjes?

Zo af en toe, laatstelijk in de gemeenteraad van Sommelsdijk, komt er in onze Raden een aanvraag aan de orde van een openbaar schoolhoofd om subsidie voor een schoolreisje. De bedragen, die daarvoor gevraagd worden, gaan steeds naar boven, omdat de duur en de afstanden van de reizen voortdurend langer worden. Aanvankelijk werd in enkele Raden de subsidie toegestaan, omdat het over een betrekkelijk klein bedrag ging, maar als we lezen, dat in Sommelsdijk nota bene f 500.— wordt gevraagd, is het geen wonder, dat daartegen oppositie komt.

Het gaat met die schoolreisjes en kampeertochten o.i. de verkeerde kant uit. Zoals in vele dingen, gaat men ook hier schromelijk overdrijven. Een reisje van één dag is niet meer voldoende, het moeten er twee, drie of meer worden. Ook het buitenland i.e. België komt al op het program. Jeugdherbergen moeten worden ingeschakeld of kampeergerei meegenomen en dan spreekt het vanzelf, dat de kinderen, al sparen ze een heel jaar, het bedrag niet kunnen betalen. Daaruit concludeert men dan niet, dat, de grens is bereikt, want er is nog altijd een financiële bron, die men evenals de waterleiding, maar behoeft open te draaien om uitkomst te brengen: de Overheidskas'. Die is nu eenmaal overal goed voor, ook voor tekorten op te groots opgezette schoolreizen. Wij kunnen ons dan ook geheel ver

Wij kunnen ons dan ook geheel verenigen met het standpunt van B. en W. van Sommelsdijk. Het moet inderdaad gewaardeerd worden, als het schoolpersoneel zich veel tijd en moeite geeft voor de jeugd, maar men moet niet verder willen springen dan zijn stok lang is. We willen in het midden laten welk element in een schoolreis moet domineren, het instructieve of dat der ontspanning. Daarover kan verschil van mening zijn. Maar in ieder geval moet het nuttige met het aangename worden gecom bineerd, althans voor de hoogste klassen. In de practijk is het veelal afhankelijk van de opvatting van het personeel. Het ene schoolhoofd zal het accent leggen op het leerzame, het andere op het vermaak. Geen van beide mogen ontbreken. Maar hoe het zij, naar onze mening moet elk schoolreisje of elke kampeertocht uit eigen middelen kunnen worden betaald. De tering moet naar de nering worden gezet, vooral in deze tijd. Niet alleen de overheid wordt op deze manier te zwaar belast, maar de ouders evenzeer. Men moet heus niet denken, dat men alle ouders een plezier doet met zulke hoog opgeschroefde reizen. De kinderen vinden het natuurlijk wel goed, al gaan ze naar Zwitserland, maar de ouders hebben er de last mee. Wanneer de bijdragen van de kinderen (d.i van de ouders) plus de opbrengst van eventuele papierinzamelingen plus een subsidie van de Oudercommissie of het Schoolbestuur tezamen nog niet voldoende zijn, wijst dit op een overspannen schoolreis­idee.

Daarbij komt, dat het steeds uitbreiden der reizen paedagogisch verkeerd werkt. Als de jeugd al in de schoolleeftijd hiermee vertrouwd raakt, zal zij later ook steeds veeleisender worden en ais de omstandigheden zulk levenspeil niet toelaten, vermeerdert het slechts de ontevredenheid. Bovendien gaat het erop lijken, dat het voortdurend opvoeren van de reizen ook een factor wordt in de concurrentie der scholen.

Onze Raden zouden daarom verstandig handelen, wanneer zij in 't geheel geen subsidie hiervoor gaven. De neiging, vooral van de P. v. d. Arbeid, om maar voor alles uit de staatsruif te willen eten, moet worden teg'eng'egaan, landelijk en plaatselijk. Door die rode politiek gaat ons land financieel naar de ondergang en de geest van het volk wordt er grondig door vergiftigd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen