Schrammetje

Van het Nieuwe Tongs raadslid, de heer Opstelten, ontving ik een brief naar aanleiding van het geschrevene over de waterleidingtarieven. Hij meent, dat mijn opmerking als zouden de „mensen van de dorsmachine" in een kleiner huis wonen dan de ambtenaren, in deze tijd ,van woningnood niet opgaat. Zeker, geachte heer Opstelten er zullen voorbeelden zijn dat dit juist andersom is, maar als we het begrip: mensen van de dorsmachine" en „ambtenaren" in een wat ruimer zin nemen, ben ik overtuigd, dat de arbeidende klasse over het geheel in de kleinste woningen vertoeven. Doch daar twisten we niet over; we zijn het roerend eens dat het onbilliijk is, dat er door de Waterleiding geen rekening houdt met de kwartalen, waarin minder verbruikt wordt dan het toegewezen aantal meters. De heer Opstelten gelooft echter, dat Schrammetje de zaak niet goed aanvoelt, als hij schrijft dat de mensen onder de lage daken al heel wat meer water dan het hun toegewezen aantal meters kunnen verbruiken eer ze aan het bedrag dat voor de grotere woningen betaald moet worden, toe zijn. Inderdaad is dat juist, schrijft de heer O., maar ik zou U willen vragen, wat de Waterleiding beoogt met deze bemetering. Is dit een streven om waterverspiUing tegen te gaan, of zijn hier financiële oogmerken in het spel? Kijk, meneer Opstelten, dat wil Schrammetje ook niet. Maar ik heb een paar zomers geleden met de directeur van de Waterleiding wel eens een praatje gemaakt, Dat was in de periode, toen we zowat elke namiddag geen druppel water konden tappen. Toen was de directeur er vast van overtuigd, dat er ontzaglijk met water werd gemorst. Hij was in de overtuiging gesterkt door de steekproeven die hij hier en daar genomen had. En de enige afdoende oplossing voor deze verspilling zag de directeur in het plaatsen van watermeters. Refererende aan zo'n gesprek, zou ik denken dat de meters worden geplaatst om het waterverbruik zo economisch mogelijk te doen zijn. Maar, zegt de heer Opstelten, als dat het geval is, is het billijk dat elk een meter krijgt en niet alleen die gezinnen waar vermoed wordt, dat het waterverbruik te hoog zal zijn.

Accoord, meneer, dat is Schram roerend met U eens! Het zal toch wel in de bedoeling liggen om overal meters te plaatsen? Als dat niet het geval is, dienen de gemeenteraden hiertegen een ernstig protest te laten horen. Gelijke monniken, gelijke kappen, zegt het spreekwoord. Want er heeft toch al lan­ ge tijd een onbillijkheid bij de Waterleiding bestaan ten opzichte van de gewone burgers en zij, die water voor hun landbouwbedrijf nodig hadden. Deze laatsten waren bemeterd en door deze meter liep ook hun normale huisverbruik. Een gewoon burger kon dus verbruiken wat hij wilde, maar iemand die ook water voor zijn vee nodig had, was van­meet­af­aan' gedwongen zuinig te doen, om de waterrekening niet te hoog op te laten lopen. De heer Opstelten vraagt me verder af ,of ik het juist vind, dat in twee gelijke woningen, waarvan het ene bewoond wordt door een ambtenaar met één kind en het andere door een gezin met 6 ä 7 kinderen, waarvan het gezinshoofd vuil werk heeft, dus waar méér water nodig is voor de gezinswas, de totale te verbruiken hoeveelheid water gelijk is? In het laatste geval zal uiterst zuinig met water omgesprongen moeten worden en in het kleine gezin kan erg royaal worden gedaan, m.a.w. er zal geen beperking van het gebruik door verkregen worden. Juist, meneer O., als men het zo doet streven de meters hun doel voorbij! Ik sta aan uw kant als U zegt, dat een bülijke regeling bereikt kan worden door algemene plaatsing van meters en een tarief, dat rekening houdt met de gezinsgrootte. Gezinnen, waarvan de leden extra vuil werk hebben of waar om bijzondere oorzaken meer water nodig is zouden extra toewijzing kunnen worden gegeven. Het verbruik boven een sociaal toelaatbaar minimum per gezinslid — rekening houdende met de eventuele extra toeslagen — zou in rekening gebracht kunnen worden tegen verhoogde prijs. Dan bereikte men een goede verdeling en een extra opbrengst van het hoger verbruik.

Er zal over de tarieven nog wel een woordje worden gewisseld. Schram bemerkt wel aan de raadsverslagen, dat men het op vele plaatsen niet met de huidige regeling eens is. We zullen zien wat er uiteindelijk uit de bus komt!

Met dat al — duurder water, duurdere electrische stroom en wat dies meer zij — worden de lasten voor de burgerij weer verzwaard. En moeder de vrouw heeft weer zoveel hoofdbrekens te meer. Want de tijd gaat snel en met de regelmaat van de klok staat de kwitantieman aan de deur. Dan moeten de centen — of liever de guldens — klaar liggen. Voor de Sommelsdijkers zal dat nu helemaal niet meevallen. Want ik verneem, dat de gemeentebode de Gans tweehonderd dwangbevelen heeft laten tekenen voor navordering van achterstallig schoolgeld. Dat wordt aangeslagen naar de inkomsten en loopt al van 1946 af. Nu zij er bij, die twee ä driehonderd gulden moeten betalen. En halen waar halen, ze moeten er komen. Het zal wel niet de schuld van Sommelsdijk zijn, dat deze navordering nu pas komt. Schram gelooft, dat dit komt, doordat de belasting nu pas met de definitieve aanslagen gereed is. Dat is het ongelukkige van de belastingen. Je weet nooit waar je aan toe bent. Maar schrikken doe je, als de Gans je een dwangbevel onder de neus duwt!

dwangbevel onder de neus duwt! Dan is daar nog een Dirkslandse lezer, die me schrijft, dat ik nog al eens resultaten oogst wanneer ik op een of ander de nadruk leg. Dank U voor de bloemen, waarde lezer, ik hoop dat het zo is, hoewel ik meen dat de woorden van een doodgewone metselaar niet erg in tel zijn. Deze lezer ergert zich aan de prikkeldraadversperring langs de Boezemweg, die van de zgn. gele Balie tot aan de Staakweg loopt en vraagt me raad om daarvan af te komen. Ja, daar zal „gemeentewerken" aan te pas moeten komen. Een vriendelijk verzoekje aan meneer de Burgemeester heeft misschien wel resultaat. Schrammetje haat ook die prikkeldraadafrasteringen langs de gemeentelijke eigendommen. Het staat zo verbazend stekelig en vormt een voortdurende dreiging voor de voorbijgangers (sters) wier jas of jurk soms door de wind precies op zo'n uitstekende scherpe punt wordt geblazen. En, zoals ik reeds eerder opmerkte, de jeugd moet door andere middelen dan prikkeldraad van verboden terrein worden gehouden. Dat is een kwestie van opvoeding. Men zou het te Dirksland ook eens kunnen proberen! Middelharnis gaf al een goed voorbeeld door lage afrastering van de Ring met gladdraad. Daarvoor hebben de autoriteiten nog steeds de dank tegoed van. SCHRAMMETJE.

Zending

WEER 3 ZENDINGSARBEIDERS NAAR INDONESIË

Met de ,,Sibajak", die 10 October a.s. naar Indonesië vertrekt, zullen meegaan Drs D. Bakker en gezin, de missionnair predikant van Amsterdam en Magelang, die zijn werk in laatstgenoemde plaats op Java zal beginnen. De Zendingsarts P. Rot en zijn vrouw gaan in dienst van de Raad van Samenwerking in Uurbolingo werken. Ds S. Roosjen en gezin gaat namens de Kerken van Arnhem en Purwodadi in laatstgenoemde plaats werken.

ZENDINGSCUBSUSSEN Evenals in voorafgaande jaren, hoopt Ds H. A. Wiersinga in het komende seizoen op verschillende plaatsen in ons land zendingscursussen te houden. Deze cursussen zijn toegankelijk voor iedereen. Allereerst voor hen, die later evenr tueel in aanmerking zouden willen komen voor een positie in de zending (hoewel natuurlijk de deelname aan de cursus geen garantie inhoudt, dat men ook werkelijk in de zending zijn werk zal vinden.) Maar verder ook voor alle belangstellende gemeenteleden, • die iets meer van de zending vidllen afweten. Aan het einde kan men het zendingsexamen doen, doch dit is niet verplicht. De deelname aan deze cursussen kost niets. Wäär deze cursussen gehouden worden hangt geheel af van de aanmeldingen die binnenkomen. Men wordt daarom verzocht zich zo spoedig mogelijk aan het Zendingscentrum te Baarn op te geven, waarna men nader bericht krijgt.

Merkwaardig kerknieuws

In de Nieuwe Haagse Courant stond onlangs het volgende bericht: Kerkdienst, in verband met het Groninger Sportfestival Ter gelegenheid van het Groninger Sportfestival en in overleg met de leiding daarvan werd gisteren in de Martinikerk en dienst gehouden, onder leiding van Ds M. A. Krop. Er werd gesproken over de vreugde van de schepping van het lichaam.

Onder meelzakken bedolven

Een vier­jarig zoontje van de familie Van Tetering te Zevenbergschehoek heeft bij het spelen in de schuur van zijn grootvader zijn vinger gestoken in een gaatje van een zak met rogge. Door het daardoor vergrote gat vloeide de rogge weg en twee zakken meel, die op de zak rogge waren geplaatst, vielen omlaag en bedolven het kind. Men vond het een half uur later. De levensgeesten waren toen geweken.

Goede vangst

Schipper L. Kamper van Urk heeft bij het vissen een bus opgehaald, waarin een vrij groot bedrag aan geld bleek te zitten. Hij zal het in overleg met de politie voorlopig onder zijn berusting houden, in afwachting of zich iemand komt melden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen