Enig onderscheid?

p Zondag, dat wil zeggen die dag te stond in het middelpunt van seestelljke leven van ons volk. Als ht van zijn leven onder de tucht van Voord. Nog tot op heden, hoe ook jgterd en ontheiligd zijn de vruchdaarvan nog te zien in ons land. We n in ons vorig artikel reeds op de e scharen, die op die dag nog de henzen vullen en rusten van alle ar- Niet rusten van de arbeid mt soli en economische motieven, maar omt God het gebiedt. Zie het Woord Gods noi-m van wetgeving en bestuur en in alledaagse leven vormde het Holdse volk tot een natie met een hoog steliik en zedelijk leven. Zo was het urende de tijd van de RepubUek. Tot 1795 de geestelijke revolutiestorm het Ik losscheurde van het Woord Gods. ­en niet het volmaakte werd in de Rebliék gevonden. Velerlei schoot te rt Individueel werd veel verkeerds retroffen, maar de grote betekenis die tijd was, dat de volksmoraal geruid werd en zich aanpaste bij het Gejenis des Heeren. En dat volk en erlieid aanvaardde de tucht van het oord Gods. Naar die moraal, naar die uwige beginselen werd telkens en telns weer het volk teruggeroepen. Dat rnide ons volk tot een volk met een ­g geestelijk en zedelijk peil. Waarvan I andere groeperingen in ons volks­ „1 de invloed ondergingen. Neen niet der strijd de eeuwen door. Als de volutiestorm als met ene stoot de uitndige banden verscheurt is dat een wris, dat er in de laatste tientallen ­n bij brede volkslagen niets over was bleven dan het uiterlijk voorschrift n wetgeving en bestuur. Dat het inendige was vermolmd. Dat uit kerken gezinnen de krachtige geest van be­ 3 en beleven was verstard. Dat nog de Revolutiestorm over ons land Me men zich losgemaakt had van de d van Gods Woord en Wet. _ ' tot schade van het geestelijk en

elgk levenspeil. De oude Hollandse elijkheid was vervangen door wufte nse zeden en gewoonte. Het humae eerst kon en wilde zich niet voeonder de band van Gods Woord en de uit het humanisme voortgeko­ n levensopenbaringen van Spinoza, rtesius, de Aufklärung en meer ande­ 1 op de bodem van het humanisme ttelende geestesrichtingen wilde zich de tucht van het Woord Gods niet derwerpen. En zo vond de Revolutiet hier nog wel het geraamte van wat eger leven en kracht had geschonken • dit viel onder de mokerslagen van beginselen voortgekomen uit en geëerd door de mens. Niet, dat zelfs ook in de Franse tijd e gebondenheid aan 's Heeren Woord

r geestes en zedennorm vervallen . O neen, maar uit de zalen van wetving en bestuur, uit het dagelijkse len van de rijken en aanzienlijken, uit overwegingen van de machthebbers r eeuw was het oordeel naar Gods oord verdwenen. Wat van de mens is . die plaats ingenomen, al kon men die vroeger algemeen diep ingeortelde zede niet geheel te niet doen. Maar ze was teruggedrongen van ach­ : het groene laken, uit de salons der en uit de studeerkamers der gerden naar de eenvoudige huiskamers r burgermensen en de hutten der aren Het humanisme legde een andere rm, het menselijke verstand, de rede, tt burgerlijk fatsoen. De mens en wat 1 de mens is en uitgaat in denken en leken, vooral van de geleerde, van de ogverlichte mens was norm voor het estelijk en zedelijk leven geworden. Maar door Gods goedheid vond deze 'enwe norm zijn begrenzing tot de huis­ "mers van hen, die onder het Woord ,' de Staten Bijbel zich schaarde en de velen, die in burgermanswoningen arbeidshutten zich bleven richten >r de normen van Gods Woord. Zeker veracht en gescholden. Geacht Met passend bij de moderne tijd.

ßompers, die niet mee konden doen et de steeds sterker aanzwellende leu­ J van het hoogverlichte liberalisme. Maar die en door de kracht van hun levensbeginselen, geput uit Gods «ord en door de historische band groef invloed nog oefende in de humanisme hoog conjuctuur dan door de ver­ *tingsmannen graag gezien werd. In door het liberalisme uit de plaatsen "1 wetgeving' en bestuur verdrongen "door het humanisme uit het openbare »en verdrongen bleef het toch in het 'Men van ons volk een stimulerende ä*t, die in de consciëntie van het oik nog steeds weerklank vond. ,„ <"« daarom door de mannen »n de verlichting, van het humanisme weesd werd en meer en meer werd

weesd werd en meer en meer werd fUggedrongen. Een neutrale Staatsl A '^^'^ gebonden zijn aan 's Heeren oora vervangen. In die richting, in de ncing van het humanisme werd ons ' opgevoed. De valse democratie, im­ «3 democratie uitgaande van de mens '^"«zen vals, daar ze niet geadeld "at door Gods Woord, maar zich wij­ , "^^'' de mening van de veranderlij­ • ™ns is meer dan anderhalve eeuw s de richting die in ons land de toon fi IT' ^^^ *^ democratie buiten ^s Woord om? Volksinvloed? Indera maar wat is haar innerlijk wezen •aer de tucht van Gods Woord? 1 °7 «a vermolmd. Aanzie slechts d «aoscoop van de democratie. Van Li 'w over Socialist tot Communist. En "IJK zelfs Rome schaart er zich bij ^en contradictio in terminus. erw f ^'^^ '® democratie. Van d TOten Liberaal tot de dictatuur va jJ^ßimunisme. En dat alles is de

,j. ?"^ch. Aan dergelijke valse demo ''•ch^k '^ °"^ ^^"^ overgeleverd. E Kan er nog gesproken worden va eilanden van burgerlijk fatsoen in een huiveringwekkend verbasterde wereld. Omdat ons volk is een Reformatorisch volk krachtens ontstaan en historie. Omdat in de boezem van dat volk nog krachtige stromingen werkzaam zijn, die zich in onvolkomenheid zeker richten naar het Woord Gods. Is het wonder, dat er een beroering onder dat volk kwam toen het Liberalisme verslagen werd en het eerste rechtse Ministerie optrad. Dat het hoge verwachtingen koesterde en zijn blik richtte naar de dagen van weleer toen Gods Woord norm voor het burgerlijke en staatkundige leven was?

Helaas, de teleurstelling is groot geweest. In brede lijnen volgde geen omkering. Het valse democratisch Staatsbestel werd niet vervangen door Christelijke wetgeving.. Er werd voortgebouwd op de gron(felagen van het humanisme. Het openbare leven vertoonde geen verandering. De ontkerstening van wetgeving en bestuur ging op dezelfde wijze zijn gang. Van de hoge verwachting, van de plichtmatig geachte omkering op het publieke erf bleek niets. De Dag des Heeren werd evenzeer ontheiligd door sport en spel, door arbeid en verkeer. Rome was geworden tot een macht, die niet duldde dat het openbare leven gericht werd naar het Woord van God. En nu: En Socialisme en Rome hebben de Regeringszetels bezet. Van ouds de vijand der Reformatie, van alleen het Woord Gods norm voor wetgeving en bestuur samen met het Socialisme, uit humanistische beginselen de grote vijand van het heerschappij hebben van de beginselen van Gods Woord op publiek levensterrein. Geen verwachting, de vijanden van de

Geen verwachting, de vijanden van de Reformatie aan het bewind. En toch is er nog onderscheid. Door buitenlanders zelfs opgemerkt. Eilanden van burgerlijk fatsoen. Geen oorzaak voor ons volk om er zich op te verheffen. Integendeel: Eilanden van burgerlijk fatsoen. Een treurig overschot van een Staat met de Bijbel. Door de ontrouw van ons volk aan de heilige beginselen van Gods Woord. Immers alleen waar Gods Woord heerschappij voert daar kan men verwachtingen hebben voor de toekomst. Een volk levende bij en zich stellende onder de tucht van Gods Woord hoeft aan zijn toekomst niet te wanhopen. Hoeft ziJn heil niet te zoeken bij de valse democratie. Maar trouw blijvend aan Gods Woord kan men hoger bereiken, dan alleen „eilanden van fatsoen", kan men zijn en worden een volk waar God en Z\jn Woord norm is voor wetgeving en bestuur, waarin alleen de bron van aUe welvaart is te zoeken. r

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen