Op een baantje uit in Australie

(Van de correspondent in Australië)

M'n laatste baantje heeft me nog wel het beste inzicht gegeven in de merkwaardige bedrrjfs­toestanden, welke men in Australië kan aantreffen. „Economie" blijkt een nog onbekend woord te zijn in het bedrijfsleven. Misschien, gelukkig voor de werkne

Misschien, gelukkig voor de werknemer, doch anderzijds, een garantie, dat er in Australië in de toekomst heel wat zal veranderen en ook móeten veranderen, wil men de huidige situatie van: goed loon, weinig werken enigermate kunnen volhouden.

De dreigende inflatie is in elk geval een kwade voorspelling! Het liep eigenlijk maar erg raar met dit baantje.

Een arbeidsbureau behoort iemand aan werk te helpen; dat dóet het ook. Maar, alles op de Australische manier: rustig aan.

Je wacht een poosje; een stevig poosje zelfs, totdat de ambtenaar achter het loket tijd en gelegenheid heeft iemand te woord te staan. Dan informeert de ambtenaar wat je

Dan informeert de ambtenaar wat je voor een baan wenst hetgeen vaak betekent, dat hij precies een ander baanje voor je opzoekt.

Eigenlijk zou men het de man zelf wel kunnen vertellen waar werk te vinden is, want dan zou men kimnen volstaan met hem het ochtendblad voor te lezen. Maar er zijn bedrijven die het vervelend vinden om permanent om personeel te adverteren en dus het Arbeidsbureau inschakelen.

Psycho­teohnisoh dweilen... Zoals gezegd, men maakt zich hier niet al te druk; niet om iemand aan een baantje te helpen en evenmin om hem op de rechte plaats te zetten. Daar is in Sydney een Pool, vroeger hoogleraar aan een Universiteit in zijn land. Daar had hij de speciale taak der opleiding van psycho­technici; mensen dus, die werknemers op de voor hen meest geschikte plaats moesten brengen. De professor heeft de opdracht om zijn

De professor heeft de opdracht om zijn twee jaar contract in Australië door te brengen als schoonmaker in een regeringsgebouw Ach, men is nooit te oud om te Ieren.

Ach, men is nooit te oud om te Ieren. En een immigrant moet niet te kieskeurig zijn, althans niet de eerste jaren van zijn verblijf in het nieuwe land.

Dat zei me ook een Hollandse accoun­ •tant, 'die in een fabriek voor chemische stoffen aan de machines staat.

„Dat is uw baan " „Dat is uw baan", zei de directeur van een middelmatige grote fabriek, die op het Arbeidsbureau naar een laborant had gevraagd.

Nu weet ik, eerlijk gezegd, niet zo heel erg veel meer af van scheikunde en wat daarmee samenhangt, meer af, doch gedachtig aan het immigrantenadvies alles te kennen, had ik de baan geaccepteerd. Het was wel even moeilijk, toen de

Het was wel even moeilijk, toen de directeur naar mijn beroep informeerde. De journalistiek heeft weinig met scheikunde van doen, hoogstens moet je goed weten te ónderscheiden.

,,Maar de directeur was allang tevreden: „Prachtig, prachtig," zei hij dan kun je hier meteen nog werk voor jezelf doen óók." Dat was ook mijn bedoeling, doch het

Dat was ook mijn bedoeling, doch het pakte nóg beter uit. Want, behalve dat ik de gelegenheid kreeg wat in de fabriek, waar men fruit verwerkte, rond te neuzen en Australische bedrijfservaringen op te doen, mocht ik rustig mijn artikelen tikken.

De enige bezigheid ten gunste van het bedrijf was, een oogje te houden op enkele instrumenten waarbij enige malen per dag, handelend moet worden opgetreden." Precies berekend, kostte me dat nog

Precies berekend, kostte me dat nog geen vier uur per dag van de acht, welke moet worden volgemaakt voor de ruim elf pond loon per week (plm. ƒ 100).

Je zegt dan niets, maar denkt bij je zelf, dat in Holland de bedrijfsadviseur voor zo iemand nog minstens twee andere baantjes er bij gecreëerd had!

De man vóór me had het baantje verlaten, omdat hij er té weinig te doen had.

Dan moet het wel erg zijn „Jack", de directeur, Wel, ik heb reeds eerder verteld van

Wel, ik heb reeds eerder verteld van die speciale verhoudingen in Australië tussen arbeider, intellectueel geschoolden en de werkgever. Wat een afstanden hebben we toch in Holland!

„Mijn naam is Jack", zei de directeur en zijn mede-directeur werd me als „Mack" voorgesteld.

En de mensen in de fabriek nemen het gemakkelijk; er komt zelfs geen „Sir" bij te pas!

Die gemoedelijkheid drukt een stempel op het hele bedrijf.

Wanneer de arbeiders een wat zwaar karweitje opgeknapt hebben, roken ze hun sigaretten en er is niemand die waarschuwt als de directeur komt Dan zit en rookt men rustig verder. Tijdens ,,blackouts", wanneer de electrische stroomlevering stagneert, een plaag die vooral in New South Wales zich frequent laat gelden, wordt een kaartje gelegd of men gaat een poosje zonnen".

je zonnen". De directie legt een Australische gelatenheid aan de dag bij zulke gelegenheden; geen stroom, nu ja, pech.

Er kunnen soms uren in blackout verstrijken Een andere dag is er geen gas.

Een andere dag is er geen gas. „Pech", zegt Jack en de arbeiders leggen hun kaartje.

Fabrieksbedräl: ©en Idppenren

Een Australisch fabrieksbedrijf lijkt veel op een kippenren, men wandelt er in en uit.

Het enige verschil met de kippenren is, dat vele arbeiders naar eigen goeddunken wegblijven of terugkomen. Des morgens lijkt het bedrijf vaak op een slechte kerkgang; er zijn mensen die vijf minuten of kwartier te laat komen; sommigen nemen er zelfs een paar uurtjes bij.

uurtjes bij. Men heeft dit sterk, doordat het loon in uren wordt berekend en dus zonder meer wordt afgetrokken. Boven(iien; bang voor ontslag bij herhaald te laat komen, behoeft men niet te zijn. De baas is al blij wanneer hij z'n werknemer de volgende dag terug ziet!

Termijn van opzeggen wordt niet in acht genomen; men kan om zo te zeggen per uur vertrekken. Herhaalde malen heb ik „Jack" ho­

Herhaalde malen heb ik „Jack" ho­ ren informeren of een bepaalde arbeider niet op het werk was verschenen, om dan te constateren „Die komt zeker niet meer."

De bedrijfsmonteur, die een paar we ken met vacantie was geweest zei de eerste dag van zgn terugkeer: „Ik dacht op een andere fabriek terecht te zijn gekomen", zoveel nieuwe gezichten had hij er gezien!

Neen, het aantal arbeiders dat in Australië vijf en twintig jarige dienstvervulling bij eenzelfde werkgever heeft, is maar heel gering.

Ge zult dat in Eilandennieuws vaker kunnen lezen!

Men is momenteel bezig om een wettelijke regeling te krijgen, waarbij men bij twintig jarige dienst bij één werkgever, bepaalde financiële voordeten krijgt. Maar of dit de Australiërs meer „hokvast" zal maken in de bedrijven, valt te betwijfelen.

Men neemt hier de dingen gemakkelijk

Holady en extra-holiday! Men is in Australië erg royaal met de holiday's.

Er behoeft niet veel aanleiding te zijn voor een vrije dag. Merkwaardig is dat men vrijwel alle feestdagen keurig op Maandag uitschrijft, want dan heeft men drie dagen achtereen vrij!

Men heeft een totaal van 13 feestdagen per jaar.

De gewone vacantie-regeling is; een dag per maand die men bij een werkgever is met meestal een maximum van tien dagen en voor de „staf-werkers" drie weken.

Er z^n bedrijven die vier weken sluiten; de arbeiders krijgen dan echter niet meer dan hun toekomende vrije dagen uitbetaalt. De grote vacantie-tijd loopt van even

De grote vacantie-tijd loopt van even voor Kerstmis tot half Januari..

Over de sociale voorziening zou een afzonderlijk artikel te vrtjden zijn, men heeft van de zgn. „ziekte-dagen" hier veelal óók holiday weten te creëeren. Men heeft nl. bij ziekte recht op uitbetaling op basis van één dag per kwartaal, die echter aan het eind van elk jaar vervalt. Daardoor zijn de meeste arbeiders al

Daardoor zijn de meeste arbeiders altijd een extra dagje verval-datum." „ziek" tegen de

„Mind your own bussiness" Dit is me tijdens het contact met het Australische bedrijfsleven wel opgevallen; een elk heeft zo z'n eigen bezigheid die hem afzonderlijk wordt opgedragen. „That is your job", zei „Jack" toen hij me één en ander had verteld en later heb ik gezien dat men in de fabriek een dergelijk systeem meer toepaste. Het maakt de arbeider wat meer aanhankelijk aan zijn werk, hoewel die — zoals ik vertelde — niet groot is!

Mocht de Australische arbeider niet hard werken, velen hunner zijn bereid om lange dagen te maken in de overtime.

Men gaat in het algemeen prettig met elkaar om en ook de new-Australiëna die zich weten Eian te passen, worden daarin opgenomen.

De Hollandse arbeider zal zich hier aan veel nieuwe regelingen hebben te onderwerpen; zijn ruil zal echter in het algemeen niet slechter zijn.

Er zou over het Australische bedrijfsleven nog veel meer te vertellen zijn; misschien gebeurt dat nog weleens in een ander artikel.

Vocht of Tocht bezorgen U die Rheumatisch pünen. Neem regelmatig Kruschen - en ü verdrijft ze radicaal.

Dat doen de zes minerale zouten waaruit Kruschen Is samengesteld. Die stimuleren Uw bloedzuiverende organen en voor zover deze met de jaren trager gingen functionneren, komen ze bij een regelmatig gebruik van Kruschen allengs weer op gang. Regelmatig iedere morgen dat beetje Kruschen is het hele geheim en de basis van de wereldberoemde Kruschen remedie. Maak zo gauw mogelijk een begin met Uw Kruschen kuur, om de weldadige werking aan de lijve te ondervinden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen