Jubileum van de School met de Bijbel te Dirksland

Ds Bouthoorn hield een indrukwekkende rede

De opening in de flink bezette kerk geschiedde door de voorz. de heer J. M M. den Baars, welke opgaf te zingen Ps 77 : 7, daarna de 103e Psalm las en voorging in gebed. In zijn openingswoor wees hij op de geloofsdaad die bij d oprichting van deze school met de Bijbel was aan de dag gelegd. Middelen van buitenaf waren er niet, er moesten grote offers worden gebracht. Wat is e vaak vurig gebeden, zei spr., als de moeilijkheden zich ophoopten. Maar God heeft grote dingen gedaan, dies zijn wi verblijd — aldus spr. — Hij deed nie beschaamd uitkomen. Vandaar dat he feit van het 60­jarig bestaan waard is om op gepaste manier te herdenken. Spr. begroette Burgemeester en Wethouders, de heer Matthijsse, Inspecteu L,0., Ds Bouthoorn, de oud­onderwijzers enz. en ook de ere­voorz. dhr A. v. d Sluijs die op hogen ouderdom dit jubileum nog mocht meemaken. De voorz. gaf daarna de oud­voorz de heer A. v. d. Sluijs het woord, die uit aantekeningen uit oude notulenboeken enige mededelingen deed. We zullen deze voorbijgaan, omdat we een en ander reeds in ons vorig nummer gereleveerd hebben. De heer v. d. Sluijs was voorzitter tot 1946, waarop de heer den Baars hem is gevolgd. Die afscheidsavond was voor spr. moeilijk, door Gods genade had hij de belangen der school met liefde en toewijding vele jaren gediend. Dit is ook door het bestuur gewaardeerd, die hem tot ere­voorz. benoemde. Spr. zeide verblijd te zijn dit jubileum nog te mogen meemaken en feliciteerde het bestuur en het personeel als ook al wat tot de Kleuterschool behoorde. Van het personeel hoopte hij dat het zaaiers zouden mogen zijn, van wie het gestrooide zaad in goede aarde zou mogen vallen, Gode tot eer. Hij wenste dat God het onderwijzend personeel zegenen zou en jeugdige zielen zouden mogen worden toegebracht tot het onvergankelijk Koninkrijk. Vervolgens kwam de secretaris

dte Jieer de Bonte aan het woord, die een historisch overzicht gaf van de geschiedenis van het zestigjarig bestaan der school. De bijzonderheden daarvan hebben wij in ons vorig nummer reeds gepubliceerd. Bij de opening in 1891 waarbij Ds Bouthoom de leiding had bleek ook Ds v. d. Spek, predt. der Ger. Gemeente tegenwoordig te zijn geweept. De heer A. v. Oversteeg was het eerste hoofd, de Ie onderwijzer was de heer H. Steegman. Ook werd stilgestaan bij de onderwijskracht H. J. Jansen, die op 24 Jan. 1892 van Ouddorp kwam, welke met volle toewijding de bijz. school had gediend. Dankbaar werd gereleveerd het legaat van mevr. Wed. L. Kooman, die in 1914 ruim 39 ha grond aan de school naliet. De baten daarvan werden gebruikt voor aflossing. Vóór de L.O. wet 1920 moest met vele tekorten worden gewerkt, en vele offers moesten door de voorstanders worden gebracht. Men deed dit offervaardig en blijmoedig. Tot 1914 werd in de Herv. Kerk ook een maandelijkse collecte voor de school gehouden. Men heeft in die tijd ook nog geprobeerd door jongvee aan te kopen en dit gratis te laten weiden, de inkomsten voor de school te vergroten. Of het winst opbracht stond niet in de archieven vermeld.

In het betoog van de secrearis werd telkens de bewaarschool gen,oemd, omdat deze tegelijkertijd zestig jaar bestond. De Kleuterschool telt thans 100 leerlingen en de Bijz. School 250. Spreker bracht lof aan het Hoofd der Bijz. School, de heer Jansen, voor diens eminente leiding. Hij eindigde met de wens, dat 's­Heeren zegen op het onderwijs zou mogen rusten.

Na het zingen van Ps. 118 : 12 (dezelfde Psalm die 60 jaar geleden bij de opening gezongen werd) verkreeg

Ds B. N. B. Bmitho'om van Bennekom het woord. Deze was verblijd een herdenkingswoord te mogen uitspreken, te meer, waar 60 jaar geleden zijn vader te Dirksland niet alleen Gods Woord bediende, maar ook zijn krachten aan de school met de Bijbel mocht geven. Persoonlijk had spr. zijn vader, die van Oud­Beijerland kwam, wel eens horen zeggen, dat hij uit een ruisende zee in een kalme haven was gekomen. Spr. gaf een en ander uit het leven van wijlen zijn vader weer, inzonderheid van diens zalig afsterven. Komende tot de herdenkingsrede liet spr, zijn woorden culmineren in de tekst uit de 115e Psalm; Niet ons o Heere, niet ons, maar Uw Naam geeft ere! Spr. greep naar dit woord, omdat zelfs de bijbelheiligen in de zonde van zelfverheffing waren gevallen en wij daar ook voor bloot liggen. De dichter uit Ps. 115 zegt eigenlijk „Geef Gij Uw Naam eer. Het komt hier op neer dat God Zelf voor Zijn eer zorgt en dat mensen slechts instrument zijn.

Uit het historisch overzicht had spr. ook gehoord het aandeel dat zijn vader in de totstandkoming heeft gehad en dat is groot — laat ons echter gering denken van niensen en groot van God, zei spr. Een Chr. School oprichten ging toen heel anders en moeilijker dan nu. Er moesten grote offers gebracht. Spr. deed enkele grepen uit de schoolstrijd en wees o.m. op de uitlating van minister Kappeyne, die bij de behandeling van de Schoolwet zich uitliet, dat de voorstanders van Chr. Onderwijs de vlieg waren die de apothekerszalf bedierf. Maar zei hij: „'t is maar een kleine minderheid en die moet verdrukt worden!" Een golf van ontroering ging er toen door ons land, dat een minister zó durfde spreken tegen hen die hun kinderen wensten op te voeden naar eis van Gods Woord.

Waarom hebben onze voorouders dit Chr. Onderwijs zo begeerd en er alles voor over gehad? De Rijksvergoeding was toen niet meer dan een fooi. Waarom? Omdat er mannen en vrouwen waren, die bevindelijk in eigen leven de kracht van Gods Woord kenden. Daar ligt het geheim — zulk onderwijs wensten zij hun kinderen ook te geven.

Spr. diepte daarna de bewijzen op uit de H. Schrift dat aan kinderen Gods Woord zal worden bijgebracht. Hij noemde daarbij onder meer: „Uit de mond des kinderkens en der zuigelingen hebt Gij lof toebereid. Bij de intocht van de Heere Jezus te Jeruzalem zwaaide men met palmtakken en riep men „Hosannah!" wat echter spoedig werd vervangen door: „Kruist Hem." De kinderen van Jeruzalem riepen het Jezus nadie nog toe: Hosannah, Gij Zone Davids. De Overpriesters konden dit niet uitstaan en wilden die kinderen 't zwijgen op leggen. Maar Jezus zeide: Uit de mond der kinderkens is Mij lof toebereid De Heiland conformeerde zich daarbij aan de H. Schrift, nl. aan de 8ste Psalm, waar sprake is van de heerlijkheid der hemel­lichamen, zon, maan en sterren, en onder die boog wordt opeens het kleine kind geplaatst: „Uit de mond der kinderkens hebt Gij sterkte, gegrondvest, om Uwer tegenpartijen wil." Naar dat Woord grijpt Christus. Jezus zegt hier dat hij bezig is recruten t vormen uit de kinderschaar, om de strij te strijden, aangekondigd in Eden's ho De strijd tussen vrouwenzaad en slangenzaad. Die kinderen moeten geoefend worde

Die kinderen moeten geoefend worde tot die strijd en toegerust met het wapen van Gods Woord. Dat wapen ia ee geweldig wapen, waar de wereld voo vreest! De herinnering aan dat Woor moet weggebannen — de vijand wee welk een geweldige kracht er in da Woord schuilt. Het Woord moet op zi — nu ja één uur Chr. onderwijs dan o de openbare scholen! Zolang er echte mannen blijven die chr. scholen oprichten en in die scholen recruten worde gevormd voor Gods Koninkrijk zal he opzij dringen nooit gelukken. God staa voor Zijn eigen Woord in. Het is waar er kleeft zonde aan het Chr. Onderwij — dat hebben we zelfs in onze allerheiligste verrichtingen — maar God wi nochtans dat zwakke mensenwerk gebruiken om een recrutenleger te vormen om Zijner tegenpartijen wil Dat legertje wacht een strijd op leven en dood. De tegenstand laait weer mee en meer op. Men wordt al driester — zelfs belijders van de Waarheid spreken van „overbodig!" En naarmate de eindworsteling komt zal die strijd grote worden.

Gods Kerk is klein in deze wereld Ze staat als een hutje in de komkommerhof. Maar de poorten der he zullen dezelve niet overweldigen! Spr wenste Bestuur en Personeel toe, da hun werk niet ijdel zou zijn in den Heere. En daarachter mocht staan een biddend volk — opdat het legertje zou uitbreiden en, de wraakgierige zou ophouden. Indien Bestuur en Personee voortvaren, niet in eigen kracht, maar in de kracht des Heeren, zullen Gods beloften worden vervuld en zal hun arbeid niet tevergeefs zijn.

Het einde van sprekers vader de stichter van deze school was, dat hij uitzag naar het Vaderhuis met zijn vele woningen. Spreker hoopte dat de vrucht van het onderwijs zou mogen zijn, dat er velen zouden zijn, die hem dit konden nazeggen. Hij wenste tenslotte dat de school tot in lengte van jaren zou mogen bestaan, steeds sterker worden in de dorpsgemeenschap en, gesteund door het gebed gesteld zou mogen worden tot een rijke zegen, Gode tot eer.

In de pauze werden de aanwezigen verversingen aangeboden in het koor der kerk. (Men zie voor het vervolg pag. 2 van dit blad.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen