Schrammetje�Schrammetje

Over enkele weken zullen de schooldeuren weer open gaan om de jonge generatie op te vangen, die nu nog bij Moeder thuis vertier zoekt of op de kleuterschool is ondergebracht. Dan begint voor het kleine grut een geheel nieuwe levensperiode, waarin ze de eerste schreden zetten op het pad der ontwikkeling. Schrammetje heeft altijd grote bewondering voor de onderwijzeressen, die elk jaar opnieuw de eerste beginselen van de lees- en schrijfkunst in deze jeugdige hersentjes moeten stampen. Hoeveel geduld en tact is daarvoor nodig! Kinderen van allerlei aanleg stap pen de eerste klas bmnen en het is de juffrouw, die al deze naturen moet peilen. Zij moet omgaan met levend materiaal en heeft zowel de slome als de vlugge, de ijverige als de onwillige leerlingetjes in gelijk tempo gereed te maken voor een volgend leerjaar. Wanneer Schram een huis moet bouwen, is het grondwerk het allereerste begin. Graven, diep graven, soms heien om een goed fundament te kunnen leggen, is het eerste en meestal zwaarste werk. Daar ziet men boven de grond niets van maar niettemin is het nodig, wil er een gebouw verrijzen, dat tegen storm en ontij bestand is. Daarbij zou ik ook het eerste werk van de schooljuffrouw kunnen vergelijken. Is het fundement van lezen en schrijven in de eerste klas gelegd, dan kan daarop in de volgende klassen verder worden gebouwd. Daar komt echter meer voor kijken, dan menig buitenstaander zou denken! Naar ik verneem, zullen er dit jaar twee begindatums zijn voor een nieuw leerjaar, nl. April en September. Dit om aaneensluiting te krijgen van het lager naar het hoger onderwijs. Daar zit wel wat in. Vanzelf hebben een aantal kinderen hier door enkele maanden langer onderwijs, maar het moest er toch eens van komen. Schrammetje vindt het alleen maar jammer, dat deze sprong verleden jaar niet is gemaakt, omdat toen de meeste Plakkeese kinderen geëvacueerd zijn geweest en zij hun gewone onderwijs enkele maanden hebben gemist. Dat was toen een prachtgelegenheid geweest om over te schakelen naar September, zonder dat er veel van gemaakt werd. Misschien zijn er bijzondere reden geweest, dat dit niet kon gebeuren, doch zo oppervlakkig bezien is er een mooie gelegenheid voorbij gegaan om dit toch al hangende plan te verwezenlijken. Nu het weer de tijd is, dat de nieuwe leerlingen aangemeld moeten worden zitten vele ouders met de vraag, naar welke school zij hun kinderen moeten zenden. Of ze naar een Openbare, dan wel naar een Christelijke School zullen gaan. Er zijn ook tal van ouders, die hiervan geen probleem maken. Ze redeneren zo, dat ze zelf openbaar onderwijs hebben gehad, dus dat hun kinderen dat ook maar moeten hebben, daarmee is voor hun de kous af. En het is verwonderlijk, dat veel mensen er zo over denken, die overigens zeer kerkelijk zijn aangelegd. Ze gaan zelf met hun kinderen trouw naar de kerk; laten hun kinderen de Zondagsschool en catechisaties bezoeken, maar om die kinderen onderwijs te doen geven, dan van de Christelijke geest doortrokken is, daar denken ze niet over. Dan zijn er ook nog gezinnen waarvan moeder graag zou zien dat de kinderen Christelijk onderwijs genoten, doch waar vader er niets van wil weten of omgekeerd en om-de-lieve-vredes-wille worden ze dan maar naar de openbare school gestuurd. Weer anderen brengen het principe geheel niet in het geding en sturen hun kinderen naar de school, die het dichtst bij hun woning gelegen is. Dat is gemakkelijk; ze zijn er dan gauw en of daar Christelijk of Openbaar onderwijs gegeven wordt komt er niet op aan. Beziet men al deze drijfveren, dan staat men er voor, hoe klakkeloos over het onderwijs wordt heengelopen. In welke geest het onderwijs wordt gegeven, daarover maakt men zich niet druk. Houdt me ten goede, ik zal de laatste zijn, die beweert, dat op een Christelijke School alles volmaakt is. Zij, die er onderwijs geven zijn ook mensen, wier beste werken met zonde besmet zijn. Maar toch is het zo, dat aan het onderwijs Gods Woord ten grondslag ligt en de kinderen het Evangelie wordt voorgehouden. Of men er een enkel uur per week afneemt voor Godsdienstonderwijs voor hen, die daarvan gebruik wensen te maken óf dat het gehele onderwijs gebaseerd is op Gods Woord, maakt een groot verschil. Daarom is de laksheid van vele ouders, die bij de doop van hun kinderen hebben beloofd hun in de voorzeide leer te doen en te helpen onderwijzen, uit den boze. Er zijn ouders, die voor niets ter wereld zouden willen hebben, dat hun kinderen ongedoopt bleven, maar om de daarbij afgelegde belofte na te komen, daaraan denken ze geen ogenblik. Nu de tijd weer aangebroken is om de kinderen te doen inschrijven, mag er wel eens op aangedrongen worden bij de ouders, dat ze in deze kleur bekennen en het onderwijs, waarmee zij door hun kerkgang instemmen, ook met de daad steunen en er hun kinderen heensturen. Het zaad, in deze jonge harten gestrooid heeft meermalen bewezen rijke vrucht te kunnen voortbrengen in het latere leven. Bezie eens een schoolplein met al die joelende en ravottende jongens en meisjes. Denkt U er dan wel eens aan, dat zij het zijn, die over vijftien of twintig jaar in het volle leven staan en het bestuur van gemeente of kerk reeds in handen kunnen nemen? Laat het dan geen onverschillige zaak zijn welke grondslag er in het jeugdige hart gelegd is. Dit zet een stempel op het verdere leven en reikt tot in latere geslachten! SCHRAMMETJE.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen