Van U Is Het Koninkrijk ....

(29). „De zonderlingste, die ik ooit gehoord heb, en ik heb toch wel enkele heel vreemde dingen beleefd sedert ik bij de F.BJ. ben. Maar ik heb nog nooit gehoord van iemand, die rustig zat te Wachten op zijn tweeUng-broer, die hem 20U komen vermoorden."

„Nu even over het laboratorium, Malcolm. Denk jij als geleerde, dat zulk een plan uitvoerbaar is?" vroeg MacKellar.

„Bedoel je of het mogelijk is om de bacteriën van de buitenpest of de Zwarte Dood hier te ontwikkelen? Je weet latuurlijk, dat het een twistvraag is onder de geleerden, of die twee identiek 2fln. Er zijn onderzoekers, die volhouden, <3at er in de geschiedenis maar eenmaal «en epidemie van de Zwarte Dood heeft plaats gehad; dat was dan de vreselijke plaag uit.de veertiende eeuw, die naar schatting een vierde van de wereldbevolking heeft geëist. Aan de andere kant 13 een epidemie van builenpest vrö dikwgls en min of meer ernstig door de genele geschiedenis opgetreden. Wat betreft het kweken van bacteriën op ratten in deze streek; er is geen wetenschappelijke reden, waarom het niet zou kunnen. Het is gemakkelijk genoeg in het voorjaar op een van de talrijke grote eilanden hier een laboratorium in te richten en het in deze zomer in vol verdrijf te hebben. Het is niet eens nodig het bijzonder groot te maken om het te doen beantwoorden aan zijn hels doel. Br is ook een praeparaat, waarmee de ratten kunnen worden besproeid om vlooien te kweken, die de ziekte kunnen verspreiden."

Sana Peake knikte instemmend. ,,Dat is in Korea ook gedaan", zei hij. Sam geeuwde. „Met uw permissie, he

Sam geeuwde. „Met uw permissie, heren, ik wil graag de wereld en zijn beslommeringen even vergeten en een slaapje doen." «

„Uitstekend!" zei de gastheer. ,,Jullie slapen daar. Ik ga nog even een frisse neus halen."

•Dr Tresham had de volgende ochtend het ontbijt al klaar eer zijn gasten wakker werden. De lucht was helder en verfrissend na de regen van de vorige dag. Het Rosseaumeer lag blauw en glanzend in de heldere morgenzon.

„Wat is jullie programma voor vandaag, Colin?" vroeg dr Tresham na het ontbijt. Sam en ik gaan met de auto naar

Sam en ik gaan met de auto naar Port Carling. Wtj laten de auto daar voorlopig en zullen er voor een paar dagen onderdak zoeken. De regering heeft een motorboot voor ons beschikbaar en we zullen alle drie meren een beetje verkennen. Port Carlin ligt daarvoor gunstig. Daar wonen verschillende makelaars, trouwens ook in Bala, Bracebridge en Gravenhurst, die ons misschien kunnen helpen zoeken. We moeten natuurlijk omzichtig te werk gaan met het inwinnen van inlichtingen; men moet niet merken, dat het een politiezaakje is. Lopen we daar vast, dan moeten we verhuizen naar Suntsville en het district Lake of Bays. Maar we moeten, koste wat het kost, deze schuilplaats vinden. Hoe laat haal je je broer af?"

„Hij komt om half drie vanmiddag met de trein in Bracebridge aan!"

„Prachtig! Jansen en Hammond zijn in het dorp als toeristen. Ze hebben een auto. ledere avond zal ik je uit Port Carling opbellen. Tussen twee haakjes: heb je een uitnodiging gekregen voor het tuinfeest van de regering in Ottawa?" „Ja, gisteren", zei de ander. '

„Ja, gisteren", zei de ander. ' „Je gaat er natuurlek naar toe, Malcolm?"

„Dat zal wel".

„Je zult er Vasiloff en de schone liga ontmoeten en misschien krijg je wel belangrijke gegevens los. Mochten we de schuilplaats tegen die tijd nog niet gevonden hebben, dan ben jij misschien in de gelegenheid een of andere sleutel uit de Rus te krijgen, wat betreft de ligging." „Ik zal mijn best doen. Heb je Jensen en Hommond opdracht gegeven op mijn signaal te letten?" „Ja, zij hebben een boot en zullen elke

„Ja, zij hebben een boot en zullen elke nacht op het meer zijn. Overdag kon je ze in het dorp treffen. Hier is het telefoonnummer."

Toen de beide mannen vertrokken waren, ruimde dr Tresham de hut op. Tegen twaalven startte hij zijn au*. Het was maar 25 kilometer naar Bracebridge, maar hij wilde daar de lunch gebruiken en enkele boodschappen doen voor de trein arriveerde en daarom vertrok hij eerder dan nodig was. Telkens kwam het beeld van zijn broer hem voor ogen en hij vroeg zich voortdurend af hoe de begroeting zou verlopen. Hij had zich geen zorgen behoeven te maken, want zijn broers begroeting was zö alledaags en zonder emotie, alsof ze eergister uit elkaar waren gegaan.

De trein was op tijd en James Samuel Tresham begroette zijn broer met een: „Hallo, Malcolm!"

,,Hallo, Jim!" was het antwoord. „Blij je terug te zien!"

Dr Tresham had het gevoel of er iets niet in orde was met de hartelijkheid van deze groet, maar hij wist absoluut niet wat hij anders zou zeggen. Een voorbijganger staarde het tweetal verbaasd aan en stootte zijn metgezel aan. „Moet je die tweelingen zien," zei hg.

„Moet je die tweelingen zien," zei hg. „Hoe is 't mogelijk!" zei de ander. „Je zou ze niet uit elkaar kunnen. Als twee druppels water! De éné zou zich zo voor de ander kunnen uitgeven."

De man had groter gelijk, dan hij vermoedde. Zelfs de trekken van een losbandig leven, die de communist kenmerkten, schenen te zijn verdwenen, waardoor de gelijkenis nog meer geaccentueerd werd.

De broers zeiden weinig tijdens de korte rit naaf de hut.

Malcolm nam de bagage van zijn broer en ging hem voor.

„Hier is je kamer, Jim", zei hij en bracht hem naar de kamer, waar Mac­ Kellar en Peake kort tevoren nog geslapen hadden. „Als je je spulletjes uitpakken wilt, kan je daarna een kop thee krijgen. Het is direct klaar. Julhe Australiërs houden van koppen thee 's middags, nietwaar?

„Wat ? Ja, natuurlijk, ja, ]a, daar houden we van. Een aardig plekje heb je hier, Malcolm, zo schilderachtig en rustig. Niet veel bezoekers denk ik?"

„Nee, niet veel. Dit huisje is net wat voor mij", antwoordde de geleerde. „Wil je een sigaar?"

„Nee, dank je." „Tegen de principes, Malcolm?" plaagde zijn broer en hij kon niet laten spottend te glimlachen.

,,Misschien wel", zei de geleerde rustig. „Wat heb je aan principes, als je je er niet aan houdt? Wat het roken betreft, daar heb ik voor mijn welzijn of gemoedsrust nooit enige behoefte aan gevoeld. Waarom zou ik een schoorsteen van mezelf maken. Wanneer mijn vrienden willen roken, dan is het mij best."

,,Nog altijd de oude Malcolm. Altijd bezig met zijn principes en altijd netjes het paadje langs. Wat mij aangaat "

„Ja? Wat is er met jou?" „Wel, broerlief, ik maak me niet zo druk over principes. Dat kan niet als je vooruit wilt in de wereld."

„Ik heb er geen belang bij -om in de wereld vooruit te komen: dat in de eerste plaats."

„Je bedoelt, dat je nog altyd met die bovenaardse gedachten uit je jeugd omloopt?" „Natuurlijk!"

„Natuurlijk!" ,,Dat is belangwekkend. Deze ont

,,Dat is belangwekkend. Deze ontmoeting tussen jou en mij moet voor een psycholoog wel interessant zijn. Daar zitten we als tweeling, elk van een eind der aarde gekomen, elk bezig al scharrelend de eeuwige duisternis op te zoeken, terwijl onze opvattingen daaromtrent evenver uit elkaar Uggen als de beide polen."

„Dat geldt dan alleen voor jezelf, Jim. Ik ben niet op weg naar een eeuwige nacht, maar naar een eeuwige dag en een wolkenloze morgen. Ik geloof in God, zie je, en wat Zijn Woord zegt omtrent leven en dood en de eeuwige tijdloosheid.'"

(Wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen