Van U Is Het Koninkrijk

(53.) Borovitch, die zwijgend had toegeluisterd, barstte weer uit van het lachen ,,Heb je niet gezegd, kameraad, dat je jn alle opzichten te maken hebt met dr Tresham? Je zult nu wel overtuigd zijn.'

„Ik beu overtuigd" antwoordde Sorrell, maar niemand wist, wat hij daarmee bedoelde.

HOOFDSTUK 31.

SORRELL HEEFT ARGWAAN

iDrie dagen nadat Olgo Yasnalov naar het ziekenhuis was gebracht, keerde zij terug in de wereld der harde werkelijkheid en na nog twee dagen slaagde haar geest.in weer enige samenhang te brengen in de chaos, waar ze in ronddoolde. Een voor een kwamen de dingen haar weer voor de geest. Aanvankelijk vaag, alsof ze uit onvermoede diepten opwelde, begon haar herimiering weer te werken. Er was een mengeling van regenbogen, waarin verwondering hoop, geheimzinnigheid en schoonheid oplichten, als ze in haar verbasterde geest ronddreven. Zij wist, dat ze iets zocht: een verborgen geheim, dat haar uit deze baaierd naar het licht zou kunnen leiden. Dat geheim lag in haar onderbewustzijn, maar haar ontwakende geest kon het nog niet grijpen. Wat haar nog het meest verbaasde was de rust, die haar wezen doorstraalde. Haar kamer was in een achteraf gelegen gedeelte van het ziekenhuis. Door het raam had ze het uitzicht op een laan, waarin de namiddagzon door de groene bladeren van een oude olm stroomde en de grond in een gouden licht zette.

Op de vijfde dag van haar verblijf in het ziekenhuis drongen de gebeurtenissen van het tuinfeest duidelijk in haar herinnering door. Het gesprek met dr Tresham stond haajr weer helder voor de geest. Ze had hem verteld van haar twijfel en vrees en hij hij had haar een advies gegeven. De woorden, die hij had gesproken schoten door haar heen en roerden haar hart. „Wie mij verzaakt wordt van alles verlaten."

Ze dacht terug aan de ontmoeting met Borovitch en Sorrell, aan haar onpasselijkheid, haar verwarring en haar wanhoopskreet aan God om genade voor haar verdorven verleden. Toen was alles donker geworden. En nu was er die rust in haar hart. Dr. Tresham had gezegd, dat zy geestelijke heroriëntering nodig had. Jezus Christus was het antwoord op haar probleem. Dat er iets schokkends met haar gebeurd was, voelde ze wel. De oude verhalen die haar moeder haar in Chagra achter de Oeral verteld had ,over de vrouw, die de zoom van Zijn kleed had aangeraakt en beter was geworden, kwamen hEiar voor de geest. Zij voelde, dat zij zelf die vrouw was. Ze pijnigde zich niet af met vragen over haar leven. Eén ding stond voor haar vast: de lange tijd van verwarring en strijd was voorbij; de nacht der vertwijfeling, vrees en wanhoop, die zo lang haar hart gekweld had, had plaats gemaakt voor licht. In de vrede van haar hart scheen ajle duisternis van haar leven op te klaren en een zo overweldigende vreugde greep haar aan, dat ze schreide van geluk. Zo werd Olga Yasnalov door het vuur gelouterd en trad zij uit de dood in het leven.

Zij herstelde snel van de koorts, maar er rees een andere vraag, die haar verwarde en beangstigde. Waarom had dr Tresham haar dit alles gezegd? Wendde hij alleen maar zijn broers karakter voor en diens levensstijl? Zij ging nog eens na wat er die avond was voorgevallen, toen ze elkaar hadden ontmoet in Moskou op het kantoor van Vasiloff: zijn enthousiasme voor de grote zaak, zijn ijver voor het communisme, dat het Politbureau zo onder de indruk had gebracht, dat het hem met deze opdracht naar Canada had gezonden. Zou hij mis-schien bekeerd zijn of deed hij maar zo om de rol te spelen, die hem was opgedra,gen? Ze wilde naar Muskoka, waar Ze hem terug zou zien. Terwijl de dagen voorbijgingen en zij trachtte eerlijk tegenover haar zelf te zijn voelde zij, dat er een veel diepere reden was voor het feit, dat ze hem terug wilde zien.

Vrees greep haar aan, wanneer ze aan de toekomst dacht en aan de verschrikkelijke gebeurtenissen, die daarin mogelijk nog verborgen lagen. Hoe zou ze uit het web kunnen ontsnappen, dat er om haar geweven was? Zij was een deel van het enorme spionnageweb, dat over de wereld geworpen was. Niemand zou geloven, dat ze zich bekeerd had en alleen maar trachtte christelijk te leven. Zelfs wanneer de communisten er m zouden slagen hun plannen tot wereldoverheersing te verwezenlijken, dan zou ze nog niet terug kunnen keren naar haar oude levenswijze. Ze wist, dat ze daar voor altijd mee had afgerekend, dat alle oude dingen waren voorbijgegaan en alles nieuw was geworden. Ze voelde, dat God haar leven een keer had gegeven. Wanneer Borovitch mocht falen, had ze op zijn best deportatie te verwachten en op zijn ergst gevangenschap. Voor haar stond vast dat Borovitch en zijn makkers moesten falen en dat zij daarbij moest helpen. Ze besefte opnieuw, dat ze met dr Tresham moest spreken om uit te vinden, wat zijn plaats in deze gang van zaken was, want om de een of andere reden wist ze dat haar leven met het zïjne verbonden was.

Begin JuU ging ze naar Muskoka. De schoonheid van de meren en de vredige sfeer op de eilanden Geloof, Hoop en Liefde was balsem op haar ziel. Ze was met het vliegtuig naar Toronto gevlogen en vandaar verder naar haar bestemming gegaan met de Muskoka lucht dienst. Ze was bijzonder tevreden met haar kamer in het huis op Geloof. Het was een groot en ruim. gebouw, dat voorheen in het bezit van een rijke Amerikaan met een groot gezin was geweest. Er waren een enorme woonkamer,* een eetkamer en een muziekzaal op de benedenverdieping. De keuken was apart aangebouwd met een overdekte gang naar de eetkamer. De slaapkamer, die aan Olga was toegewezen, had een eigen badkamer en een prachtig uitzicht op het Oosten. Er waren nog vijf slaapkamers en bovendien nog drie boven het schiphuls, alle comfortabel ingericht. Het eten was er uitstekend.

Het werd bereid door een Chinese kok, die, naar later bleek, een verwoed communist was. Toen ze op het eiland kwam waren er buiten Borovitch en Sorrell slechts drie andere personen. Dat waren Sam Wong, de kok, een potige kerel, die Bolivar genoemd werd en allerhande karweitjes moest opknappen, en voorts een vaag individu met een smal gezicht, onrustige ogen en een ontwijkende bUk, welke persoon luisterde naar de naam Al Singer.

Hij -was de assistent van Bolivar en moest het huiselijk werk doen. Van Borovitch za^ Olga maar weinig. Hij was bij het 'ha.'wentje geweest, toen ze arriveerde en liij had haar begeleid naar haar kamer. TTa het avondeten, dat ze in haar eentje gebruikt had, was ze naar haar kaarter gegaan. Ze had haar koffer uitgepakt en omdat ze moe was ging ze direct naar bed. Ze sUep twaalf uur aan één i(tuk oen werd wakker toen de zon haar kamer binnenstroomde. Ze had het gevoel, dat liet leven voor haar opnieuw begon. Het «was al laat voor ze naar beneden kwam «m te ontbijten. Sam Wong braclit Tiaar sinaasappelsap, toast en koffie. Hij vertelde haar, dat Borovitch en professor Sorrell vertrokken waren om een bezoek af te leggen. Ze zouden pas laat in de ,midda^ terugkomen. <Wordt \vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen