Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

In hei zicht van de Lange Jan

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

In hei zicht van de Lange Jan

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

Achter de rug van Zwerver om. Hoe wordt de wonderlijke geboorte verteld? Ontroerende stilte

Uit gekheid heeft mijn man mij al eens gevraagd om tips voor de artikelen onder het kopje „In het zicht van de Lange Jan". Tot nu toe heb ik er nooit aan meegeholpen en geen letter heb ik er voor op het papier gezet. Daarom denk ik ook maar dat hij dat uit gekheid vroeg. Moest ik nu tips geven? Ik dacht er gewoonweg niet aan, want elke week was hij present. Voor mü was het altijd een verrassing wat er uit de bus zou komen, want ik keek nooit over zijn schouder als hij bezig was. Elke week is het niet even interessant, maar toch lees ik de stukjes van a. tot z. Deze keer wil ik méér dan eer^ tip

Deze keer wil ik méér dan eer^ tip geven. Ik wil zelf een „langejannetje" klaar maken, als het gaat tenminste. Dat zal niet mee vallen, want het is al lang geleden dat ik school ging en dan weet je alle woorden niet meer zo te schrijven. Maar de mensen op de drukkerij zullen de ergste taalfouten er wel uithalen.

Het kwam eigenlijk zó: Ik wist dat mijn man het deze week nogal druk had. Hij moest hier naar toe en daar heen; met overbuurman moest hij ook nog een eind van huis en zo dacht ik: het zou wel ^ eens een verrassing voor hem zijn, als ik het artikel voor hem schreef.

Ik keek eerst of er op zijn schrijftafel nog niets lag, want anders was de moeite tevergeefs geweest. En als het dan gaat zoals ik wil, zal ik wachten tot hij zegt: „De Lange Jan nog en dan ben ik klaar". Dan zal ik er als de kippen'bij zijn en hem zeggen dat het niet nodig is. Ik ben benieuwd hoe zich dat zal afspelen.

Maar goed, ik zit dan hier, gelukkig gerust, want hij is niet thuis. Hij weet helemaal niet wat ik doe. Ik kan heel wat achter zijn rug klaarmaken. Maar nu het er eigenlijk van komen moet, zit ik er toch mee. Nu merk ik pas dat het niet meevalt. Daareven dacht ik, dat zo'n artikel gauw bij elkaar gekletst is, maar ho eens even. Nu ga ik toch even geloven, dat het niet uit gekheid was dat mijn man om tips vroeg. Waar moet je het ineens over hebben! Ik lees zelden geleerde boeken, maar van geleerdheid moet je het ook niet hebben.

Als vrouw lees ik „Prinses". Dat komt omdat ik voordien „Moeder" las en die moeder is een prinses geworden en dan doe je eigenlijk een beetje gedwongen mee. Het blad „Moeder" was een maandblad en dat was eigenlijk wel fijn, want dan had je de tijd. Zo'n dikke prinses elke week is nog al veel. Dat maandblad was stukken beter; daarin schreef ook de pas overleden professor Waterink. Alleen zijn artikelen over opvoeding waren een abonnement al waard.

Ik heb net het pasgekomen nummer eens doorgebladerd. Ineens viel mijn oog op kindertekeningetjes. Dat zie je zo, aan de houterige mannetjes en vrouwtjes en aan de schoorsteentjes, die altijd roken bij kinderen. Ook zag ik een paar opstelletjes, die opgenomen waren, alles van kinderen. Die opstelletjes geven wéér hoe de kinderen de kerstgeschiedenis hebben horen vertellen, of zouden ze zelf zo fantaseren? Of zou werkelijk de kerstgeschiedenis zó worden verteld, zoals de kinderen die navertellen? Er wordt over dat Kind geschreven alsof het maar een gewoon mensenkind is en van alles wordt er bij gefantaseerd, tot zelfs de papfles, die de moeder aan het Kind geeft. Verder een scheve stal en meer van die dingen, die helemaal niets met het wonderlijke van de geboorte van Christus te maken hebben.

Het is wel opmerkelijk dat ik nergens lees over de diepe vernedering van de Zoon van God, dat Hij mens wilde worden. Het gaat alsmaar over het gelukkig maken van de mensen en dat het Kind op aarde kwam om te lijden en te sterven, dat hoor je niet. Over zonde en schuld zie ik niets staan. Ik

merk niets over de verwondering over deze hemelse geboorte.

Zouden ze op de scholen het alleen maar een beetje mooi maken en interessant en maar net doen of het een verhaaltje is zoals de andere verhalen uit de oude tijd? Je zou het wel moeten denken als je de tekeningen en de onderschriften bekijkt.

Maar genoeg, ik kijk verder. Haast niets anders dan eten en drinken, kerstdiners en feestschotels, opgedirkte dennebomen en wat dies meer zij.

Als al die dingen ons kerstfeest moeteij uitmaken, wat zijn wij dan arm. Nis ben ik een beetje voorbarig, want het kerstnummer van „Prinses" is nog niet verschenen als ik dit schrijf. Maar al die dingen moesten toch de

Maar al die dingen moesten toch de voorbereidselen vormen voor het feest dat aanstaande is. Ik heb genoeg van al die onder- en

Ik heb genoeg van al die onder- en bovenkleren en ik kijk naar het artikel van Emile Buysse over „De grote sneeuw".

Buysse schrijft goed; als je de eerste regel leest, moet je verder lezen. Dat is altijd een -goed teken, een teken dat er iemand bezig is, die kan boeien. En daar zie ik staan:

„En niet alleen in de ontroerende stilte van de sneeuw, ook, en vooral, in het geluid dat is in 't sneeuwen landschap, of 't stadsbeeld, tot in het allerkleinste hoekje van een kleine hof als de mijne — en de uwe — is de stem van de Schepper. — Al op eenen nacht lag de wereld witgesneeuwd. Als ik dat herlees, op een avond van een dag met sneeuw, hoor ik ook de menselijke gemoedelijke stem van Stijn Streuvels. En zoveel stemmen van mensen die ik gekend heb, en die mij om een of andere reden dierbaar waren". Hè, hè, wat een geschrijf, als je het

Hè, hè, wat een geschrijf, als je het niet gewend bent. Maar ik ben er ongeveer; ik heb gekeken hoeveel regels mijn man gewoon is te schrijven en dan ben ik er.

Als ik niets gezegd had, was het misschien niet uitgekomen, dat ik heb geschreven. Ik ben namelijk ook van de hak op de tak gesprongen, zoals mijn man zo dikwijls doet. Ik ben zijn vrouw maar toch ook een beetje een ZWERVER.

Dit artikel werd u aangeboden door: Eilanden-Nieuws

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 23 december 1966

Eilanden-Nieuws | 10 Pagina's

In hei zicht van de Lange Jan

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 23 december 1966

Eilanden-Nieuws | 10 Pagina's