Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Uit Het Kijkvenster

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Uit Het Kijkvenster

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

l^erkiezingen in zicht — Het recht van de sterkste — Srondwets herziening.

gi^vc vraag is: Hoe zal ons land -i-ne komende vier jaar worden gebeerd' Aan U het antwoord! Het gaat ffl de toekomst van ons en van onze Inderen!" , , Dat waren zomaar een paar icreten

Dat waren zomaar een paar icreten it een folder van een politieke partij, iet het oog op de verkiezingen van 15 ^^^ ^^ ^^ ^gjjjg partij^ zult U mis- ;hien willen weten? Ach, dat doet er iet zoveel toe. Ze passen in de verkiemgscampagne van praktisch elke groe ] ering in ons land.

tVs. heb er ditmaal eens speciaal op jgjgj^ jjjggj (Je programma's van de iverse partijen en de propagandaoipagnes, die deze partijen voeren, wijken vaak op elkaar als even zoveel =ls water. En dat is geen wonder, ^e hebben allemaal het welzijn liflE ,,,^„.i.||° volk op het oog, en ze zijn allewiaal gericht op een bestaansmogelijkeid voor ieder, en ze denken allemaal

t im de toekomst van ons en van ons lageslacht. Tenminste, wanneer we alle areten en leuzen mogen geloven, die canuit de radio en vanuit de luidsprecer op straat en door de brievenbus op •ms afkomen. Ik zou me kunnen vooritellen dat iemand die nog niet weet velke partij hij zal stemmen, door de verkiezingspropaganda nóg onzekerder vordt, omdat hij het gevoel niet kan mderdrukken: Het maakt niets uit weire partij ik stem, het is toch allemaal ood om oud ijzer.

De enorme chaos van politieke partijen die vóór de verldezingen elkaar tieftig bestreden en na de verkiezingen naar elkaar knipogen om samen een regering te vormen óf samen de oppositie te voeren, is naar mijn mening (maar ik kan het mis hebben!) het onVermijdelijk gevolg van onze hoogge- foemde democratie. Of wil men: van het beginsel van de neutraliteit van de taat. Voor velen (ook christenen) is dat eginsel zo ongeveer de hoogste poli- tieke wijsheid. De overheid mist nu eenmaal elke norm om zelfstandig te regeren, het volk geeft de richtlijnen aan door te stemmen. En iedere staats- burger is gerechtigd en ook verplicht lom aan de stemming deel te nemen, zo- r^* ^® "^^^ ^'"^ ^lls'^ 'i^ politieke koers bepalen.

Dat heet dan gelijk recht voor allen, maar het is doodgewoon het recht van de sterkste. Het heet democratie, maar het is de ergste vorm van dictatuur, - namelijk niet de dictatuur van het zwaard, maar van het rode potlood. De waarheid ligt blijkbaar bij de meerderheid, en de minderheid heeft zich daarbij neer te leggen. Deze visie op ons politieke stelsel heb ik niet van mezelf, maar van Hoedemaker, de man die ik in deze kolommen al vaker heb geciteerd en die naar mijn gevoel als enige het politieke water in al z'n diepte en in al z'n troebelheid heeft gepeild.

Over de onzekerheid die van deze neutraliteit het gevolg is, heeft Hoedemaker eveneens rake dingen gezegd. Immers, de meerderheid kan bij elke verkiezing een andere zijn: het recht van de sterkste duurt hoogstens vier jaar. In plastische beelden heeft Hoedemaker de overheid geschilderd. Ze is, zegt hij, als een windhaan op de toren, die telkens in een andere richting wijst. Of als de ezel in de speeltuin, die om beurten bereden wordt. Of als een kegeljongen, die telkens de kegels opnieuw overeind zet om ze dan weer on ^^"^teboven te kunnen gooien...

Het enige alternatief van deze „democratie" is voor Hoedemaker de theocratie. Dat wil niet zeggen: dictatuur van het Calvinisme, zoals het zo vaak wordt voorgesteld, maar de erkenning dat de overheid wandelt in het licht

van Gods Woord, en dat de kerk der reformatie geroepen is, de overheid met dat Woord vóór te lichten.

Om dat ideaal te bereiken is niets meer of minder nodig dan een herkiening van de grondwet. Daarin zou onder andere moeten staan dat de religie, zoals die in de reformatie opnieuw tot openbaring is gekomen, de enige van staatswege erkende religie is. Overigens zal niemand vanwege zijn godsdienstige gevoelens worden vervolgd. Strafbaar is alleen afgodendienst en openbare godslastering.

Het klinkt allemaal nogal idealistisch, dat besef ik. Ik geloof niet dat het op korte termijn te verwezenlijken zal zijn. Ik geloof ook niet dat er één politieke partij is die een dergelijke grondwetswijziging op haar programma heeft staan. Maar ik geloof wèl dat het schriftuurlijk en reformatorisch gezien, de énige weg is.

In het licht van de naderende verkiezingen moeten we daarover maar eens diep nadenken.

WAARNEMER.

Dit artikel werd u aangeboden door: Eilanden-Nieuws

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 3 februari 1967

Eilanden-Nieuws | 10 Pagina's

Uit Het Kijkvenster

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 3 februari 1967

Eilanden-Nieuws | 10 Pagina's