Zilv'ren Draden Bij Gouden Jubileum
Echtpaar!.H.Dijkers-Korvink Sommelsdijk op 22 febr. vijftig jaar getrouwd
Het praatje met oud wethouder J. H. Dijkers te Sommelsdijik — ook het praatje over de op handen zijnde gouden bruiloft ontaardde zoals mocht worden verwacht in een grasduinen op het gemeentelijk erf. Geen wonder als men 33 lange jaren, geladen met energie, de wethouderszetel heeft bezet. Dhr. Dijkers heeft in 1962 de wethoudersstoel geruild voor een comfortabeler zit in zijn woning Langeweg 7 van waaruit hij nu het gemeentelijk gebeuren beschouwt. Al veel langer dan deze ambtelijke periode is de huwelijksband die op 22 februari 1917 tussen Jacobus Herbert Dijkers en Elizabeth Arendje Korvinkwerd gesmeed bestendigd mogen blijven. De heer en mevrouw Dijkers, resp. 78 en 77 jaar oud zijn nog vitaal en in goede gezondheid. Voor al die voorrechten zijn ze hun Schepper dankbaar.
De echtelieden zijn beiden in Sommelsdijk geboren en hun geboorteplaats die ze nooit voor een ander hebben willen ruilen is hen bijzonder lief geworden. „Ik ben een Sommelsdijker onder de Sommelsdijkers" zegt dhr. Dijkers met enige trots.
Toen dhr. Dijkers in 1909 de militaire dienst verliet legde hij de eerste steen voor zijn later ambtelijk leven door lid te worden van de A.R. Kiesvereniging; in 1911 werd hij bestuurslid en van 1914 tot 1962 was hij voorzitter van de Vereniging. Hij oefende tot 1949, in een pand aan de Sommelsdijkse Voorstraat het ambacht van zadel- en schoenenmaker uit. Steeds is dhr. Dijkers actief geweest in het verenigingsleven; hij heeft waar mogelijk getracht de eensgezindheid te stimuleren waartoe hij zich soms bediende van met vuur geladen oraties! Zijn zwaar geschut ondersteunde hij soms met citaten van dr. Kuyper waarmee een flinke tegenpartij geveld kon worden. Dhr. Dijkers droeg steeds een dikke bundel van die citaten in zijn binnenzak.
Toen hij in 1927 intrede deed in de raad begon hij gelijk met het beleggen van fractievergaderingen want zo herinnert hij zich „ze waren zo verstrooid als de kinderen Israels in de woestijn." Het heeft allemaal mogen baten; dhr. Dijkers herinnert zich dat er nooit één voorstel van burgemeester en wethouders door de raad is afgewezen; waardoor de meest vruchtbare initiatieven, zoals de bouw van het rusthuis, de stichting van de Soc. Werkplaats, werden gehonoreerd. „Als Gereformeerde genoot ik in Hervormd Sommelsdijk een groot vertrouwen" zegt hij waarderend. De verdiensten van dhr. Dijkers werden in 1958 met een Koninklijke onderscheiding bekroond.
Bij het grasduinen geeft dhr. Dijkers zijn visie op de herindeling van gemeenten:
„De zaak ligt hopeloos vast en de dorpen Sommelsdijk, Nieuwe Tonge en Stad zijn maar vazalstaten van Middelharnis; de herindeling zou wel pluspunten hebben gehad als alle kernen hun rechten zouden wedervaren."
Hij wordt wat kort als hij met een voorbeeld onderstreept waar hij heen wil: „Hellevoetsluis is samengevoegd; de burgemeester woont in Hellevoetsluis maar de wethouders komen uit de andere kernen, „zo hadden ze het hier ook moeten doen", dhr. Dijkers aarzelt niet te zeggen dat hij „de „kinderen in de politiek" kan aanwijzen." „Het valt me wel eens zwaar mijn mond te houden" bekent hij.
Het brandweercorps heeft altijd de liefde van zijn hart genoten. Dhr. Dijkers was de initiatiefnemer tot de oprichting van het vrijwilligerskorps in 1932. Toen hij uit dienst kwam werd hij gelijk gecharterd voor de plichtbrandweer; dhr. Dijkers was verstandig genoeg in te zien dat het zoals het met onwillige honden slecht hazen vangen is met onwillige brandweermensen slecht branden blussen was terwijl felle branden in die tijd veelviildig voorkwamen. Hij bewerkte dat het plicht-korps in zijn geheel werd ontslagen en formeerde uit de leden van de landstorm een vrijwilligerskorps. De korpsleden werden door dhr. Dijkers in alle besprekingen betrokken; zelfs nam hij met hen de ontwerp brandweerverordening door! Het korps maakte zich cd snel verdienstelijk; het werd in 1941 getroffen door het plotselinge overlijden van haar secretaris dhr. Marinus Knape en een dag daarna door het verscheiden van de brandweermeester Cor Joppe. Met pretogen herinnert dhr. Dijkers zich dat de toenmalige inspecteur in 1946 bij de eerste wedstrijd waaraan Sommelsdijk meedeed, tot de andere korpsen zei: „Van "dat korps kunnen jullie nog wat leren!" Ik zeg maar: "Houdt wat ge hebt opdat niemand uw kroon neme" voegt dhr. Dijkers hieraan toe.
„Het komt op de manschappen aan, je kunt nog zulk modem en goed materiaal hebben maar de mensen moeten het doen; dank zij de leiding van de commandant is het korps — „mijn korps" groot geworden" betoogde dhr. Dijkers als erelid van „zijn" korps.
Hij is met zorg vervuld wat er van een snelle brandbestrijding zal komen als het korps zou worden opgeheven.
Mevrouw Dijkers die haar man al bijna vijftig jaar trouw terzijde heeft gestaan hoort het allemaal aan en ze beaamt het als dhr. Dijkers zijn dankbaarheid jegens God uitspreekt. „Zij heeft oltijd meegeleefd als ik streed •yoor de zaak van Gods Koninkrijk en als ik trachtte mijn roeping — in het besef van Gods souvereiniteit ook in de politiek — zo getrouw mogelijk te vervullen". Wij hebben samen een grote ^ genade ontvangen .... besluit dhr. Dijkers.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 10 februari 1967
Eilanden-Nieuws | 10 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 10 februari 1967
Eilanden-Nieuws | 10 Pagina's