Uit Het Kijkvenster
r)e neutrale staat — theocratische overbiyfselen — pe weg terug.
.nadering van de verkiezingen a^e ons vorige week voor de vraag a er in christelijke zin, sprake kan lin van een neutrale staat. Met andere Voorden, of er, in het licht van de alige Schrift en van de belijdenis van •ken der Reformatie een andere jkheid is dan de theocratische igsvorm. Ik dacht (en ik ontleen 'idachte aan Hoedemaker) dat we twee kanten op kunnen: óf de g is gebonden aan het Woord •n wordt bij haar taak voorge- 3or de kerk(en) der Reformatie, i'egering is neutraal en laat zich [e meerderheid de norm vooren. icht zijn vele lezers van mening
icht zijn vele lezers van mening eerste, zoal noodzakelijk, dan !t te verwezenlijken is. Ik meen één van de tekenen des tijds is, ons laten afschrikken door het laalbaar". Maar afgezien daarhet tweede, de neutraliteit van It, dan wèl haalbaar?
it licht van het Evangelie is neu- J; onbestaanbaar. Dat is, dacht ik, feemaakte zaak. Wie niet vóór is, légen. Toch viel er vandaag nog Ier van een politieke partij door •ievenbus, waarop aan de ene lezen stond: „Christelijke poliirdt gevoed door het Evangelie" de andere kant: „Wij leven in land, wij wensen een democra- «gering". Naar mijn inzicht zijn ree leuzen met elkaat in strijd! politiek richt zich naar het jGods, óf we maken bij meerderlan stemmen uit wat goed en ' is. Een andere mogelijkheid is
niet alleen vanuit het Evangelie luit de praktijk is een neutrale tgesloten. De voorstanders van e timocratie en van het neutraliteits eginsel {of ze nu christelijk of onhristelijk zijn) moeten maar eens op- Sllen hoeveel bijbelse, christelijke, re- DUttatorische overblijfselen we nog beitten! Ik wil er slechts enkele noemen. fÓË- vrijwel alle lagere scholen in ons ijWOrdt nog godsdienstonderwijs geil. Niet zomaar religieus onderwijs n Jiet algemeen, maar zeer bepaald uit ie Bijbel. Dat is dus een bewijs, dat de egering het Christendom niet gelijk telt met de Islam of het Boeddhisme. De viering van de zondag, de christe- Ijke rustdag is in de wet vastgelegd, )aarmee belijdt de staat, bewust of onlewust, de opstanding van Christus. Inders zouden op die dag bijvoorbeeld Ie vuilniswagens door de straten rijden, sn de postkantoren geopend zijn. , Dat laatste geldt ook voor de alge
, Dat laatste geldt ook voor de algeneen erkende christelijke feestdagen, Jiet -alleen heeft het Christendom hier «n plus boven het heidendom (we vielen wel Kerstfeest, maar bijvoorbeeld liet het feest van de onoverwinnelijke ion!) maar zelfs geniet de Reformatie Ie voorkeur boven Rome (wél Pasen, lemelvaart en Pinksteren, maar niet Uaria Hemelvaart of Allerheiligen zijn ilgemeen erkend!).
Daar is verder de zielzorg voor de llitairen bij leger, vloot en luchtmacht * dienaren des Woords, die als gees- PÜke verzorgers werkzaam zijn bij de pjgsmacht krijgen de rang van officier in worden door de overheid bezoldigd. De begrafeniswetgeving ademde lan- 5e tijd een christelijke geest. Begraven was regel, crematie (een heidens 'ge- >ruik) toegestane uitzondering. De geijkstelling van begraven en cremeren, '.oals die momenteel door vele partijen wordt verlangd, is dan ook vervrijde- "ing van een christelijk element en een itap in de richting van de staat zónder 3od. Trouwens, ook andere sporen van een
Trouwens, ook andere sporen van een christelijke beschaving zullen binnen kortere of langere tijd worden uitgewist Ik denk aan de toelating van humanistische geestelijke verzorging in het leger en aan de verruiming van de zondagsarbeid.
Maar zoals de situatie thans nog is, weerspiegelt de staat, ook al noemt ze zich neutraal, tal van theocratische overblijfselen. Wie nu zo hoog opgeeft van gelijk recht voor allen, moet wel weten wat hij doet. Hij werkt er immers aan mee, dat over enkele tientallen jaren Wodan in ons land zal worden vereerd
Dat we kerkelijk en politiek op de verkeerde weg zijn is voor iedereen, die niet ziende blind is, duidelijk. Hoelang de waarheid van Gods Woord en de belijdenis van de Reformatie nog zullen worden geduld, weten we niet. Profeten zijn schaars en mensen die zich als profeet opwerpen hebben emigratieplannen naar Zuid-Afrika, uit vrees voor werkeloosheid of voor een inval van de Russen. Door zulke profeten moeten we ons óók niet laten misleiden. Tenslotte zullen we ook in het land van Paul Kruger de oordelen Gods niet ontvlieden.
Er is, dacht ik, maar één weg terug: de weg van onvoorwaardelijke gehoorzaamheid aan Gods Woord. Willen we als kerken en als staat die weg niet op, dan raken we hoe langer hoe verder van huis. WAARNEMER.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 10 februari 1967
Eilanden-Nieuws | 10 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 10 februari 1967
Eilanden-Nieuws | 10 Pagina's