Kastanjetakken
Ze brengen z' ieder jaar, die kale bruine takken En ieder jaar opnieuw zet ik ze in een pot. Je voelt dan aan je handen hoe ze kleven. Je denkt, zit in die kale'takken, kiemkracht, leven? 't Is of dat strakke hout met die verwachting spot.
Daar staan ze, donker grillig, wat verloren Wijduitgestrekte takken, scheef gegroeid en krom. Ze staan daar dagen, weken soms, je ziet geen spoor van leven, Neen, dat wordt niets, denk je bij 't water geven De dagen gaan voorbij, wie kijkt nog naar ze om?
Maar op een keer dan zie je groene punten! Je ervaart het als een wonder, dit begrijp je niet! 't Is als een profetie, dit overwinnend leven Een profetie die moed en troost, verwachtingen kan geven. Als 't hart in vast geloof op Gods beloften ziet.
LANERTA.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van dinsdag 14 maart 1967
Eilanden-Nieuws | 4 Pagina's