Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Herv. Wijkgemeente i.w. te Middelharnis nam nieuw kerkgebouw in gebruik

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Herv. Wijkgemeente i.w. te Middelharnis nam nieuw kerkgebouw in gebruik

5 minuten leestijd

Ondanks de zwaar drukkende financiële consequenties is de Buitengewone Wijkgemeente in wording van de Hervormde Gemeente te Middelharnis gelukkig met haar nieuwe — zij het nog houten — kerkgebouw. J.l. vrijdagavond werd in een daartoe belegde bijeenkomst de kerk door de voortvarende bouwcommissie aan de kerkeraad overgedragen. De overdracht werd gesymboliseerd in het overhandigen van de sleutel door dhr. Schaap aan de president-kerkvoogd dhr. W. van Schelven.Ds. Hoogstraten getuigde deze avond dat er een hartewens en een belofte in vervulling zijn gegaan. Hij waarschuwde dat de kerk nooit een symbool van afscheiding mag worden maar riep daarentegen op niet aflatend te strijden voor de eenheid van de kerk.

„De Bijbel staat vol beloften" zo citeerde ds. van Hoogstraten een modern theoloog. Ds. wees erop dat Gods beloften altijd — ooii bij vervulling — een overschot en een meerwaarde hebben waardoor Gods volk op weg lïan blijven en de Goddelijke moed erin kan houden. Ook in de realisering van het kerkje zag ds. een vervulling van de belofte Gods en ook deze vervulling heeft een overschot.

„We mogen muziek maken en zingen, we mogen echt blij zijn en stil zijn in het luisteren naar Gods Woord; we stoppen met ons protest tegen God en de medemens en Gods Woord mag bij ons inkomen, het moge voor ons een voedingsbodem zijn" aldus ds. Hoogstraten.

Hij waarschuwde er tegen de nieuwe kerk een symbool te laten worden van gescheidenheid en introvertheid, handhaving van die mentaliteit zou een stap terug betekenen terwijl juist vooruit moet worden gegaan op weg naar nog nieuwer en nog heerlijker vervulling. „Soms is het stichten van een kerkgenootschap nodig om vooruit te komen omdat andere knellende banden uit het verleden ons niet mogen weerhouden de grote sprong vooruit naar het koninkrijk Gods te maken" verklaarde ds. „We kunnen ons niet meer verzetten tegen de katholieken en Remonstranten die met ons dezelfde God belijden en we moeten ophouden te sprelien over het gevaar van Rome alsof wij erdoor benadeeld worden; we moeten eerlijk tegen elkaar zijn; als we met de broeders de toekomst met open vizier tegemoet gaan dan gaan we even apart om later weer samen te gaan" zo hoopte spr. Ds. wees op de snelle afbrokkeling van het conventionele christendom waarvan men soms wanhopig wordt; anderzijds is te zien dat mensen die niet gerekend worden tot de alledaagse christenen door God gegrepen worden en in zijn rijk tewerk worden gesteld, o.m. Albert Schweitzer en de heiden Oe Thant. „We moeten er van af een plechtige cultus te houden om onze esthetische gevoelens te bevredigen als of we God in ons gezang zo kunnen verheerlijken dat Hij zich neerbuigt en Zich met ons verzoent. Hij heeft de toekomst in handen; wij moeten Hem vragen of Hij ons inschakelen wil bij die mensen die Hij gebruiken wil en w^ij moeten niet aflatend vechten en strijden voor de eenheid, we hebben nog toekomst tegoed" zo besloot ds. van Hoogstraten zijn openingswoord.

De overdracht

Dhr. J. A. Schaap — lid van de bouwcommissie — verzekerde dat er te vuur, te vlam en bijna zelfs te zwaard is gewerkt en dhr. Schaap was er van overtuigd dat de bouwcommissie — dank zij de deskundigheid van dhr. Both — geen knollen voor citroenen zijn verkocht, integendeel, dat juist de aannemer als een citroen is uitgeknepen. Spr. verheelde niet dat met de bouw van „het juweeltje" de begroting is overschreden maar hij was overtuigd dat op de gemeente mag worden gerekend; ook zegde hij de verdere steun van de bouwcommissie toe, waarop hij de sleutel aan dhr. van Schelven overhandigde.

„De prestatie van de bouwcommissie dwingt respect af en verdient alle lof" antwoordde dhr. van Schelven, hij was ervan verzekerd dat de commissie gewoekerd heeft met de ter beschikking gestelde financiën. Spr. zei geen inbreuk te willen maken op het recht van andere hervormden anders te denken maar hij vreesde dat een sfeer is ontstaan waarin de zonden van de mens groter geacht worden dan de macht van God die zonden te vergeven; er is geen blijdschap meer van het geloof en de zondag is gedegradeerd tot een dag van boetedoening. Spr. vroeg zich af of de Wijkgemeente een klein beetje heeft van de bezieling die de eerste christengemeente kenmerkte; „zij hadden alles gemeenschappelijk en wij bezitten dit gebouw gemeenschappelijk als plaats van waaruit de boodschap van het Evangelie wordt uitgedragen; moge deze kerk iets uitstralen van de niet te stuiten kracht van het Evangelie." „Moge elke muur die nog haar duizend tallen, vaneen scheidt, vallen" zo besloot dhr. van Schelven.

Ds. Beens, het breed moderamen en het moderamen van de Prov. kerkvergadering vertegenwoordigende zei „blij verrast" te zijn. Spr. vertelde precies 22 jaar geleden een kerk in de lucht te hebben zien springen, te groter was zijn blijdschap met deze ingebruikname. „Ook uw gemeente worde door Christus ingeschakeld tot zegen van allen" hoopte ds. Beens.

Pastoor Buijs wilde de kerkelijke verdeeldheid van de goede kant zien: „Eén man zou het werk nooit aan kunnen." „In mijn kerkje wordt over dezelfde Heer gesproken en daar ligt het grote Boek... wij hebben één Evangelie maar wij geven verschillende variaties daarop." Moge hier vreugd en blijdschap, troost en volharding geboden worden opdat het moge worden één Heer en één kudde, moge Uw geloof zo zijn dat U Hem in levende lijve voor U ziet en bidt U de vader voor ons en onze gelovigen" zo besloot de Pastoor.

Dhr. van Adrigem sprak als vertegenwoordiger van de classis en de kerkvoogdijkamer van Zuid Holland. Spr. wees erop dat de kerk niet statisch mag zijn maar in beweging moet, de wereld in om te getuigen van de rijke bedeling; het Evangelie is als een diamant, hoe je het draait, het schittert aan alle kanten, met dat Evangelie mogen we een blijde toekomst tegemoet."

„Het is een treurige zaak met de kerk en kerken" vond ds. Schenck, remonstrants predikant. Hij hoopte in de toekomst op meer dan een gebied met de Wijkgemeente samen te kunnen werken, o.m. in kanselruil („Uw preekstoel ziet er aantrekkelijk uit"). Moge uw gemeente in deze kerk een werkelijke geloofsgemeenschap zijn" hoopte ds.

De bijeenkomst •werd daarna besloten met een kort dankwoord door ds. van Hoogstraten.

Dit artikel werd u aangeboden door: Eilanden-Nieuws

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 9 mei 1967

Eilanden-Nieuws | 4 Pagina's

Herv. Wijkgemeente i.w. te Middelharnis nam nieuw kerkgebouw in gebruik

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 9 mei 1967

Eilanden-Nieuws | 4 Pagina's