Achter De Grenspaal
De Franse president moge dan bij zijn -rverkiezing vorig jaar nog een vri] '•dige meerderheid hebben behaald, n regering kan in het parlement niet rier op een grote meerderheid rekenen I is althans gebleken, toen onlangs i motie van wantrouwen, ingediend )or de oppositie, in de Nationale Veridering slechts met een meerderheid acht stemmen werd verworpen, aet was als het ware „een schot voor
aet was als het ware „een schot voor boeg" door het parlement, dat voormpig is uitgeschakeld. Want daar is het de regering - Pompidou, de trouwe paladijnen van De Gaulle, om te doen geweest, uitschakeling van de inspraak van het parlement t.a.v. het sociaal en economisch beleid. De regering had de Nationale Vergadering namelijk om Nat )eciale volmachten gevraagd om geilende een halfjaar bij decreet te morn regeren, meer in het bijzonder op »t reeds genoemde terrein. WK
mMen kan de uitslag van de stemming zien als een groeiend wantrouwen tegen het regiem-De GauUe. De Franse WK president kan een Fransman bij uitstek zijn, die het wel meent met zijn land, zijn wijze van regeren wekt meer en meer wrevel op in eigen land. Zijn minachting voor het parlement, waarvan het verzoek om bij decreet te mogen regeren een uitvloeisel is, begint vormen aan te nemen, welke grenzen aan hoogmoedswaanzin, n.1. dat hij het met zijn ministers best af kan en daarbij geen „pottenkijkers" nodig heeft.
Stakingen.
Het Franse volk heeft op het verzoek om bedoelde volmachten scherp gereageerd. Er was een nationale staking kï|iitgeroepen door de Franse vakbonden, vaarop miljoenen Franse werknemers (iet een „wij doen mee" hebben geantfc-oord. Gedurende vierentwintig uur Seeft vrijwel het gehele economische feven stil gelegen. Zelfs de nutsbedrijven (gas en elektriciteit) en de scholen lebben hun deuren gesloten en degenen lie nog wilden werken, moesten te voet |aan, want er was geen tram of taxi bekennen in de straten. In het cenum van Parijs was het een enorme ukte van tienduizenden betogers. Het is niet de eerste keer, dat de
Het is niet de eerste keer, dat de Vakbonden de politiek van De GauUe Qet een staking beantwoordden. Reeds herhaaldelijk heeft de Franse regering Qet dit euvel te kampen gehad. Vlug- Ier dan bij ons grijpt men in Frankrijk |aar dit „uiterste middel", zoals men |at dan noemt, hoewel in eigen land en man als staatsraad Ruppert, oudffoorzitter van het C.N.V., dit middel aanprijst als een récht, bijv. om de me- Pezeggenschap af te dwingen.
Twqfel.
Die staking heeft niets uitgehaald, vant de Nationale Vergadering heeft |et verzoek om de volmachten toch gelikt, zij het met tegenzin. Dat ongel^eer 250 afgevaardigden zich van stemning hebben onthouden, wijst er wel op pat het aantal tvnjfelaars ten aanzien an de Gaulle's politiek toeneemt. De lei- Ber van de Onafhankelijken oud-minis- |er d' Estaing, riep premier Pompidou loe: „Wanneer u goede wetten wilt maken, dient u de Nationale Vergadering aan het werk te zetten", doch deze waarschuwing heeft niet geholpen.
De oppositie had natuurlijk graag de regering ten val zien gebracht. Dat-zij de meerderheid niet heeft kunnen behalen, ligt in het feit, dat verschillende leidinggevende figuren onder de opposanten op dit moment niets gevoelen voor het uitschrijven van nieuwe verkiezingen, welke ongetwijfeld het ge- 'volg zouden zijn geweest van de val van de regering-Pompidou. Daar komt nog bij, dat de communisten in Frankrijk het niet bepaald prettig vinden, dat De GauUe toenadering tot Moskou heeft gezocht. Zij kunnen daardoor moeilijker tegen het staatshoofd ageren dan zij wel wensen.
W,at gaat regering doen?
Het is nu maar de vraag, in hoeverre de Franse regering van de volmachten gebruik zal maken. Een te hardhandig ingrijpen in de sociale voorzieningen, die in dit land op hoog peil staan, zou als gevolg met zich kunnen brengen nieuwe stakingen, of andere acties tegen de regering. Deze vsril juist de volmachten gebruiken om het economisch evenwicht zoveel mogelijk te herstellen, waaraan stakingen, met als gevolg produktieverlies, nu echt niet bijdragen. ^ Daarom kunnen de komende maan-
^ Daarom kunnen de komende maan- jden met spanning worden tegemoet ge- Tzien. De oppositie tegen De GauUe zal •> natuurlijk elke maatregel, die haar niet zint, uitbuiten.
Trouwens geheel Europa kijkt met spanning naar De GauUe, die er zowaar in heeft toegestemd, dat de aanvrage van Engeland om toetreding tot de E.E.G. in de ministerraad van de E.E.G. te Brussel aan de orde mag komen. Een overwinning voor de andere vijf landen en voor premier Wilson van Engeland? Wij moeten maar afwachten. lEen bespreking te Brussel betekent nog Igeenszins inwilliging van de Britse aantvrage 'ïoX het lidmaatschap Het zou 1 weleens " kunnen zijn, dat De GauU hardleers was (en is) waarvan hij meer "*•" 6en'maél> heeft blijk gegeven.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 2 juni 1967
Eilanden-Nieuws | 10 Pagina's