De Gaulle en Canada
n 1867 werd Canada een „Dominion" het Britse wereldrijk d.w.z. het ird een geheel autonome, dus zelfdige gemeenschap, die op grondslag vrijwilligheid onder de Britse "óon bleef als lid van het Gemenebest. •t had dus van toen af volledig zelf- Btuur, een eigen regering en parlent. Het is steeds Europa trouw geven; in de eerste wereldoorlog leirde het 450.000 soldaten, waarvan er ,000 in Frankrijk sneuvelden en in ,0. Il weer, waarvan er 50.000 het en lieten. Men zal zich herinneren, [t het Canadezen waren, die Nederid boven de grote rivieren hebben ijd. . ^
:et is dus nu in 1967 precies honird jaar geleden, dat Canada een larte onafhankelijke staat werd en dat •dacht men er thans o.a. door middel een grote Wereldtentoonstelling te ntreal, waar De Gaulle ook is gaan jken, maar daarna heeft hij niet de ed gehad zich in Ottawa te vertonen zijn opzienbarende uitlatingen in ebec, waar hij de Franse Canadezen ienlijk steunde en opriep tot de strijd ' r een vri] Quebec. Hij mengde zich inriee in de binnenlandse aangeleheden van een ander land en het ak dus vanzelf dat premier Lester arson dit als „onaanvaardbaar" beielde. Deze ongehoorde en verregaanbrutaliteit van De Gaulle, die slechts lertroflen werd door de bedreigingen [n Hitler tot zijn buurstaten heeft t alleen de niet-Franse Canadezen vrijwel de gehele vrije wereld tot ite verontwaardiging gebracht, maar ook in Frankrijk zelf door de grote erderheid van het volk sterk afgerd, want slechts IS'/o van de bij 'een [quête ondervraagden verklaarden vóór de uitspraak van De Gaulle 45''/o tegen (37% had geen mening). ielfs onder de gaullisten was onge- T een derde ertegen! ;et hele optreden van De GauUe in
ada is een treffende uiting van de ntaliteit van deze man. Zelf kan hij !t de minste inbreuk of zelfs schijn irvan op zijn zelfstandigheid en onankelij kheid dulden. Hij heeft niet st vóór alle Amerikanen en andere .V.0. - bondgenoten met al hun was en vliegtuigen uit Frankrijk waren lannen, waar ze gelegerd waren om ist-Europa te beveiligen tegen een e invasie. De historie heeft nu wel ezen, dat Frankrijk zelf niet in staat zich tegen een machtige vijand te 'dedigen. Wanneer de Amerikanen, igelsen en Canadezen in 1944 niet ge- ^en waren om West-Europa te beden, zou ook Frankrijk nu een stuk in geweest van het Hitler-imperium. Maar de herinnering daaraan wekt bij De GauUe alleen maar wrevel op. Dat is n.1, te veel voor zijn trots en grootlidswaan. Dit laatste woord hebben IS 11 altijd gebruikt om zijn geestesge- _ ildheid te typeren, hoewel we er i' eigenlijk nog liever „zin" achter gezet zouden hebben. Het invloedrijke Franse dagblad „Le Monde", handelende over het gaullistische spektakel in Quebec, schreef echter ronduit: „Alsof wij al niet lang de bewijzen in handen hadden dat de president van Frankrijk aan een ziekelijke grootheidswaanzin lijdt". Hier wordt hij betiteld als een megalomaan, dus als een pathologisch geval. Deze man wordt werkelijk een gevaar voor zijn land en voor de hele Westerse wereld en het ware daarom te wen- |||>, dat hij spoedig van het toneel ver- •njnt. Miljoenen zitten eigenlijk, thduit gezegd, te wachten op zijn dood maar hij kan evenals Adenauer wel negentig jaar worden. De Fransen zullen daarom zelf een eind moeten maken aan zijn overspannen grootheidsidealen door hem terug te zenden naar Colombey les Deux Eglises, waar hij dan ikkend kan nadenken over zijn 'Otheidsidealen, die alle realiteit ^kl [sten. Hoi Kt(
oals bij alle hele of halve dictatoren TKri Eerst er ook bij De Gaulle een geeste Jjik „éénrichtingsverkeer", waarmee we bedoelen, dat deze heren van de grondstelling uitgaan, dat zij alles mogen doen en een ander niets. Wanneer De GauUe vrijheid en onafhankelijkheid bec ligt het in dezelfde lijn, dat hij ook opeist voor de Canadese provincie Que net recht zou hebben Waals-België, de Elzas, Frans Zwitserland en het Italiaanse gebied in de West-Alpen, waar men Frans spreekt te anexeren, evenals de nog altijd tot Engeland beho rende Normandische eilanden. Maar daartegenover kan men stellen, dat er dan ook gebieden zijn in Frankrijk, die daar niet bij horen wat de taal betreft 01 die recht hebben op een onafhankelijk bestaan, zoals Bretagne, waar men een soort Keltisch spreekt, de Elzas dat jn wezen Duitstalig is; in Provence is net Provencaals geen Frans dialect, op Corsica spreekt men Italiaans, de Bas Ken aan de Spaanse grens spreken Basisch en in het uiterste Noorden rond om Rijssel (Lille) is het Vlaams de eektaai. Al deze streken zouden eens ? separatistische bewegingen moeten pberen onafhankelijk te worden! Zijn ^steem kent alleen de weg naar „La France" toe en niet omgekeerd. Zulk een mentaliteit Is typisch die van een dictatoriaal ingesteld man, want wie goed democratisch voelt en denkt is voorstander van gelijke rechten voor alle mensen en alle volken.
Het gebeurde in Quebec tekent De «auUe ten voeten uit: een eigengereide onruststoker; een verwarde dwarsligger die er een behagen in schept om anders te doen dan anderen; iemand die zijn bondgenoten (voorzover daarvan nog sprake kan zijn) beschouvsrt als ondergeschikten; een soort wereldlijke paus, die zo nu en dan „ex cathedra" vanaf zijn hoge troon zijn onfeilbare woorden richt tot zijn volk en de wereld, op een toon die geen tegenspraak duldt; een man, die blijkbaar zijn ambt ziet als een roeping om „La France" weer tot roem, eer, macht en grootheid te brengen, maar die niet beseft, dat de dagen van Lode wijk XIV en Napoleon I onherroepelijk verleden tijd zijn; die niet ziet, dat hij zich zo langzamerhand belachelijk maakt met zijn grandeurideologie, die in feite een anachronisme is, dus niet meer gangbaar in deze tijd; die niet beseft dat hij met zijn overdreven patriottisme en zijn geëxalteerde spreek toon nog slechts de spotlust opwekt bij velen van zijn hoorders; die in één woord in een denkwereld leeft van totaal verouderde begrippen en verhoudingen. Hij droomt van een heropstanding van „La France", die niet komen zal, omdat het land nimmer een „derde macht" zal kunnen worden samen met een aantal Westeuropese satellieten, om de eenvoudige reden dat het nog slechts een tweede-rangsnatie kan zijn na de reuzen (de V.S. en de S.U.). Hij ziet niet in, dat hij zich steeds meer isoleert en dat Frankrijk straks geen enkele vriend meer heeft. Hij beseft ook niet, dat hij door de Sovjet-Unie dankbaar gebruikt wordt om de Westerse machtsposities af te breken via zijn anti-amerikaanse politiek. Zijn haat en rancune tegen de Amerikanen zijn zo groot, dat hij het wereldcommunisme in de kaart speelt enkel en alleen om de voldoening te hebben de macht van de V.S. te zien tanen. Hij was en is zo verblind door zijn antipathie, dat hij zelfs probeert de dollar kapot te maken door steeds meer goud aan te trekken.
Het is dus wel verregaand wat deze man presteert. Het is alles even negatief wat de buitenlandse politiek betreft Steeds meer gaat het erop lijken, dat De Gaulle een rancuneuze, verbitterde en despotische oude man is, wiens geest zich slechts bezighoudt met twee obsessies (dwanggedachten): „Vive la France" en „A bas les Américains" (weg met de Amerikanen). Deze man hoort in een bejaardentehuis en niet in het Elysée.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 18 augustus 1967
Eilanden-Nieuws | 8 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 18 augustus 1967
Eilanden-Nieuws | 8 Pagina's