In het zicht van de Lange Jan
Het eentonig verhaal Preken, in 't vlaamse land De vrouw in de lege kerk
Het verhaal zal eentonig worden als ik het uitstapje vervolg in het Vlaamse land, maar toch . . . . waar reizen vsre eigenlijk voor? Is het niet om het schoons te zien dat een andere streek ons biedt; om het verschil op te merken tussen hier en gin der; om overeenkomsten te zoeken tussen ons land en het buitenland? Om dan tot de slotsom te komen: Oost- West- thuis best. Want laten we eerlijk zijn: het buitenland heeft zijn bekoorlijkheden, om het een keertje te zien, maar als we afgevraagd werden: „Zou je er willen wonen?" dan zou het antwoord toch in de meeste gevallen wel zijn: neen.
Ook kan het zijn dat op historische plaatsen de eeuwen gaan spreken en dat lean voor ons zo weldadig zijn. Wij worden terug gezet in een tijd toen het zo anders was als nu, maar wij worden dan tevens gewaar, dat de mensen van toen net waren als wij: bedorven mensen, die alles kunnen verknoeien wat heilig en schoon is. Maar om op het eentonigwordende verhaal terug te komen; na Roesbrugge, met zijn molen die verplaatst staat te worden, ging het naar Poperingen. En dan heb je het al, als je eenj beetje geschiedenis kent: in deze plaats, met zijn vruchtbare akkers, stroomden 15000 mensen bijeen om te luisteren naar de bekende Petrus Datheen. Hoe is het mogelijk, dat deze stoere prediker zich verstaanbaar kon maken voor zulk een schare. Dathenus werd genoemd: de minister met den rosten barde, of in het nederlands van nu: de dominee met de rode baard.
Wat zal er kracht van uitgegaan zijn, 'als deze man in het open veld de woorden der zaligheid liet horen en dan aan mensen, wier hart open stond vo Woord des Heeren! In die tijd (ongeveer 1566, du eeuwen geleden) verzamelden zich al mensen rondom de predikers. verafgelegen Drente, in het pl Sleen, predikte iVlenso Alting het gelie van Christus. Ja, zelfs tot de muren van Keulen, de stad v aartsbisschop, Itlonken de woorden genade voor arme mensen, die zic niet konder» helpen, maar die m wachten op de roering van het op de krachtige werldng van de ge Geest, die alle eigen sterkten werpt, opdat wij alleen zouden nen op het werk van een Ander De Landvoogdes Margaretha het luisteren naar zo'n openbare strafbaar en de predikanten, die e voortgingen, konden hun leven v zen. De bekende geschiedschrijver zegt er van: „Een hagepreek s voortaan een krijgsbedrijf; de predi werd door een escorte begeleid, d gangen tot het preekveld werden wagens gebarriceerd, gewapende ten stonden in de omtrek op post; tendien was de menigte van a wapentuig voorzien; niet zelden v er geweerschoten vóór of na de p katie."
Men schaamde zich het evangelie Christus niet, zoals in onze tijd h val wel eerns is. Zouden we ons men, als wij samenkomen om het te verkrijgen wat een mens maar ontvangen?
Men vreesde zelfs de dood niet. martelaren hebben hun geloof be tot op de brandstapel of foiterp toe. Zij verwisselden deze boze e veUige wereld met de plaats wa tranen voorgoed zijn afgewist.
Zo roept de Heer Zijn welbemm in 't licht van d' eeuwge zonnesc Daar zuUem zij elkaar hervinden en zonder einde samen zijn. Daar wacht hun kalmte na d' orki de palm na 't zwaard, de lcroon 't k
en na het pelgrimspad der tranen de blijde rust in 't Vaderhuis!
Wij zouden zo door kunnen want niet zo heel ver van deze p maar dan even over de grens, in Fr rijk, ligt Rijssel (LUle). Hier we vader Rogier met zijn zoon verbr en een week later de moeder met andere kind. Maar ik ga hier nu verder op in, want deze dingen zij bekend, dat er niet extra op gew moet worden.
Toch vraag je je af, als je op terras in leper zwarte belgische t zit te drinkeni, of de mensen, waar stadje vol van is, iets van deze weten. En als ze het weten, of zij er ook maar iets van aantrekken eet en drinkt en 's avonds danst want het leven moet je toch van zonnige kant bekijken, denkt men Is het altijd zonnig? Waarom zit vrouw dan in de lege kerk in lepfl staren naar het beeld van de H Moeder? Zij is bepaald in geda verdiept, want zij Idjkt niet eens ons als wij door het brede pad voo schuifelen. Heeft deze vrouw in het leven? Dat zou geen woi zijn, want welk huisgezin is zo zorgen! Zij lacht en danst die zo niet weg, maar gaat in de stilte de kerk zitten. Misschien dat Mana Lach er niet om, want zij heeft dit jongsafaan zo geleerd.
Als die vrouw een Bijbel heeft, zij toch eens moeten lezen wat Heere Jezus zegt van het bidden: ,1 gij, wanneer gij bidt, ga in uw bu* kamer, en uw deur gesloten hebbei bid uw Vader, Die in 't verborges en uw Vader, Die in 't verborgen zal 't u in het openbaar vergelden
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 18 augustus 1967
Eilanden-Nieuws | 8 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 18 augustus 1967
Eilanden-Nieuws | 8 Pagina's