Het Offensief Der Radicalen
Ifanneer we de huidige binnenlandse litieke situatie in ons land in ogenjouw nemen, worden we getroffen T de onmiskenbare verscherping van verhoudingen op dit gebied. Dit is 's het geval sedert de val van het binet-Cals en de in dit voorjaar ge I landelijke verkiezingen met hun ctaculaire uitslag. Een zeer groot 1 van ons kiezerskorps, al of niet gesloten bij een bepaalde partij, is drift geraakt. De K.V.P. is in hoge te een huis, dat tegen zichzelf ver Id is en vele duizenden schijnen ar verlaten te hebben. De P.v.d.A. rkeert in een zware depressie en heeft 1 zeer moeilijk met haar diverse takeringen. Velen van beide partijen ]ii gedeserteerd naar het nieuwe D'66; (elk van deze partijen trok het 16% haar stemmen bij de jongste verezingen. Ook de V.V.D. bleek aantrek- elijk voor vele katholieken en socialis- We willen thans niet alle partijen revue laten passeren, maar alleen nstateren, dat er een zeer duidelijke ndens is in progressieve richting. De j „christen-radicalen" doen veel van cti horen en zij zullen met name de ÏP. vermoedelijk in grote moeilijk- 'en brengen. De A.R.P. neemt in dit ces een merkwaardige positie in. olgens Dr. Berghuis en Mr. Biesheuvel lij „door de bocht" gegaan. Ze heeft IS blijkbaar een officieel geconstateerzwenking genomen en wel in linkse chting. Oppositie is daartegen weinig niet gehoord. Zelfs de rechts bekend ande heer Algra zwenkte mee, alans hij protesteerde niet. Toch weten e zeker, dat velen in die partij het et deze lijn beslist niet eens zijn. Maar heren Berghuis, De Gaay Fortman, ersma, Verdam en vele anderen, aronder de mannen van het C.N.V. vele professoren en studenten van de ü zijn zwaar progressief en zouden 1 graag de samenwerking met de VD. verbreken en overschakelen op Pv.d.A. en D'66. Hoe het mogelijk is Aveest, dat desondanks de A.R. zijn •getreden tot het kabinet-De Jong, is Tons onverklaarbaar. Zij horen daar h eigenlijk niet in thuis. Maar dat jn de geheimen van de „hogere" poli- -k.
Wie tegenwoordig progressief is doet te aan de „mode" op dit gebied. Wie th niet tooit met een rode of rose strik ïdt als achterlijk beschouwd. Wie wil eetellen doet er goed aan zich te menin het koor der progressivlstische ngers. Dan wordt hij als „vol" bebouwd en niet als een negentiendeuwse curiositeit. Hoewel een niet ge- ; deel van ons volk heel goed ziet deze ontwikkeling moet uitlopen een in wezen socialistisch gerichte aatschappij, gaat er van de niet-proessieven weinig of geen kracht uit, eze mensen zijn nu eenmaal niet geon veel lawaai te maken in tegen- elling tot de diverse soorten radicalen progressieven, die graag de partijen oberen te beheersen en die met name A.RP. in hun macht hebben gekren
Er zuUen lezers van ons blad zijn, die th afvragen, waarom wij in onze arden ons permanent richten tegen ; men progressief noemt. We willen t gaarne eens uitleggen. De term prossief betekent vooruitstrevend, op otuitgang gericht. Maar nu moet men 8t nienen dat de niet-progressieven Meruitstrevend zijn of op acMeruit- "g gericht! Zo is het zeker niet. De 01 progressief heeft de laatste jaren 1 bepaald accent gekregen. In de po- 1* geeft zij de richting aan van zere groepen, die menen, dat men alleen oruitstrevend is wanneer men de bealde radicale ideeën op na houdt. ffldaar dat men ook spreekt van „ratalen", die men in diverse soorten ntreft zoals gematigde en zeer felle, "istelijke, socialistische, liberale etc. Sm deze radicalen met hun tot een 'femie geworden „progressivitis" ftten zich onze bezwaren. Het voordoste is, dat zij geen rekening wente houden met financiële en econoische mogelijkheden, maar ook dat ze "lig punt op hun program hebben, ' volmaakt overbodig of verkeerd is. I willen dat de moderne staat in alle dichten een verzorgingsstaat is (van Wieg tot het graf); dat er altijd nog "r sociale voorzieningen moeten ko- II dat de gemeenschap prioriteit •ft boven de individuele vrijheid: dat Belastingen moeten bijdragen tot een 'sUering van inkomens en vermogens *; dat een loonpolitiek wordt ge- '^^, die niet halt houdt bij de produk- 'teit; dat een beetje inflatie op de "P toe genomen moet worden om f» Welvaart te krijgen; dat we bij het '6n van ontwikkelingshulp niet moedragen hoeveel wij kunnen missen, ^r hoeveel de achtergebleven lan- 1 nodig hebben. Zo kunnen we nog "poosje doorgaan. Een klassiek voortó hiervan was het kabinet-Cals, dat ukkig in de nacht van Schmelzer ten ' werd gebracht.
"elaas steekt het radicalisme steeds ester zijn kop op. Het is nu al zo ver, ' i^e A.R.P. zich naar buiten presenf* als een „evangelisch-radicale" "'i; dat in de K.V.P. een felle strijd " '^s gang is tussen de christen-radi- ^^ en de anderen; dat een klein ^P]e C.H.-leden onder aanvoering " het oud-schoolhoofd Buddingh atis perschef yan de N.C.R.V.), die wij "fien als een zeer ambitieus man, ^''«ens onrust zaait; dat men in de n P.v.d.A. sedert enkele jaren een groep aantreft, die zich „Nieuw Links" noemt en die de partij te slap vindt; dat D'66 als nieuwe partij zich steeds meer ontpopt als een zo radicale groep, dat ze altijd in de Kamer te vinden is in het gezelschap van de P.v.d.A. en de P.S.P. Er wordt gestreefd naar een radicale concentratie, dus sterk sociaal-links georiënteerd, die zo nodig dwars door de huidige partijen heen loopt. Dat gezelschap eist een structurele hervorming van de maatschappij, omdat de huidige nog in wezen z.g. kapitalistisch is. En die moet weg. Men wil geen gecorrigeerd kapitalisme, maar een radicale hervorming. Dit kan uiteraard niets anders zijn dan een socialistische maatschappij. In de buitenlandse politiek staan de
In de buitenlandse politiek staan de radicalen eveneens apart. Een groot deel van hen is tegen de N.A.V.O. en wil dus het Westen nog machtelozer maken tegenover het communisme uit het Oosten dan het nu al is. Velen zijn ontwapenaars. Ze zijn vóór erkenning van de Duitse Democratische Republiek (de D.D.R.) en vóór aanvaarding van de Oder-Neisselijn als definitieve oostgrens van Oost-Duitsland. Voorts zijn ze over het algemeen fel tegen Amerika (omdat het zo'n kapitalistisch land is), maar ze vergeten, dat dit dan toch maar na de oorlog de halve wereld op de been geholpen heeft.
t Alles bijeen genomen zijn wij van mening, dat de aanval van de diverse radicalen op ons partijstelsel en het streven naar vervanging van het kabinet-De Jong — nadat zijzelf beter tot consolidatie gekomen zijn — door een progressief bewind a la Cals met adequate middelen van rechtse zijde beantwoord dient te worden. Het v/ordt hoog tijd, dat alle partijen en groepen, die in het streven der radicalen naar de oppermacht in Nederland een levensgroot gevaar zien voor onze volksgemeenschap in al haar facetten, zich verenigen in een federatief verband en hunnerzijds in woord en geschrift de tegenaanval openen op allen die ons land willen opschepen met een in wezen rode regering, die dan in no time van Nederland een Wilson-Engeland zal maken met alle desastreuze gevolgen daarvan.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 24 november 1967
Eilanden-Nieuws | 12 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 24 november 1967
Eilanden-Nieuws | 12 Pagina's