Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Vervolgverhaal

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Vervolgverhaal

fï Hondemastate ff

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

21

„'k Weet het nog niet," was het antwoord. „De nieuwe cursus is begonnen, enkele weken, maar het achterstallige haal je gemakkelijk genoeg in. Verder kun je aardig wat hand- en spandiensten verrichten. Moet je over enkele maanden weg, welnu, dan is dat zó. Je hebt dan toch geen verloren tijd gehad en hebt je nuttig gemaakt." „Als het zo kan," aarzelde Lucie.

„Als het zo kan," aarzelde Lucie. „Weet je wat, denk er eens over na en

„Weet je wat, denk er eens over na en als je er iets voor voelt, kom dan morgenmiddag, zo ongeveer half vier, op vijf minuten komt het niet aan, eens praten. Dat is nog geheel vrijblijvend. Je laat je maar door de portier aandienen. Toen Lucie des avonds thuis kwam —

Toen Lucie des avonds thuis kwam — het was een gezellige dag geweest — bleken oom en tante bezoek van een echtpaar te hebben. Het viertal was aan het kaarten. De drie nichtjes waren niet te bekennen. Beleefheidshalve bleef zij nog wat zit

Beleefheidshalve bleef zij nog wat zitten, een kopje thee drinkend, maar toen het fatsoenshalve kon, nam zij afscheid en ging naar haar kamer, in de hoop, dat het kacheltje voldoende warmte zou geven, want zij wilde nog wat lezen.

Maar daar kwam weinig van, want nauwelijks twintig minuten later werd er op haar deur geklopt en op haar „binnen" stoof Loes in de kamer. . „Ik ben naar bed gestuurd. Beneden

„Ik ben naar bed gestuurd. Beneden ben ik zeker te veel. Maar ik heb nog geen zin in bed. Zullen we wat praten? Heb je een prettige dag gehad?"

„Ho, ho, je bent al aan het gesprek en ik heb nog niet een toestemmend antwoord gegeven," glimlachte Lucie. „Als je moeder je naar bed zendt, moet je toch gaan?"

„Och, naar bed zenden! Zo laat is het toch nog niet? Ik ben beneden natuurlijk te veel en daarom moet ik zogenaamd naar bed. Heb je een prettige dag gehad?" „Ja, 't was heel gezellig bij de Lan

„Ja, 't was heel gezellig bij de Langevelds. En dan naar de kerk. Ik vind het geen zondag, als je niet naar de kerk geweest bent."

Daarop gaf Loes geen antwoord. Zoiets lag geheel buiten haar gedachtensfeer.

„En wat heb jij uitgevoerd?" „Vanmorgen geluierd en vanmiddag,

„Vanmorgen geluierd en vanmiddag, na de lunch, naar een vriendin, meisje van mijn klas. Daar heb ik ook gegeten vanavond, 't Is er oer-gezellig. Ik ga er bijna elke zondag heen. Soms is Willy eens hier, maar meestal ben ik daar. Heleen en Hermien zijn gezusterlijk op bezoek bij de Graaflands, goeie kennissen van ons. Jij mag Heleen niet, hé?"

„Hoe kom je daar in vredesnaam bij?" vroeg Lucie stomverbaasd.

„Dat heb ik Heleen horen zeggen."

„Dat begrijp ik niet. Ik heb haar geen strobreed in de weg gelegd en zij mij niet."

„Nou, ze zei het tegen Hermien. Ik kwam juist de kamer birmen en hoorde het."

„Je zult het wel verkeerd verstaan hebben."

„Niks, hoor. 't Is ook helemaal niet erg. Ik mag haar ook niet. En zo zijn er wel meer." „Loesje, Loesje, jij "

„Loesje, Loesje, jij "

„Ze is zo verwaand als wat. En nu helemaal. Ze denkt, dat ze jonkvrouwe wordt, 'k Weet de naam van die knul niet eens goed, maar hij is een jonkheer, zegt Hermien. Hij méént er niets van".

„Loes," zei Lucie, opeens scherp, „je moet eens leren, er niet van alles uit te flappen. Je zegt dingen die je niet kunt verantwoorden of waarvan je niets weet. Tenslotte is Heleen zes zeven jaar ouder dan jij."

Loes was even verbluft:

„Nou ja, je zult wel gelijk hebben. Maar Heleen behoeft toch niet zo verwaand te zijn, al is zij zes jaar ouder dan ik."

Lucie moest tegen wil en dank lachen: wat was die Loes toch mondjegauw en geestig. „Nu, meisje, ik heb niets tegen Heleen. Ieder heeft zo zijn eigen karakter."

En toch voelde Lucie meer voor Hermien en Loes dan voor Heleen. Vast stond voor haar, dat had zij al direct gemerkt, dat Heleen haar, om welke reden dan ook, ook niet mocht. Haar straal negeren ging niet, maar hartelijkheid was er voor haar, Lucie, niet bij. „Nou ik verdwijn. Welterusten, Lu

„Nou ik verdwijn. Welterusten, Lucie. Je bent een schat. Maar Hermien mag ik ook wel, hoor." „Zul je eens over mijn woorden van

„Zul je eens over mijn woorden van zoeven denken?" vroeg Lucie. „Welke woorden? O, ja, ik begrijp je.

„Welke woorden? O, ja, ik begrijp je. 'k Hoop er aan te denken." „Welterusten, Loes."

Vol gedachten bleef zij alleen achter. Moest zij wat doen aan de verhouding in het gezin van oom en tante? En zo ja, hoe moest zij dat dan doen? De verhouding deugde niet. Er was geen onderlinge liefde. Veel gekibbel. Tante kon oom zo nonchalant bejegenen. En... Loes had geen ongelijk: Heleen was verwaand; zij kon ook scherp tegen haar moeder uitvallen. Neen, alles met elkaar was het geen leuk tehuis, dat zij voor enkele maanden had betrokken. Weer vroeg zij zich af: als papa alles geweten had, zou hij haar naar Den Haag hebben gezonden?

Papa! Zij had al eens uitgezien naar enig bericht van hem, maar dan bedacht zij weer, dat dit nog niet kon. Misschien de post van morgen of dinsdag.

En toen — ja de voorslag van zuster Van Abeeke! Zij voelde meer en meer voor de idee en besloot, naar het ziekenhuis te gaan, om eens te praten.

Haar boek legde zij weg. Zij ging naar bed. Voor het eerst in dit huis maakte zij een goede nacht, om, aan het ontbijt komend, een beschreven ansicht van haar vader uit Parijs op tafel te zien liggen. Hij had een goede reis gehad en bleef met zijn vrienden een week in Parijs, om vervolgens naar de Rivièra te gaan. Zijn adres stond op de kaart, dus kon zij schrijven.

Zij deelde mede, wat de briefkaart behelsde, al was zij er zeker van, dat in elk geval tante die al gelezen had.

„Vandaag schrijf ik terug", voegde zij er aan toe. Zij hielp die morgen wat in de huis

Zij hielp die morgen wat in de huishouding, hoewel er niet zoveel te doen was, omdat de werkster er was. Met de vrolijk pratende Hermien deed zij enkele karweitjes. Heleen, die zowat niets gezegd had, was naar boven verdwenen en kwam eerst bij de lunch beneden. Intussen, althans die indruk kreeg Lucie, was de vrede tussen moeder en dochter hersteld. „Ga je vanmiddag mee winkelen?"

„Ga je vanmiddag mee winkelen?" vroeg Hermien aan de lunch.

„Ik zou het graag willen, maar ik het voor varmiiddag een afspraak. Kunnei we het morgenmiddag doen?"

„Wat mij betreft wel, maar het is n* vrij goed weer. Dat kan morgen w minder zijn. Maar ja, als je een afspraak hebt, houden we het op mC' genmiddag."

Niemand informeerde, welke afsprak' zij dan wel had. Tante Suze uitte laW tegenover Hermien haar vermoeden, * die mevrouw Langeveld gold. Om precies half vier was Lucie inW'

Om precies half vier was Lucie inW' ziekenhuis, waar zij een uurtje praalj' met zuster Van Abeele. En toen was * zaak beklonken. Zij zou in de oi ding komen net zo lang zij in Haag bleef. Nachtdienst was er eerste jaar niet bij. Zij zou Intern z'lj Over enkele dagen werd zij verwacn

Aan het diner vertelde zij het '' grote verbazing van de familieled* De eerste reactie kwam van Hele* „Beware! in een ziekenhuis! Als je ^* toch wilt gaan werken, wat ik op a || zelf al onzin vind, was er toch wel i^" anders te vinden geweest?"

^ „Dat trekt me juist bizonder aan. ^ moet voldoening geven, zieke meifi'^ te kunnen helpen. Al zal daarvan voo' lopig nog bitter weinig terecht koffl* want ik moet de allereerste begins»* nog leren en nog een achterstand ""j halen ook, want de cursus is sinds s*| tember al aan de gang." (Wordt vervot

(Wordt vervot

Dit artikel werd u aangeboden door: Eilanden-Nieuws

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 5 december 1967

Eilanden-Nieuws | 4 Pagina's

Vervolgverhaal

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 5 december 1967

Eilanden-Nieuws | 4 Pagina's