De Fransche koopmanszoon

— 14 —

Het was de eerste maal in zijn leven, dat Jakob zulk een prediking gehoord had; dat was toch wat anders, dan wat hij hoorde van de pastoors. Hij was dan ook vast besloten, meer geregeld de diensten in de Gereformeerde Kerk te gaan bijwonen. Hij hoorde daar niet alleen dominee k Brakel, maar ook dominee Hellenbroek en ds. Dinant, die destijds allen predikanten in de Gereformeerde Kerk te Rotterdam waren. Ook ging hij naar de Franse Kerk, waar ds. Supervüle preekte. Daar kwamen ook veel van zijn landgenoten, die om des geloofs wille uit Frankrijk gevlucht waren.

Op een zekere Zondagmorgen was Jakob weer naar de Gereformeerde Kerk geweest, waar die morgen ds. è Brakel preekte.

Toen de kerk uitgüig, kwam er een heer naast hem lopen, die een praatje begon. /

„Goeie morgen, jongeheer, 't is mooi weertje, hé?"

„Nou, of het; 't is fijn weer vandaag." „'t Is mooi weer om te wandelen, maar in de kerk was 't ook goed. Wat had die dominee Brakel weer een mooie preek. Je bent er toch ook geweest, of heb ik dat mis?"

„Neen, dat hebt u wel goed geraden." „Wonen je ouders ook hier in de stad, of logeer je hier maar?" „Mijn ouders wonen in Frankrijk en

„Mijn ouders wonen in Frankrijk en ik ben hier in een kosthuis."

„Dan heb je misschien ook niet zo heel veel kennissen in Rotterdam."

„Neen, heel veel niet, 't gaat niet zo gemakkelijk om bij de mensen in kennis te komen, 'k Heb nog wel kennissen, maar die zijn meest Katholiek. U moet weten, dat ik ook eigenlijk tot de Katholiek Kerk behoor. Toch zou ik wel graag met de Gereformeerden kennis willen maken. Ik zou van de Gereformeerde leer wel wat meer willen weten."

„Nu, als je zin hebt bij ons eens kennis te komen maken, we zullen je met plezier ontvangen."

„Dat wil ik heel graag doen, meneer." „Misschien heb je wel zin om van avond eens te komen, 's Zondagsavonds komen er altijd enige mensen bij mij aan huis en dan spreken we in de regel over de preek van de dominee en over de weg der zaligheid. Als je lust hebt van avond ook een poosje te komen. dan staat mijn huis voor je open." „Met genoegen wil ik daarvan gebruik maken."

„Ben je niet bediende op het kantoor van de firma Westerhuis en Co.?''

„Je, meneer, daar ben ik om de handel te leren. Ik dacht, dat u me helemaal niet kende maar u schijnt toch wel te weten wie ik ben." „Ja, jonge vriend, om de waarheid te

„Ja, jonge vriend, om de waarheid te zeggen, is 't me al lang opgevallen, dat je zo geregeld in de kerk kwam. En toen heb ik zo eens gevraagd: „Wie is toch die jonge heer, 't Ujkt wel een vreemdeling." Daardoor heb ik gehoord, dat je van

Daardoor heb ik gehoord, dat je van Roomse afkomst bent en toen dacht ik dat je misschien naar de Waarheid zocht en er wel eens meer van zou willen horen, en daarom heb ik je aangesproken." „Daar ben ik heel blij om."

„Weet je wat. Mijn naam is „De Grutter". Ik heb een kruideniers- en grutterswinkel in de Korte Hoofdsteeg. Kom je misschien van avond ook in de catechismusprediking van dominee HeUenbroek? Dan zal ik je bij de kerk wachten en dan kun je terstond met mij meegaan. Ze wachten thuis toch niet op je en het avondeten kun je dan bij ons wel gebruiken."

„Als ik u daar geen overlast mee aandoe, wil ik graag van uw vriendelijk aanbod gebruik maken." Zoals afgesproken was, ging Jakob

Zoals afgesproken was, ging Jakob die avond met De Grutter mee naar diens huis, waar hij door de huisgenoten met veel liefde en hartelijkheid ontvangen werd. De Grutter, die in de Korte Hoofdsteeg

De Grutter, die in de Korte Hoofdsteeg een winstgevende zaa khad, was een welgesteld man en dat kon men ook zien aan de inrichting van zijn huis. De woonkamer, waar Jakob werd binnengeleid, was een ruime, gezelUge kamer, netjes en geriefehjk ingericht. De vrouw des huizes bleek een innemende en zeer vriendelijke gastvrouw te zijn en de kinderen, drie jongens en twee meisjes wier leeftijden varieerden tussen twaalf en zeventien jaar, bleken een goede opvoeding te genieten, want ze waren allen heel beleefd en bescheiden. Jakob gevoelde zich hier in zulk een

Jakob gevoelde zich hier in zulk een vredige atmosfeer van huiselijk geluk, dat het was, of hij hier een oude bekende was en hij bevond er zich heel spoedig op zijn gemak.

Over de preek of andere bepaald godsdienstige onderwerpen werd niet veel gesproken. Meneer De Grutter wilde aan Jakob vooral gelegenheid geven, zich eens wat op ztjn gemak te gevoelen en kennis met zijn vrouw en kinderen te maken. Met de oudste kinderen, een jongen

Met de oudste kinderen, een jongen van zeventien en een meisje van vijftien jaar was Jakob al heel gauw aan 't praten over zijn geboortestad. Ze hadden gehoord, dat hij van Nantes kwam en nu wüden ze daarvan wel graag wat weten. Ook vonden ze het verbazend leuk, dat hij net zo gemakkelijk Frans praten kon, als zij Hollands. Zij vonden het Frans leren altijd nogal moeilijk en deze jongen kon het zomaar vanzelf, omdat hij daar in Frankrijk gewoond had. Jakob had heel wat te vertellen en

Jakob had heel wat te vertellen en ze waren nog druk aan de gang, toen de vrienden reeds kwamen, van wie De Grutter gesproken had.

Toen ze allen aanwezig waren, deed een hunner een gebed, waarin hij de Heere verzocht om een zegen over hun samenzijn.

Nu begonnen ze te spreken over de preek, die ze gehoord hadden. Had Jakob in de kerk goed geluisterd,

Had Jakob in de kerk goed geluisterd, hij luisterde nu ook met belangstelling naar wat de vrienden onder elkander bespraken.

Daar was een oude man, die vertelde, hoe hij bij het bezicht van zijn zonden eens zo moedeloos was geweest, dat hij dacht, dat er nooit redding voor hem zou zijn en dat hij zou moeten verloren gaan. Maar toen had God hem gewezen op de Heere Jezus Christus, die voor zondaren aan het kruis gestorven is en daarop had hij moed gekregen.

Toen was hij met al zijn zonden tot de Heere Jezus gevlucht, die zegt: „Kom tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven," en toen had hij rust gevonden voor zijn hart.

Daarop zei een ander van 't gezel schap: „Het is altoos een groot voorrecht, als we reeds in onze jonge jaren God mogen dienen. Deze week las ik in de gedichten van Lodesteijn, waarvan zo pas weer een nieuwe druk verschenen is. Ik vond er iets heel moois voor jonge mensen. Luister eens:

„Doet iemand sorg of jaren beven. Verteert hem kommer of verdriet, (Hoe wonderwel lust mij het leven!) Van sorg of kommer weet ik niet.

Mijn jeugdig hert wU aan geen banden. Het schrikt voor kommer en voor pijn,

Des geev' ik dat in Jezus' handen. Daar 't altijd vrij en blij zal zijn." Voor Jakob WEiren al die dingen nieuw en hoewel hij niet alles kon begrijpen, toch luisterde hij met aandacht. Ook was meneer De Grutter zo verstandig, de vergadering niet al te lang te laten duren.

Niet alleen werd Jakob uitgenodigd om nog weer te komen, maar deze vrien den leidden hem ook in andere kringen in, zodat hij een gans andere kring van kennissen en vrienden kreeg, dan die van zijn Roomse geloofsgenoten.

Het trof hem evenwel, dat hij nooit smalend over de Roomsen hoorde spreken. Ook deden ze geen pogingen, om hem van de Roomse Kerk af te trekken, wordt vervolgd

wordt vervolgd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen