Brussel haalt uit naar de boer, niet naar de consument

Begin maar bij de landbouwpolitiek die in de Brusselse keuken klaar gemaakt wordt. Jaarlijks voeren ze binnen het hoofdkwartier van de Europese Gemeenschap een felle strijd over nieuwe en bijna altijd hogere landbouwprijzen.

De uitkomst van het strijdlustige ritueel is voor niemand om over naar huis te schrijven. De boeren komen steeds te kort en constateren elk jaar weer dat de inkomsten bij lange na niet de kosten op de boerderij maken.

Zij eten dus hun bedrijf stukje bij beetje op. De consument wijst elke prijsverho

De consument wijst elke prijsverhoging in Brussel af, zeker als het om z.g. overschotprodukten als melk, graan en suiker gaat. Als brussel over prijzen beslist, kun je er zeker van zijn dat de voedselprodukten vroeg of laat in prijs stijgen, aldus de doorsnee huisvrouw.

Waar ligt nu de echte Brusselse waarheid?

Het gemeenschappelijk landbouwbeleid is gericht op een redelijk boereninkomen in Europa, op een regelmatige en goede voedstelvoorziening en op voedsel tegen redelijke (d.w.z. betaalbare) consumentenprijzen. De praktijk van vandaag geeft op zijn minst te denken. Europa kampt met een begroting die in een zeer nauw jasje gestoken is.

De kosten voor het Gemeenschapsbeleid zijn begrenst en mogen niet verder oplopen. De E.G.-landen zijn politiek niet bereid meer contributie aan Brussel te betalen.

Een tweede verschijnsel dat het Europees politiek gebeuren beheerst betreft de agrarische overschotten. De Europeanen en hun politieke leiders hikken verschrikkelijk tegen zuivel-, suiker- en wijnvoorraden. Alle stappen in het landbouwpolitieke veld worden beïnvloed door enerzijds de budgetproblemen en anderzijds de agrarische overschotten. Opmerkelijk is overigens dat het as

Opmerkelijk is overigens dat het aspekt van de boeremnkomens in het Brusselse verhaal nauwelijks meer voorkomt. Dat kun je tenminste afleiden uit de recente voorstellen van de Europese Commissie (het dagelijks bestuur van de Europese Gemeenschap).

Consument en boer. Waarom zou de consument wakker

Waarom zou de consument wakker liggen van de Europese prijzenronde? De voorgestelde prijsverhoging komt neer op gemiddeld 2,5''/o. Voor sommige agrarische produkten, zoals suiker en melk, ligt dat percentage veel lager.

Bovendien reikt de Brusselse arm niet over alle produkten en voedingsmiddelen die op de doorsnee dis verschijnen. Er zijn namelijk produkten die niet onder het Europees prijzenregime vallen. De consument komt er bij de huidige prijsvoorstellen heel goed af. De uitgaven van voedingsmiddelen zullen minimaal met CaVo stijgen. Als je het gezinsbudget neemt, zullen de totale gezinsuitgaven door de recente Brusselse prijsmanoeuvre slechts met 0,1% stijgen. • 1 Het hier en daar hoorbare consu

Het hier en daar hoorbare consumentengeklaag Is niet terecht. Enkele cijfers uit de periode 1970-1978 werken ontnuchterend: de prijsstijging van de produktiemiddelen van de boer is iSVo geweekt, de agrarische produkten zijn met 38% in prijs gestegen, de consumentenprijzen voor alle produkten zijn met 84% toegenomen en de consumentenprijzen voor voedsel en drank zijn met 61% gestegen. De boeren moeten een flinke veer la

De boeren moeten een flinke veer laten, nu Brussel zijn magere prijsaanpassingen heeft voorgesteld. Op basis van de kostenontwikkeling op de boerderij zou de prijsaanpassing zeker 8% moeten bedragen. De Brusselse uitkomst van 2,5% blijft_er ver beneden. De boeren zijn des duivels.Dat is be

De boeren zijn des duivels.Dat is begrijpelijk, want hun inkomenspositie glijdt op deze manier verder af. Het afgelopen jaar hebben de boeren reëel al 2% moeten inleveren, terwijl andere bevolkingsgroepen hun koopkracht nog met 2 a 3% zagen stijgen.

Nu de boeren opnieuw gepakt worden lijkt de maat vol. Het laatste woord over de „Brusselse uithaal" is nog niet gezegd. Het moet de consument en de doorsnee Nederlander wel duidelijk zijn dat de gemeenschappelijke Europese politiek niet mag ontaarden in een uitmergelsysteem waarvan de boeren het slachtoffer zijn. De nu vaak gehoorde mening dat de

De nu vaak gehoorde mening dat de Europese consument beter af is met goedkopere voedingsmiddelen die op de wereldmarkt (dus buiten de Gemeenschap) worden gekocht, is een misleidende gedachte. De wereldmarkt is een markt die niet stabiel is en die gekenmerkt wordt door sterk schommelende prijzen.

Nu de wereldmarktprijzen enkele jaren beneden het Europees prijsniveau hebben gelegen, vergeet men wel eens dat een omgekeerd prijsbeeld ook mogelijk en denkbaar is. Juist in het laatste geval heeft de consument baat bij een veilige en regelmatige voedselvoorziening. Dat hij daarvoor een jaarpremie betaalt die zeer beperkt is, blijft een normale en aanvaardbare zaak.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen