Een hele aanpak, Vietnameesjes hollands leren ...

In motel „Oostduin" legt het omaatje met de onuitspreekbare naam haar rokertje naast haar werkmap waarin ze met onbeholpen letters een „boosje lucifers" schrijft en ze glimlacht lief als de eerste b in een d veranderd wordt. Ach, thuis heeft ze ook nooit een letter kunnen lezen of schrijven, maar ze vordert nu al aardig in de lessen voor analfabete vrouwen.

Van inspanning heeft ze haar pantoffels uitgewipt en haar blote voeten raken de kille grond. Tien tegen één dat omaatje best weer thuis zou willen zijn, maar ze weet dat die poort achter haar gesloten is.

Daarom doet ze haar best, samen met andere leeftijdgenoten en ze glimlachen wat af om de blikjes soepballetjes (nooit van gehoord) en om de radijsjes (nooit gezien) en om de pannespons waarmee een van de mannen over z'n gezicht raspte alsof het daarvoor bedoeld was...

Het zijn allemaal artikelen die een van de leraressen Nederlands, mevr. Schipper uit Goeree, in haar winkeltje heeft. Haar pupUlen moeten de namen van de artikelen naschrijven en proberen uit te spreken en dat wordt lachen. „Een stukje kaas", dat flapt er nog wel uit, maar de tongen worden gebroken over de „komkommer" en de spruitjes. In het ,winkeltje' wordt ook met echt Hollands geld betaald en zie ze maar eens de verschuldigde ƒ 8,57 uittellen... En dóórzetten doen ze hoe groot de inspanning ook om de maaltijd bij elkaar te praten. In andere ruimten krijgen de jongeren onderwijs. Van hen hebben meerderen vervolgonderwijs gehad en hun taallessen Uggen dstn ook op een aanzienlijk hoger niveau, waarbij ook de moeilijke grammatica om de hoek komt kijken.

Motel „Oostduin" herbergt derhalve twee uitersten, ware analfabe-ten en hoger geschoolden die beiden hun best doen de Nederlandse taal onder de knie te krijgen als eerste aanzet naar zelfstandigheid. De kinderen tot 15 jaar bezoeken de basisschool in Goedereede en maken het daar uitstekend. Er worden ook uitstapjes naar bedrijven gemaakt om de vluchtelingen daarmee kennis te laten en ter ontspanning, om het allemaal eens een poosje te vergeten wordt er ook aan sport gedaan en worden er zwemlessen gevolgd.

Ze hebben het zeker niet gemakkelijk, maar ze koesteren zich in de naastenliefde die hen spontaan geboden wordt. Een groot deel van de Flakkeeërs weet het nog wat het betekent voor een overmacht op de vlucht te zijn, zoals in 1953 toen er op de evacuatieadressen hechte banden gesmeed werden.

De Vietnameesjes, een dankbaar volkje dat Flakkee straks weer gaat verlaten om elders in het land een zelfstandig bestaan te gaan leiden.

Ook Omaatjes, die zich zeker een andere levensavond had voorgesteld

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen