Overdenking
uit de Heilige Scdirift
PASEN OP PATMOS (1) „En toea ik Hem zag, viel ik als dood aan Zyn voeten; En Hu legde Z\)u recnterhand op Mij, zeggenae tot ULg: Vrees met; ik ben de Eerste en de Laatste; En Die leef, en Ik ben dood geweest; en zie. Ik ben levend in aiie eeuwigheid. Amen. En Ik heb de sleutels der hel en des doods". Openbaring 1 vers 17 en 18
Wees gegroet, gij eersteling der dagen, morgen der verrijzenis! Dat mogen we wel zeggen, iedere keer als ae zondag weer aanbreekt. Elke eerste dag der week is immers gedenkdag van het Paasfeest.
Op die dag worden we stilgezet van onze werken om te letten op de grote werken Gods in Christus' dood en opstandmg. Het is de dag van de samenkomst der gemeente om de grote werken Gods te horen verkondigen. En het wordt persoonlijk voor ons zondag, als de levende Christus tot ons spreekt en we Zijn levenwekkende stem mogen horen in de opening des Woords. Wel ons, als het zo zondag mag zijn!
Het is ookzondag op Patmos. Maar hoe zal Johannes, de evangelist en apostel, de zondag vieren? Hij is eenzaam, alleen, ver weg van de samenkomst der gemeente. Ja, als we dat moeten missen dan beseffen we het belang er van als nooit te voren. Johannes kan het op Patmos de psalmist na zingen: Eenzaam ben ik en verschoven; ja, d'ellende drukt mij neer. En zie: in die ballings-eenzaamheid breekt de zondag aan. Ach, de dagen op Patmos verruisen door de wind en de zee.
Maar: de dag des Heeren gedenkt hij, die houdt hij in ere en in waarde! U die eenzaam bent en verschoven. Uw dagen worden misschien door ziekte en zorgen gevuld. Elke dag hetzelfde lied. Zie dan eens naar Johannes. Hij hield de zondag in het oog! Van daaruit telde hij de week.
En nu op deze ^ondag denkt Johannes aan zijn' Heere, aan Zijn verschijning, aan Pasen. Ongetwijfeld denkt hij ook aan zijn gemeenten in Klein Azië, aan Efese natuurlijk, maar ook aan de andere. O wat verlangt hij naar de gemeenschap der gemeente, nu hij daarvan gescheiden leven moet.
Zijn ziel bezwijkt van sterk verlangen naar de voorhoven des Heeren. Wat een verschU met de wijze, waarop wij zo dikwijls de kerkgang beleven. Om maar te zwijgen van hen die hun kostelijke zondag „vullen" met nietswaardige en lege dingen.
Intussen: Johannes is somber gestemd, aangevochten om de gemeenten die verward zijn en lauw. Wat verstaan ze weinig van de nood der tijden. Zullen ze niet te gronde gaan in de vervolging?
Maar is dan zijn eigen leven en arbeid niet tevergeefs geweest? Wat zal van zijn werk overblyven? En zie dan gebeurt het hem, dat hy & n y
En zie dan gebeurt het hem, dat hy uit eigen werk wordt overgezet in het werk des Heeren! De Geest vervult hem op de dag des Heeren met het werk des Heeren, y •i n :s
Dat volbrachte werk van Christus, waarvan de zondag spreekt en waarin de Heere door Zyn Geest wü laten rusten. Daar hoort Johannes achter zich een grote stem, als van een bazuin. „Ik ben de AKa en de Oméga, de Eerste en de Laatste". Johannes wordt aangesproken. Op deze zondag ontmoet het Woord des Heeren zyn verslagen hart. 3, n 1- h k n I- d 1.
Hy keert zich om om de stem te zien. Maar wat hy te zien krygt zyn zeven gouden kandelaren. De zeven gemeenten als dragers van het licht! Die zorgenkinderen, het zyn zondagskinderen! Lichtdragers. Hoe dat kan? Wel: in het midden daarvan Een, de Zoon des mensen gelyk zynde. Over de gemeenten, waar Johannes zich zo zorgen om maakte en naar wier gemeenschap hy tegelyk verlangde, waakt nog een Ander dan hy zelf: Christus. Hy komt de eenzaamheid van Johannes verlichten. 1. n n 1- i! !t 1- 1, ;- k ij d -
Christus de Heere verschynt aan Johannes op Patmos en wel als de Verheeriykte Heere. - -
Pasen op Patmos. O Johannes, uw ogen mogen de Koning zien met de kroon vain schoonheid en macht na Zyn lyden. Het haar als sneeuw, zo rein is Hy. De voeten blinkend koper, zo vast is zyn gang. Zyn stem als de stem van vele wateren. Zyn spreken is als een flitsend zwaard. En: Zyn Aangezicht was, gelyk de zon schynt in haar kracht! De zon op de middaghoogte...zondag! De levende Christus, de Vorst van V e n n 0 tl n it :! ;! n
De levende Christus, de Vorst van Pasen verschynt Johannes, gelijk aan Paulus op de weg naar Damascus. n n
En? Springt het verslagen hart van Johannes op van vreugde? „Toen ik Hem zag, viel ik als dood aan Zyn voeten"? Johannes de apostel, die toch wel wist van de liefde en genade des Heeren, hij die eertijds naast Jezus aanlag aan de dis, hij ligt nu als een Ujk, zo staat er letterUjk, uitgestrekt aan zyn voeten. Hoe dat komt? Wel, zoals nu had Jo 1 k il - - :, ri .
Hoe dat komt? Wel, zoals nu had Johannes de Heere Jezus nog nooit gezien. Zo verheeriykt, zo vol majesteit. Dat is te veel voor vlees en bloed, zelfs al zyn we een apostel. O, als een zondaar maar iets van de heerlykheid en heiligheid des Heeren krijgt te zien dan is dat al te groot. Laat staan deze volheid. _ t. g' _ [j ^ -,
Ook Johannes is een mens, zwart vanzonden, vol van schuld. En ach. Patmos is ook op deze zondag -, o-
En ach. Patmos is ook op deze zondag het paradys niet, waar de mens met zyn God kon spreken in de wind des daags, maar waar hy zich uitgezondigd heeft. Wee mij, ik ben een man onrein van lippen, zo geldt het ook Johannes. Hy is als ontbonden, vrezend en bevend, in huivering en zuchten, zo ligt hy op de grond. Verblind door het licht van de Zon der gerechtigheid. Wie zal bestaan als de heerlykheid des Heeren een mens omschynt? Dan versmelt al het onze, dan worden we een dode: overweldigd, onmachtig iets te doen. Ja, als de o- I s j -1 . [' 3 g 1 g ;, 1, e Heere zó naby komt, dan gevoelen we pas hoe ver wy van Zyn heerlijkheid verwyderd zijn.
En u, die dit leest?
Nee, we mogen van onze tekst geen bekeringsgeschiedenis maken, geiyk wel gebeurt. Het gaat hier over de roeping van en de verschyning aan de apostel Johannes. Maar we mogen wel vragen: wat zegt u de heerlykheid en de heilig- held des Heeren? Heeft Zyn stem m Zijn Woord zó tot u geklonken, dat we stom en stil werden voor Zyn Aange zicht? Dat het Woord des Heeren op ons in drong met vernietigende majesteit die ons versloeg, zodat w,e als doden lagen aan Zyn voeten? De afstand gevoelend tussen Hem en
De afstand gevoelend tussen Hem en ons. Wie daarvan weet huivert de dwaasheid en de hoogmoed van onze tyd, die leeft alsof er geen God is, alsof Hy als een dode aan ónze voeten ligt! O, als zelfs Johannes hier als een dode neervalt, waar zullen zy verschynen die de Levende dood hebben verklaard?! Een mens kan God in Zijn heerlyk
Een mens kan God in Zijn heerlyk heid niet ontmoeten. Zelfs een zo diep ingeleid kind van God als Johannes was met. Als Christus in zyn heerlykheid als de Zon der gerechtigheid hem ver- schynt,, dan moet ook hy beUjden: in die Zon kan ik niet zien. Heere, ga uit van my, want ik ben een zondig mens.
„Zon der wereld schijn in onze har ten", zo luidt het bekende paaslied. Maar kunnen we dat wel verdragen? Is er iets, ook na ontvangen genade, dat staande bUjft by ons, als de Levende Zyn licht op ons werpt? Als Hy schynt in onze harten, in waarheid, wie ZEil het in dat zonlicht uithouden? Ach dan moeten we wegkruipen, wegschuUen, want we hebben geen bestand in ons zelf. Als zo het licht op ons valt, be merken we hoe dood wy zyn in onszelf in zonden en misdaden, in nala- tigheid en traagheid,
En zie dat gebeurt op de zondag. Door deweeks gaat het nog wel, dan weten we het nog wel uit te houden. Maar 's zondags worden de grote werken Gods gepredikt! En waar bhjft in dat licht ons leven? Dan is zyn stem als vele wateren en zyn Angezicht als de zon. Dan sterven wy aan onszelf en worden als doden in Zyn licht. Hy is vol aan aUes en wij hebben aan alles gebrek.
„Ik ellendig mens, wie zal nuj verlos- sen uit het lichaam dezes doods"? Denk niet: ik ben bekeerd, ik leef, dit geldt my niet. Johannes leefde ook door het geloof. Hy wist: Myn Losser leeft.
Maar Christus doet hem bemerken wie hy is in zichzelf, zodat hy kan lioren wat de Geest tot de gemeenten zegt! Daarom doet de Heere hem als een dode neervallen om hem ontvankelyk te maken voor de openbaring van Gods werken alleen. En zo wordt het zondag op Patmos. Alleen Gods werk in Chris- tus blyft over. Zo schyne de Zon der wereld in uw
Zo schyne de Zon der wereld in uw harten, opdat in Zyn volbrachte werk al uw léven liggen mag.
Gezegende zondag in de samenkomst der gemeente toegewenst. (wordt vervolgd)
(wordt vervolgd)
Melissant Ds. H. F. Klok
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 11 april 1980
Eilanden-Nieuws | 12 Pagina's