De kinderen van Juliana van Stolberg

Ze wordt altijd bij haar meisjesnaam Van Stolberg genoemd, hoewel ze twee keer getrouwd geweest is. En 17 kinderen gehad, zoals u uit het vorige artikel hebt kunnen lezen: 5 bij haar eerste man de graaf van Hanote (één is jong gestorven) en 12 bij haar tweede echtgenoot graaf Willem van Nassau-Dillenburg. Het waren 5 zoons en 7 dochters.

De meesten ervan zijn getrouwd en hebben eveneens veel kinderen gehad. Het gaat in dit artikel vooral om de 5 jongens, aUen kinderen bij haar tweede man.

Willem.

De oudste zoon en ook de meest bekende was Wülem. Geboren in 1533 werd hij in 1544 erfgenaam van het prinsdom Oranje, waar zijn neef gestorven was. Hij erfde toen ook het kasteel in Breda.

Op 11 jarige leeftijd moest hij de Dillenburg verlaten en naar de Nederlandse gewesten vertrekken. Dit moest van onze landsheer Karel V, anders mocht hij de erfenis niet aanvaarden. Hij woonde afwisselend in Breda en Brussel, waar ook een paleis beschikbaar was. In 1551 trouwde hij met gravin Anna

In 1551 trouwde hij met gravin Anna van Buren, beiden waren 18 jaar. Het huwelijk heeft maar 7 jaar geduurd tengevolge van de dood van Anna (1558). Hun zoon Philips Wülem is door Alva bij zijn komst in ons land van de hogeschool te Leuven afgenomen en naar Spanje gevoerd. Vader en zoon hebben elkaar nooit meer teruggezien. Ze hadden ook nog een dochter Marie, later getrouwd met Filips van Hohenlohe.

Gravin Anna woonde liever in Breda dan in het rumoerige Brussel. Naar haar is een van de titels van onze Koningin gravin van Buren.

Na de dood van zijn vrouw heeft de 26 jarige weduwnaar nog een slippertje gemaakt met als resultaat een onechte zoon, die door hem niet verloochend werd (1559). Het was Justinus van Nassau, is nog admiraal van Zeeland geweest.

Voor de tweede keer is prins Willem getrouwd met Anna van Saksen, dochter van keurvorst Maurits van Saksen. Omdat ze Luthers was, vonden zijn ouders het een heel geschikt huwelijk. Maar het is op een mislukking uitgelopen. Anna leed aan stoornissen' van de geest, die steeds erger werden. Toen Alva hier in 1567 kwam, moest prins Willem met zijn gezin Breda verlaten. ze hebben toen tot 1572 op de Dillenburg gewoond.. Behalve zijn vrouw, die het er niet

kon uithouden. Dat lag aan haar, want op het kasteel was het altijd gastvrij en gezellig. Na haar overspel met de vroegere

Na haar overspel met de vroegere schepen van Antwerpen Jan Rubens heeft prins Willem zich van haar laten scheiden. Er waren twee meisjes, Anna en Emilie, en een zoon Maurits, de latere stadhouder, geboren op de Dillenburg. Het buitenechtelijke kind is door prins Wülem nooit als het zijne erkend. Ze heette Christina Diez en is door zijn broer Jan naar de Dülenburg gebracht en daar opgevoed tot een degelijke flinke vrouw.

De derde vrouw van prins Wülem was Charlotte van Bourbon, uit een adellijk Frans geslacht. Ze was 13 jaar jonger en abdis van een klooster. In 't geheim kreeg ze onderricht van een predikant en zo kwam ze tot de belijdenis van haar Protestants geloof, zoals de Hugenoten in Frankrijk.

Toen is ze uit het klooster gevlucht met nog een paar nonnen en in 1575 met de prins getrouwd. Deze was van onverschiUig rooms zelf een belijder van de leer van Calvijn geworden. Ieder jaar werd er een kind geboren, het waren 6 meisjes. Een enkele keer woonden ze in Middelburg, waar de prins een huis in de Langedelft had. Toen de prins bij een aanslag op zijn leven door Jean Jauregui (1582) ernstig verwond werd, heeft zijn vrouw hem met aUe liefde van haar teder gemoed verpleegd.

Toen hij na twee maanden een dankdienst kon bijwonen, is ze drie dagen later aan longontsteking gestorven, nog maar 36 jaar oud. Moeder Juliana heeft dit niet meer

Moeder Juliana heeft dit niet meer beleefd, evenmin als het vierde huwelijk van de prins met Louise de Coligny, de dochter van admiraal de Coligny, die in de beruchte Bartholomeusnacht (de Parijse bloedbruüoft) met vele andere Hugenoten vermoord is.

Op 10 juli 1584 werd de prins door Balthasar Gerards doodgeschoten.

De andere kinderen.

De tweede zoon was Jan. Gevochten voor de vrijheid van ons volk zoals broer Wülem heeft hij niet veel gedaan. Maar na de dood van zijn vader (1559) heeft hij eigenlijk diens werk als hoofd van het huis Nassau overgenomen. Feitelijk moest prins Willem als oudste zoon dit doen, maar deze had zoveel andere besognes aan zijn hoofd, dat hij er zich niet mee kon bemoeien. Sinds 1572 toen met Den Briel het begon te lichten in ons land woonde hij er trouwens niet meer.

Maar broer Jan (3 jaar jonger) zorgde overal voor en ging er wonen. Hij bracht ook zijn vrouw mee: Elisabeth van Leuchtenburg, die uitstekend voor haar schoonmoeder gezorgd heeft. Met hun 11 kinderen was het weer een levendige boel op de Dülenburg. Bij de geboorte van haar twaalfde kind (levenloos kuid) is ze gestorven. Graaf Jan had gedurig contact met

Graaf Jan had gedurig contact met broer Wülem en heeft hem ook goed geholpen bij het verpanden en verkopen van diens bezittingen, heeft ook bij verschillende kennissen geld los weten te krijgen, heeft ook eigen geld voor het goede doel gegeven.

Hij is stadhouder van Gelderland geworden, een moeilijk gebied. Daar woonde ook zijn zuster Maria, die getrouwd was met graaf Wülem van den Berg. Van hem hoopte hij hulp te krij gen, maar het werd verraad.

Een zoon van hem was de bekende stadhouder van Friesland WiUem Lodewijk, een trouwe helper van prins Maurits. Hij was getrouwd met zijn nicht Anna uit het tweede huwelijk van Prins Wülem.

Twee jaar jonger is de volgende zoon Lodewijk, die in aUes broer Willem geholpen heeft en dapper meegevochten heeft in de strijd tegen Spanje.

Hij heeft het moeten bekopen met de dood. Nog maar 36 jaar oud sneuvelde hy in de slag op de Mookerheide, (1574) tegelijk met de jongste zoon Hendrik, die niet ouder dan 24 jaar is geworden. In 1568 had hun broer Adolf eveneens

In 1568 had hun broer Adolf eveneens zijn jonge leven (28 jaar) opgeofferd in de strijd om de vrijheid. Hij sneuvelde bij Heüigerlee, waar een standbeeld voor hem is opgericht. Hierop zien de woorden uit het Wilhelmus: „Graaf Adolf Is gebleven

„Graaf Adolf Is gebleven In Friesland in de slag. Zijn ziel, in 't eeuwig leven, verwacht de jongste dag".

Drie broers als verzetsstrijders uit hetzelfde geslacht.

Ook de vierde, prins WiUem, is gestorven voor de vrijheid, op een andere manier: gruweUjk vermoord. Met recht kon hij zeggen:

Met recht kon hij zeggen: „Lijf en goed al te samen

„Lijf en goed al te samen

Heb ik u niet verschoond".

Middelburg L. van Wallenburg

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen