Afscheid ds. L.W. van der Meij te Middelharnis

„Wie bouwt, die wil een plan, wie vaart, een goed kompas".

Deze woorden, vorige week uitgesproken door H.M. Koningin Beatrix bij haar inhuldiging te Amsterdam, klonken vrijdagavond jongstleden opnieuw, nu in de christelijke gereformeerde kerk te Middelharnis, Ds. Van der Meij die afscheid nam van zijn gemeente, maakte deze koninklijke woorden tevens tot de zijne.

Bij Gods geopenbaarde „plan" te blijven en de richting van Zijn „kompas" te gaan, beval ds de gemeente die hij gaat verlaten, aan. Dat is de Koninklijke weg, de weg die de verstandigen naar boven leidt.

Het afscheidswoord dat de apostel Paulus eenmaal tot de oudsten van de gemeente te Efeze richtte, was het uitgangspunt van de prediking; „En nu, broeders, ik beveel u Gode en het woord van Zijn genade, Die machtig is u op te bouwen en u een erfdeel te geven onder al de geheiügden" (Hand. 20 : 32). Het „Gode bevolen" van de gekozen

Het „Gode bevolen" van de gekozen tekst bevat naar ds.' uitlegging een 2- ledige zin; hij wilde ze beide ten volle laten gelden: ik draag u op aan deze God, ik geef u aan Hem over, en tevens: ik beveel u deze God van harte aan!

Spreker wees er op, dat God en Zijn Woord niet te scheiden zijn; dit tekstwoord laat het duidelijk zien. In en door Zijn Woord doet de Heere Zich heilzaam kennen. Dat Woord is een Woord van genade, zowel naar oorsprong als hoofdinhoud, aldus ds. God wijst in Zijn Woord de weg van genade aan; het is een lichtend spoor in het dal van de schaduw des doods.

Het Woord van Gods genade ontmoet in ons aller leven weerstand; het veronderstelt namelijk een totaal verzondigd leven. Ds. wees er op, dat wij Gods genade slechts dan lief krijgen, als -wij Zijn gerechtigheid onderschreven en liefkregen.

Met name deze avond wil ik een zwaar accent leggen op deze weg van Gods genade tot het kennen van Zijn genade. Wees of wordt geen vroom geslacht dat roemt in de genade, zonder de kennis van Gods gerechtigheid. Laten wij niet overslaan wat God niet overslaat, zo benadrukte ds.

Het tweede deel van de tekst spreekt over de gemeente Gods als het geestelijk huis dat geleidelijk voltooiing vindt. God zal de levende kerk tot openbaring brengen. Hoe bouwt God Zijn kerk? Wel, door datzelfde genadewoord. Op de rotsvaste belijdenis dat Jezus is de Christus, grondt Hij Zijn gemeente. Maar Hij zorgt er tevens voor, verzekerde spreker zijn hoorders, dat er op het gelegde fundament stenen komen. „Komende tot de levende Steen Christus, wordt ook gij zelf als levende stenen gebouwd tot een geestelijk huis".

Ds. wenste de gemeente toe wat Lukas meedeelt omtrent de gemeenten te Judea, Galilea en Samaria: „zij hadden vrede en werden gesticht", d.i. ze werden bevestigd op het Fundament. Tot slot wees ds. op het eeuwig erf

Tot slot wees ds. op het eeuwig erfdeel. Het land Kanaan is het beeld van de rust die overblijft voor het volk van God. Het loon van de bestreden kerk is groot in de hemelen. De geheiligden ontvangen het erfdeel niet door verdienste, maar uit genade; vanwege de kinderrechten, verworven door de oudste Broeder, Christus. Hij doet allen die door een levend geloof aan Hem verf>onden zijn, delen in de erfenis. Deze God zij u bevolen, aldus ds. Van der Meij.

Na de preek volgde een drietal toespraken tot de scheidende predikant en de zijnen.

Als plaatselijk collega en tevens namens de kerken deelnemend in het zgn. convent sprak ds. H. Ligtenfaerg (Ger. Gem.). Nadat hij herinnerd had aan de eerste contacten die dateren uit de Apeldoomse tijd, wees hij zijn „vriend en broeder" op de grote Herder der schapen. Hij, de Leraar der gerechtigheid, die u gezonden heeft om Zijn kerk te bouwen, zendt u nu naar een ander deel van Zijn erve; Hij laat u echter niet alleen gaan. Hij gaat met u mee. Ds. wenste zijn collega toe bedeeld te worden uit de volheid van het Woord der genade, opdat Gods koninkrijk zal worden uitgebreid.

Ds. W. Kok van Capelle a.d. IJssel sprak namens de classis Rotterdam. Deze spreker bracht een woord van prinses Juliana in de herinnering, eveneens uitgesproken in verband met de recente troonswisseling: „Afscheid nemen is moeilijk; beginnen is moeilijker". Sprekers eigen ervaring was dat het beginnen als jong predikant uitermate moeilijk is. Hij zei te hopen dat de belijdenis van zijn collega thans is: Gij hebt ook mij door Uw kracht gebouwd en mij willen dragen en doen opwassen in kennis en genade. De vervulling van het ambt is niet alleen moeilijk maar zelfs onmogelijk! Daarom Gods zegen vanuit het Woord van Zijn genade, aldus ds. Kok.

De derde en laatste spreker was ouderling Villerius. Namens de kerkeraad dankte hij ds. voor de broederlijke samenswerking. U hebt alhier met zegen mogen arbeiden, aldus spreker. Nu we u naar Zaamslag zien vertrekken, moge het zijn als toen Jozef naar Egypte moest en wel om een groot volk te behouden. Spreker wenste ds. toe Christus te volgen in Diens voetstappen; de Heere zij u tot Wacht en Beschermer.

Aan het eind van de dienst zongen gemeente en scheidende predikant elkaar wederkerig psalm 121 : 3 en 4 toe: „De Heer zal u steeds gadeslaan..."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen