Bede En Geweld

De dag na de inhuldiging van onze Koningin Beatrix zagen we een treffende foto. Op het Rokin in Amsterdam zagen we gemeentewerklieden bezig het puin van de straat te ruimen, dat de rellen daar veroorzaakt hadden. Zo herneemt na wat een hoogtepunt in ons volksbestaan was, de inhuldiging van een nieuwe Oranje en door de rellen tegelijkertijd een dieptepunt, het gewone leven weer zijn ritme. Na de rellen gaan we puinruimen.

Wie had ooit gedacht,, dat het geweld in Amsterdam zo hoog zou losbarsten? Dat zullen beslist weinig mensen zijn. Gezien de vele en gewelddadige kraakacties in die stad werd wel voor ongeregeldheden gevreesd. Maar dat het zo erg zou worden, vermoedde niemand. Amsterdam is altijd al een rumoerige

Amsterdam is altijd al een rumoerige stad geweest. De onafhankehjke vrijheidslievende Amsterdammer heeft altijd al moeite gehad met gezag, wet en orde. Dat is er de laatste jaren door het zwakke gemeentebestuur niet minder op geworden. Integendeel, het progressieve bestuur heeft zelf grote moeite met de wet. Het verwondert daarom niet, dat de inwoners van Amsterdam het daarom helemaal niet meer hebben.

Door dat zwakke beleid is de woningnood in Amsterdam onvoorstelbaar groot. De daarmede gepaard gaande wantoestanden niet minder. Maar wie met kraken dat denkt op te heffen, heeft het mis. Hij roept slechts nog erger wantoestanden op. Wantoestanden, die door een falende stedelijke overheid deze week hebben geleid tot regelrechte anarchie.

Want laten we eerlijk zijn, wat deze week in Amsterdam gebeurd is, heeft niet het kraken van woningen niets te maken. Puur vandalisme heeft hoogtijgevierd. En dan kunnen vandaag wel de Kraakorganiesaties bij hoog en bij laag beweren, dat zij dit niet bedoeld hebben, ze hebben met hxin wederrechterlijk gedrag, waar een falende overheid niets tegen deed, wel het vuur van verzet en anarchie aangestoken.

Het geweld dat in de stad losbarstte, stond in een flagrante tegenstelling tot de feestelijke inhuldiging van onze Koningin Beatrix. Uitte zich onbeschoft tegen de aftredende Koningin JuUana, die zelfs uitgefloten werd, toen zij tot tweemaal toe het woord moest vragen. Wij hebben geen woorden om onze afschuw, verontwaardiging en opkomende woede te beschrijven.

Temeer niet omdat tijdens de inhuldiging door onze Koningin Beatrix, en de voorzitter van de Staten-Generaal Prof. Thurlings woorden gesproken werden, die onze aandacht trokken, die ons de oren deden spitsen. Woorden, die ons hart verwarmden.

We zeggen niets nieuws wanneer we stellen, dat tijdens de regeringsperiode van Koningin Juliana een anti-religieuze geest in ons volk is gevaren. Ze komt op alerlei terreinen tot uitdrukking. Ze komt ook tot uitdrukking in het verwijderen van de Bede in de Troonrede. Een daad die ons gekrenkt heeft en velen nog maar moeilijk verteren kunnen. De wonde daardoor in ons hart geslagen, wordt nog gevoeld. Daarom was vrees in ons hart hoe

Daarom was vrees in ons hart hoe onze nieuwe Koningin zich den volke zou aankondigen. Er was vrees in ons hart, dat zij die ingeslagen koers zou voortzetten en versterken.

Die vrees is omgeslagen in hoop. Want nadrukkelijk beleed zij voor de gehele wereld — immers delen van de televisieuitzending zijn over de gehele wereld uitgezonden — dat zij regeren wil vanuit het geloof dat ons volkslied zo treffend vertolkt: „Mijn schild ende betrouwen,

„Mijn schild ende betrouwen, zijt Gij, O God, mijn Heer",

De nadruk waarmede Hare Majesteit Koningin Beatrix deze woorden uitsprak gaven ons hoop. Hoop, dat we een Vorstin op de troon hebben gekregen, die haar regering aan God, de Almachtige wil toebetrouwen. Die hoop kreeg nieuw voedsel, toen wij Prof. Thurlings als vertegenwoordiger van ons gehele volk zijn toespraak hoorden beëindigen met de bede, dat God haar regering mag zegenen.

Zo gebeurde er in de Nieuwe Kerk in Amsterdam iets wat we wel gehoopt maar eigenlijk niet verwacht hadden. Zo gebeurde er buiten de Nieuwe Kerk in Amsterdam dingen, waarop we niet gehoopt en niet verwacht hadden. Nogmaals wat daar gebeurde, daarvoor hebben we ons diep geschaamd. Maar zou er misschien verband tussen

Maar zou er misschien verband tussen de gebeurtenissen binnen en buiten de kerk aan te wijzen zijn? Sommigen zullen zeggen, nu dat is nogal duidelijk. De krakers hadden toch aangekondigd, dat zij, zij het in een ludieke vorm hun af- keuring zouden uiten. Ze vonden het toch geldverspilling, die inhuldiging? Toch is er naar een ander verband te vinden. Want in de kerk werd door de hoogsten in ons land nadrukkelijk het schild en de betrouwen en de zegen voor het beleid van onze Koningin bij God gezocht. Zelfs het uiterlijk erkennen daarvan kan de vorst der duisternis niet verdragen. Is daarom misschien het geweld losgebarsten?

Dan weten christenen wat hun te doen staat. Anarchisten gooien met stenen naar het gezag, verstoren met niets ontziend geweld het inhuldigingsfeest van onze Vorstin. Maar christenen doen het anders. Zij keren zich zondags massaal tot het Huis huns Gods, biddende dat Hij bevestige, wat zij met een eed uitsprak: „Zo waarlijk helpe mij God Almachtig!".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen