De Engelse landing in Zeeland

Hiermee is niet bedoeld de landing in 1944, nu ruim 35 jaar geleden, maar de landing der Engelse troepen in 1809. In een vroeger artikel over onze Franse koning Lodewijk Napoleon, de broer van keizer Napoleon Bonaparte, heb ik beloofd hierover wat te schrijven. Engelse landingen waren in de Franse

Engelse landingen waren in de Franse tijd niet ongewoon. In 1799 hadden ze het geprobeerd in Noord Holland, maar zonder succes moesten ze terugkeren.

In 1809 probeerden ze het nog een keer en nu gelukte het. Hoewel het plan in Engeland door de militaire adviseurs werd afgekeurd, zette de regering toch door.

Het was nu een gunstig tijdstip. Napoleon was ver weg, in Oostenrijk voerde hij vredesonderhandelingen.

Daar waren ook ziJn beste troepen. De 4000 soldaten op Walcheren was het uitschot van het Franse leger, een samenraapsel van deserteurs, Spanjaarden, Pruisen, koloniale troepen en Ieren. Bovendien lag een derde deel ervan in het hospitaal vanwege de Zeeuwse koorts.

Ook de commanderende Franse generaal Monnet, die al sinds 1803 op Walcheren was, had er nu en dan van te lijden. Hij was 43 jaar en wegens zijn afpersingen en wreedheid gehaat, ook door zijn eigen soldaten. Bovendien waren er oproerige bewe

Bovendien waren er oproerige bewe gingen in Frankrijk, Spanje, Duitsland en Tyrol. Een mooie gelegenheid om nu door te tasten, vond men in Engeland.

Op Walcheren.

Op vrijdag 28 juli zeilde een grote Engelse vloot met westenwind vanuit Ramsgate naar onze kust. De volgende dag gaf de torenwachter op de Lange Jan te Middelburg een aantal van 214 schepen op. Het was een globale schatting, sommige ooggetuigen meenden 60 schepen te tellen, maar dat is vermoedelijk wel wat overdreven. Een menigte transportschepen voerde soldaten en paarden mee om aan land te zetten, met zwaar geschut en een grote voorraad munitie. Dat alles beschermd door 36 linieschepen en 19 fregatten. Het plan om bij Zoutelande voet aan

Het plan om bij Zoutelande voet aan wal te zetten moesten ze opgeven. Bij Domburg ging het evenmin omdat door de hevige westenwind op beide punten de branding te sterk was. Daarom zeilde de vloot noordwaarts. Op het Breezand bij Vrouwenpolder, op korte afstand van het fort Den Haak gelukte het de soldaten te ontschepen. Daar moest generaal Osten hen tegenhouden. Hij was al sedert de komst der Fransen in 1795 op Walcheren en sprak Nederlands. Hij was een eerUjk, oprecht en vriendelijk man, heel anders dan de opperbevelhebber Monnet, die in Vlissingen bleef. Met zijn kleine troepenmacht gelukte

Met zijn kleine troepenmacht gelukte het hem niet de Engelsen tegen te houden. Geen wonder, als we weten van hoe slechte kwaliteit ze waren. Dat had ook koning Lodewijk Napoleon bemerkt, toen hy in het voorjaar Walcheren had bezocht.

Zonder één man verlies stonden de Engelse soldaten weldra op de Walcherse duinen en veroverden het fort Den Haak.

Veere was de eerste plaats die een bombardement van de vloot had te doorstaan. Doordat de schepen nogal slingerden, werd er veel misgeschoten en was de schade niet groot. De verdediger van Veere, luitenant-kolonel W. Bogaert, een Hollandse commandant, wilde dan ook het stadje niet overgeven. Terwijl de Raad in de kelders van het

Terwijl de Raad in de kelders van het stadhuis vergaderde, werd de beschieting echter heviger. Vooral de afgeschoten vuurpijlen begonnen branden te veroorzaken. Om verdere schade te voorkomen vond men het toen beter zich over te geven.

I Naar Zuid-Beveland.

Een deel der vloot zeilde verder en zette bij Wemeldinge 2000 man aan land. Een dag later reeds was Zuid Beveland in Engelse handen. Zelfs het belangrijke fort Bath, van waaruit men de Schelde kon bestrijken, werd veroverd. De Hollandse luitenant-generaal Bruce, die het moest verdedigen sloeg op de vlucht nadat hij het geschut onbruikbaar had gemaakt. Hij ging naar Bergen op Zoom, maar daar weigerde men hem binnen te laten: hij had op ziJn post in Bath moeten blijven!

Nu maakte de Engelse opperbevelhebber Lord Chattam een grote strategische fout. Deze Engelse admiraal was trouwens berucht om zijn traagheid en besluiteloosheid. Het doel van deze landing was eigenUjk de verovering van Antwerpen.

Napoleon had hier honderden huizen laten afbreken om plaats te maken voor nieuwe scheepswerven. Hier was hij bezig een nieuwe vloot te bouwen, die een ernstige bedreiging voor England vormde.

_{Alleswastotnutoeprachtiggelukt} voor de Engelsen. Ze waren Antwerpen al vrij dicht genaderd. Maar de altijd aarzelende vlootvoogd durfde niet verder gaan, bang als hij was vanuit Vlissingen In de rug te worden aangevallen. Daarom moest deze stad eerst veroverd worden. Maar zodoende liet hij de kans om Antwerpen in bezit te nemen verloren gaan.

Naar Middelburg.

Inmiddels waren de Engelsen op Walcheren ook verder getrokken. Op 31 juli capituleerde Middelburg, waar de soldaten de volgende dag binnentrokken. Er was veel volk in de stad. Toen een

Er was veel volk in de stad. Toen een paar dagen geleden de vloot voor de kust verscheen, waren de voorname Middelburgers van hun buitenplaatsen uit Oostkapelle en omgeving naar de stad gekomen. Ook heel wat boeren uit de omtrek vonden het in de stad veiliger. Bovendien was het kermis, zodat er veel vreemd volk aanwezig was.

Lord Chattam vestigde hier zijn hoofdkwartier. Hij zelf ging in de Abdij wonen in het Prinsenhuis, zijn officieren werden bij de burgers ingekwartierd, de soldaten vonden een verblijf in barakken, kerken en scholen. De Fransgezinde burgers toonden geen sympathie voor d,e Engelsen, maar ze veroorzaakten hun ook geen moeite en last.

De Engelse troepen rukten inmiddels naar Vlissingen op. Het fort Rammekens werd genomen en van alle kanten werd de stad ingesloten. Hier lagen 4000 soldaten, weldra nog met 2500 man uit Breskens versterkt, aan wie het nog net gelukt was de Schelde over te steken.

Zodoende bleven er in de buurt var Cadzant maar 300 over. Het plan van de Engelsen om ook hier te landen was gemakkelijk geweest, maar men heeft het niet eens geprobeerd. Ook generaal Osten, die van het Breezand bij Vrouwenpolder was gevlucht naar het zuiden, kwam met een armzalig overschot van zijn leger naar Vlissingen: de meeste van zijn soldaten waren gedeserteerd.

Iedere dag hadden er schermutselingen plaats ten koste van veel doden en gewonden aan weerszijden.

Om de Engelsen geen gelegenheid te geven zich te verbergen, hadden de Fransen een vijftigtal huizen en boerenwoningen opzettelijk vernield. Dat hebben de Duitsers in de laatste oorlog ook gedaan met woningen die in het schootsveld lagen. Maar de Engelsen hadden zich zo goed verschanst, dat men ze vanuit de stad verdrijven kon. De volgende keer hierover verder.

De volgende keer hierover verder.

Middelburg L. van Wallenburg

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen