Mannenkoor �Ons Koor" zingt ai 4-5 jaar naar hartelust

Grote jubileumuitvoering op zaterdag 7 juni.

Vele tientallen zangers hebben door de jaren heen veel genoegen beleefd aan hun koor-lidmaatschap dat hen bovendien deed delen in de grote triomfen die her en der gehaald werden. Twee van hen Gerrit Zoon en Bram den Boer zijn vanaf het eerste uur aan het koor verbonden; „Ons Koor", het werd een deel van hun leven, en hoe... In de beginjaren genoten ze enkel op de repeptitieavonden en op de concoursen maar de techniek is hen te hulp gekomen. Dankzij voortreffelijke geluidsinstallaties klinkt „Ons Koor" nu op elk gewenst moment in de huiskamer en da's heel wat mooier dan al het Pop en disco gedoe wat de TV uitspuwt. De rechtgeaarde zangers van „Ons Koor" ze zetten liever de plaat „Deltaklanken" op dan dat ze het moderne gekweel zouden beluisteren en als de plaat dan verstomt, welnu, dan zijn er nog de mooie verhalen...

Zoals dat van dat concours in Utrecht, nu alweer vele jaren geleden. Dan gingen ze met de boot en in die boot, we weten het nog, was er een restauratie waar de hofmeester werd geflankeerd door kratten pils. Maar aan de mannen van „Ons Koor" had hij nauwelijks klandizie, of het moest voor een kop koffie zijn, want dit. Zoon zou ze wat gedaan hebben als ze voor het concours maar een promiUetje alcohol tot zich genomen hadden. Nee, ze kwamen fris aan op het concours, de zenuwen hoog gespannen, dat wel, maar toch al bijna zeker van de overwinning. De dirigent wUde graag nog even inzingen, voor alle zekerheid en dan liep het nogal eens mis want — zegt Bram de Boer — „zo'n nummer was dan meestal dood gerepeteerd", maar „Ons Koor" had het helemaal, wanneer er eenmaal opgetreden moest worden.

Toen, in Utrecht namen de plattelandertjes het met z'n zesentwintigen zelfs op tegen een koor van 80 man om dat ver achter zich te laten. En laat nou Leen Holleman — misschien toch van de zenuwen — z'n partituur laten vallen. Voor de ogen van de jury raapte diri- ' gent Zoon het op en drukte het Holleman weer in handen. Even had dhr. Zoon het dirigeren moeten laten maar dat hinderde niet..., het koor zong feilloos verder, op weg naar de absolute eerste prijs. Op het juryrapport stond de actie van dhr. Zoon waarderend vermeld. „Ons Koor" had zich weer eens de superieure klasse waardig gemaakt.

De illusie hadden de mannen nog niet die zich in juli 1935 verzamelden in een kamertje ten huize van de fam. A. C. van Driel op de Sommelsdijkse Voorstraat. De woorden van smid Kees Vis klon

De woorden van smid Kees Vis klonken er nog na. Met Gerrit Zoon waren er aanwezig Jaap Lodder en Jan van Driel en als eerste leden meldden zich L. Faasse, C. Lodder, T. Lodder, A. den Boer die al snel hun eerste repetitie hielden in de consistorie van de kerk. De naam „Ons Koor" was bedacht door

De naam „Ons Koor" was bedacht door dhr. Kools te Scheveningen, de toenmalige leermeester van de jonge Gerrit Zoon. De eerste beginselen had dhr. Zoon geleerd bij dhr. L. A. van Gent te Middelhamis, dirigent van het gemengde koor „de Volkszang". Ze deden elkaar geen kwaad, die twee, maar al spoedig zou blijken dat „de Volkszang" zou verdwijnen en dat er voor „Ons Koor" een grote toekomst open lag.

„We hebben verschrikkelijk hoge onderscheidingen behaald", verhaalt dhr. Zoon onomwonden, vol als hij is van zijn koor. Het eerste concours waaraan werd deelgenomen, in 1936 in Goeree, werd in de 4e afdeling met een eerste prijs afgesloten. Al snel schoot „Ons Koor" door naar de superieure afdeling en ook daarin regende het eerste prijzen, getuige de trofeeënkast die bij kapper Lodder te pronk hangt. Meermalen werd de „lof van de jury" genoten en dikwijls kwam ook de dirigentenprijs meer terug naar Sommelsdijk.

Een ware onderscheiding betekende ook de toekenning van de Senaatsmedaille van het Utrechts Studentencorps Unitas Studiosorum Rheno Trajectina" en denk daar niet gering over! De topper werd behaald toen „Ons Koor" 394,5 punten scoorde, en dat is een hoogte waarnaar vele koren tevergeefs reiken.

Toch zijn het niet de successen die de mannen van „Ons Koor" samenbinden, welnee. Het gaat hen veel meer om het pure genoegen dat ze aan het zingen beleven, het in koor bezingen van de schoonheid van de natuur maar ook van de gramschap die er kan zijn, zoals ze dat zo voortreffelijk deden in de vertolking van de „Delta Symphonie". Dan weer zingen ze een zoet romantisch liedjes maar ook werken waarvoor menig koor terugschrikt.

„Ons Koor" heeft het allemaal op het repertoire en de zangers kregen zo hun klasse, goed voor tal van uitvoeringen, twee grammofoonplaten en 6 radioconcerten. De leden van „Ons Koor", ze zijn tot een hechte club gesmeed. Op de uitvoering die op 7 juni volgt zal dan ook stilte betracht worden ter gedachtenis aan hen die door de jaren heen ontvallen zijn. Er zal ook vreugd en dankbaarheid zijn en hoe zou een dirigent dat anders vertolken dan in een eigen nieuwe compositie?

„Ons Koor" zal ze zingen, de dankwoorden van de dirigent:

„...voor al die mooie lange, lange jaren,

ben ik U dankbaar, vrienden van het lied.

Ik wil U altijd in mijn hart bewaren

ook als de tijd, de lange tijd vervliedt,

Van alle uren die we samen waren blijft slechts het schoons en dat vergeet ik niet

Ik wil U danken voor die fijne vriendschap

geboren uit ons aller liefde voor het lied...!"

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen