KLAD IN

Nederland is een dichtbevolld; landje. We tellen evenveel varkens als inwoners. In dat opzicht kun je dan ook spreken van het „varkenslandje". Veel boeren hebben de laatste tientallen jaren him heil gezocht in de varkenshouderij. Die sector is op te delen in de fokkerij en de mesterij. De folckers streven naar het goede „uitgangsmateriaal", d.w.z. het moedervarken (zeug) die de door de mester gevraagde biggen voortbrengt. Deze biggen verhuizen enkele weken

Deze biggen verhuizen enkele weken na de geboorte naar het mesterij-bedrijf. Hun baas streeft naar een dier dat snel en met weinig voer een kwaliteitsvlees oplevert, zodra het ideale slacht-gewicht is bereikt. Groei en voeren worden zodanig uitgekiend door de mesters dat de „gunstige voedercon\'ersie" (omzetting van voer in vlees) wordt bereikt.

De Nederlandse varkenshouderij heeft dc' laatste twintig jaren wel gevaren. Dat is voor een belangrijk deel te danken aan de Europese Gemeenschap. De vraag naar varkensvlees is door de marktvergroting en door de welvaartsstijging enorm toegenomen .De Nederlandse varkenshouders hebben op deze Europese ontwikkelingen goed ingespeeld en wisten metn ame de Deense concurrenten op afstand te houden. De uitvoer van Nederlands varkensvlees heeft een gigantische omvang aangenomen. Het levert miljoenen guldens op en de varkenshouders hebben beste zaken gedaan.

Krachtige tegenwind. Sinds enkele jaren is de klad in de varkenshouderij gekomen. De varkenshouders zagen dat de opbrengstprijzen flink kelderden. Nu beurt de boer meer dan vijf dubbeltjes per kg. varkensvlees minder. Een eenvoudige rekensom leert dat het de varkenshouder soms tienduizenden guldens op jaarbasis scheelt. Vele bedrijven leveren meer dan duizend slachtvarkens af.

Voor de „vaxkensklad" zijn verschillende oorzaken aan te wijzen. De Europese varkensvleesproduktie is de laatste jaren flink toegenomen. Nederland heeft daar een aardig steentje aan bijgedragen. Op een markt die steeds drukker wordt speelt de concurrentie een grote rol.

De afgelopen jaren hebben de Nederlandse varkenshouders steeds meer kapers op de kust ontdekt. Daarbij valt het op dat die kapers door hun eigen overheden in bescherming genomen worden. In verschillende E.G.-landen probeert men de varkenshouderij uit de grond te stampen en wil men een graantje mee pikken van de welwillende Europese vleesmarkt. Fnuikend voor de Nederlandse var

Fnuikend voor de Nederlandse varkenshouderij is het feit dat in het buitenland bij tijd en wijle naar middelen wordt gegrepen om het enthousiasme van de Nederlandse varkenshouders af te remmen. Die methodes lukken aardig en hebben ten dele ook succes. Naar kringen van niet ingewijden

Naar kringen van niet ingewijden wordt bij deze „politieke varkensspelletjes" de indruk gewekt dat de buitenlandse ingrepen gebaseerd zijn op overwegingen van volksgezondheid. Zo heeft W^est Duitsland verleden jaar de zgn. trichine-kwestie hoog gespeeld. Het gevolg van deze veterinaire dwarsliggerij leidde tot een gevoelig verlies in de Nederlandse varkenshouderij. Sinds enkele maanden speelt Italië een succesvol spel. Het land weert de invoer van vers varkensvlees omdat er

naar de mening van het Italiaanse ministerie van Volksgezondheid te veel salmonellae op het vlees voorkomen. Salmonellae is een verzamelnaam voor verschillende bacteriën die in ons milieu voorkomen. Na verhitting van nel vlees worden deze bacteriën gedood en bestaat er geen gevaar meer voor de consumptie van varkensvlees. Toch sleept dit Italiaanse verzet tegen vleesimporten al maanden voort.

Onderhandelingen op hoog (ministerieel) niveau hebben weinig of geen succes. De varkenshouders moeten alle klappen opvangen zolang er geen oplossing gevonden is. Dat hakt er behoorlijk in, want 40»/o van de varkensvleesexport gaat naar Italië. De export bedroeg de eerste twee maanden van dit jaar 30.000 ton vlees, dat was goed voor 120 miljoen gulden.

De export naar Italië is nu teruggelopen tot ongeveer 6%. Voor de varkenshouderij is deze ontwikkeling moeilijk te verteren, temeer omdat het varkensvlees nagenoeg geen andere uitwegen kan vinden. In plaats van vers (geslacht) vlees proberen de varkenshouders te redden wat er te redden is: zij voeren steeds meer levende dieren uit. Uiteindelijk zet dat geen of weinig zoden aan de dijk.

De varkensvleessector heeft er nauwelijks baat bij, want de vleesverwerkende bedrijven (slachterijen) blijven aan de kant met een onbenutte slachtcapaciteit. Daarmee valt een gevoelige brok werkgelegenheid weg. Recente berichten uit de slachterij sector zijn daar het duidelijke bewijs van.

De varkenshouders maken sombere tijden mee. Tengevolge van het bekende sneeuwbaleffect _ zal Nederlands werkgelegenheid, die ér toch al miserabel voorstaat, nog een extra domper krijgen. B. Schouwing.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen