Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Slecht Seizoen

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Slecht Seizoen

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Een goed verstaander zal inmiddels wel begrepen hebben, dat we ook honden hebben, naast al het buiten gebeuren. Over die twee rasboeven zou zonder moeite een heel boek^vol te schrijven zijn. Maar hier is dan een honde-verhaal.

Nee, het zat dit jaar niet mee, met de beesten. Van de vijf ooien bleken er drie „leeg" te zijn in voorjaar. De vierde kreeg twee dode lammetjes en de vijfde slechts één lam. Je kan dus gerust spreken van een slecht jaar. De kippen deden het ook niet al te best: kloek liep weg van het nest en met de ganzen wilde het ook niet vlotten: twee vrouwtjes. Om toch wat klein „grut" om handen te hebben, en ook een beetje aangelokt door de hoge prijzen die voor ras-puppies betaald worden, leek het een goed idee het seizoen door de honden goed te laten maken. Nog nooit bij stil gestaan hoe dat in zijn (of haar?) werk gaat. Ja, van een reu en een teef weet ik wel; en dat die twee bij elkaar moeten komen ook. Maar hoe krijg je een goede aanstaande vader te pakken?

Daartoe is een officiële weg. Die moet bewandeld worden en dat deden we (baas en teef) dan ook. Ten eerste moet de Raad van Kinoiogisch Beheer in Amsterdam op de hoogte gebracht worden van de plannen. Die verwijzen door, naar de betreffende klub van het soort hond (voor elke hond is een klub).

Een alleraardigste dame legde ik mijn snode plannen voor en via haar kreeg ik het adres van de eigenaar van een reu, die kampioensbloed in de aderen heeft en best bereid was daarvan wat af te staan. Nou zegt dat kampioen me niks, maar het is toch mooi meegenomen. Na kennismaking bleek, dat dat kampioens-bloed duur betaald dient te worden: enkele honderden guldens moest ik neertellen voor het „uitstapje" van de teef. Maar goed, ze zeggen, dat je het maar één keer doet, dus vooruit dan maar. De datum werd (onder voorbehoud) afgesproken en de „deal" was gemaakt. Nu maar wachten op de loopsheid van de teef.

Als alles verkeerd gaat, gaat ook werkelijk alles verkeerd! De loopsheid was gepland in mei, dan zouden 9 weken later de puppies komen zodat we niet met vakantie zouden kunnen, maar dat namen we voor lief. Maar in mei? Niks! Juni? Niks! Juli dan? Niks! Enfin, het werd augustus, we hadden gerust met vakantie kunnen gaan!

Maar toen kon het uitstapje dan gemaakt worden; de teef gaat naar de reu. Baas een flinke buidel geld mee en wij naar Gouda, want daar woonde het viriele gevaarte. Hoe dat verder in het werk ging zal ik u besparen, al wil ik er wel aan toevoegen dat het niet het leukste klusje van die dag was, maar dit terzijde. Zijn hond vond mijn hond wat aan de magere kant, zodat we meteen begonnen om extra voer te verstrekken. Elke dag een dubbel portie en dat negen weken lang. Of ze dikker werd? Ja, natuurlijk. Het was voor ons alleen de vraag waarvan. Van het eten of van de embryo's. Hoe kan je dat trouwens zien, of een hond drachtig is? Wij in ieder geval niet. Het toeval wilde, dat ik met de andere hond de dierenarts moest be-^

Het toeval wilde, dat ik met de andere hond de dierenarts moest be-^ zoeken en toen hebben we haar gelijk meegenomen. De dierenarts kon het ook niet zien, maar, zo zei hij, soms kan je het een week van te voren nog niet zien. Met deze geruststellende mededeling keerden wij huiswaarts. Toen „haar dagen vervuld" waren, zogezegd op alle dag liep, moest er een werp-kist klaar staan. In de kamer natuurlijk want we wilden niets missen. De zeer handige plaatselijke timmerman heeft zo'n kist in elkaar getimmerd, we hadden er dies aan gedaan. Alle afspraken werden omstreeks die tijd afgezegd.

Nou, we hadden gerust naar de Himalaya heen en weer kunnen gaan, want er kwam niks, dat voelde u wel aankomen. Wat gek, zei de eigenaar van de reu, dat is hem (de reu) nog nooit overkomen. Waar dat aan lag kon hij niet zeggen, maar intussen: weg dekgeld, weg kist, weg illusie, weg seizoen. Alles zit tegen met de beesten. Zo langzamerhand ga ik me toch afvragen hoe dat nou komt. Bij een ander gaat dies vanzelf. Voor een verklaring houd ik mij aanbevolen

De Bonte Hond

Dit artikel werd u aangeboden door: Eilanden-Nieuws

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 14 november 1980

Eilanden-Nieuws | 12 Pagina's

Slecht Seizoen

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 14 november 1980

Eilanden-Nieuws | 12 Pagina's