Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Grijsoordse Schetsen De Wacht Aan De Maas

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Grijsoordse Schetsen De Wacht Aan De Maas

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

De winter w^as lang en koud, zware vorst belemmerde het graven en werken aan de veldversterkingen. 't Waren houten schotten waarmee de loopgraven werden bestut. Het riviertje de Raam vroor dicht, vje hakten open bijten in het ijs, voor de stellingen. Overal vroor het; vele Russische soldaten uit het zuiden van de Sovjet-Unie vroren dood. Ze hadden Finland aangevallen. De Finnen vochten dapper met flessen benzine tegen de Russische tank-brigade's. Wij kregen beter kwartier m een klooster. Maar op wacht werd veel geleden door de zeer strenge winter. Van de vrouw van dominee Struijk Hortensius kreeg de wachtpost achter de pastorie altijd koffie. Een tiental soldaten hadden bevroren handen, we mochten met de trein naar 't stadsziekenhuis om behandeld te worden. We namen er de tijd voor; we hadden vrij van dienst. We dwaalden wat door de stad en k'wamen ook op het grote kerkhof. De bevolking was Rooms-Katholiek. Er was ook een protestants kerkhof want er woonden ook schippers en militairen. Een lage heg scheidde de beide kerkhoven. Een grafsteen van een Friese kapitein trok de aandacht; aan de andere zijde van de lage heg lag zijn Limburgse vrouw. Twee inéén geslagen handen verbond de ene steen met de andere. Je kon samen trouwen, samen kinderen krijgen, samen leven maar met samen begraven worden. Onze generaal had moeilijkheden gekregen met de regering; Reijnders werd vervangen door generaal Winkelman. Deze trad direkt actief op, bezocht de stellingen en de soldaten. Onze kapitein „ome Jan" ging weg, met ziekteverlof. Hij was zenuwachtig en angstig dat hij hier op deze gevaarlijke post veel kans had te sneuvelen De nieuwe kapitein hield een toespraak en trachtte de moedeloze soldaten een hart onder de riem te steken. De klacht was, we staan hier alleen met onze blote handen. We waren slecht uitgerust, wapens en umformen door de actie van de toenmalige S.D.A.P. voor 't leger geen cent en geen man, we willen vrede geen oorlog; breek de,geweren. Een ellende waren de poetjes, als er 's nachts alarm kwam, moest je eerst die ellenlange lappen om je benen gaan winden. Later bij het Ardennen-offensief sliepen de Engelsen m tenten, zij moesten eerst hun laarzen dichtrijgen met een meterlange veter eer zij hun helm op zetten die veel leek op een platte koekepan. „'k Zal doen wat ik kan", beloofde generaal Winkelman. Maar die achterstand was met in te halen.

We bezochten nog steeds „Het ouwe Hoekske", het Tolhuis dat precies op de grens stond. De Duitse soldaten toonden veel meer vaderlandsliefde en discipline. Ze rezen op en stonden correct m de houding als ze het Duitse volkslied zongen. Van de weeromstuit zongen wij dan 't Wilhelmus ook dan stonden zij in de houding. Overigens waren het ook gewone jongens van het Duitse platteland. Ze vertelden over de oorlog m Polen. WiUie Weller had een Poolse kogel dwars door zijn long gekregen. Van voren erin en op zijn rug eruit. Bij het commando „Sturmen!" was ook hij op de vijand losgestormd. Nog 3 meter dan had hij hem aan de bajonet willen rijgen. Maar de Poolse soldaat had nog een patroon in zijn geweer en wachtte de ongelijke afloop niet af, en schoot hem neer. Wel was er veel propaganda in 't leger voor Hitler en z'n idialen. Vooral was er haat tegen de Joden gekweekt, 's Nachts vluchtten hele Jodengezinnen over de grens. We hielpen hen, maar ze hebben m Holland niet lang van hun vrijheid genoten, 't Werd weer voorjaar en de betonmolens draaiden weer op volle toeren, dag en nacht. We waren neutraal, we moesten ons zelf helpen. 100 miljoen trok de regering uit voor 't leger, maar 't was te laat. 9 april bezetten de Duitsers Denemarken en Noorwegen. Een maand later waren wij aan de beurt, de beton was nog niet droog en we hadden nog steeds ouwe wapens uit de vorige eeuw.

Dit artikel werd u aangeboden door: Eilanden-Nieuws

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 16 januari 1981

Eilanden-Nieuws | 12 Pagina's

Grijsoordse Schetsen De Wacht Aan De Maas

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 16 januari 1981

Eilanden-Nieuws | 12 Pagina's