Van Weel-Bethesda ziekenhuis

De medische staf werd in 1963 met drie specialisten uitgebreid. Een van hen was dokter A. Reenalda, die in maart in funktie kwam als anaesthesist, zowel voor het ziekenhuis te Dirksland als voor het Rode Kruis-ziekenhuis te Zierikzee. Helaas vertrok hij reeds per 1 januari 1967 naar de Bethlehemkliniek te "s-Gravenhage.

Het was toen erg moeilijk om een opvolger te vinden. Wel werd G. Bruggeman op 3 mei 1967 tot narcosebroeder benoemd, maar in feite was dit toch een stap terug. Pas in 1976 slaagde men er in anaesthesist Kolodziejek,

Pas in 1976 slaagde men er in anaesthesist Kolodziejek, werkzaam te Zierikzee, voor één dag per week in te schakelen. Tot dan gaf broeder M. Poelman narcose; deze verkalarde geen bezwaar te hebben tegen de komst van een narcotiseur. Toen die kwam vertrok hij echter, per 1 juni 1977, naar Veenendaal. Op de OK werd per 1 september 1977 broeder J. Fleurke zijn opvolger.

In maatschap met het Franciscus-ziekenhuis te Rotterdam, kwam dokter E. Fibbe met ingang van 1 september 1977 te Dirksland als anaesthesist. In juli 1981 nam dokter A J. Hölzenspies deze werkzaamheden over.

4. Interne geneeskunde

In 1939 kwam, zoals reeds vermeld, dokter C. H. Jessurun als eerste internist in dienst. Hij had zijn artsenstudie te Amsterdam voltooid en was daar in het Binnengasthuis opgeleid tot internist. Deze benoeming had tot gevolg dat het aantal opnemingen van interne zieken zodanig steeg, dat alle ziekenhuisbedden bezet waren. Het laboratoriumonderzoek was aanvankelijk nog lang niet

Het laboratoriumonderzoek was aanvankelijk nog lang niet zo uitgebreid als tegenwoordig, zodat dokter Jessurun het, met h ulp van zijn vrouw, alleen af kon. Deze werkzaamheden namen echter al spoedig zodanig toe dat een analyste werd aangesteld, door de notulist aangeduid als 'Annalyse', beslist geen onaardige naam voor een dergelijke funktionaris. Reeds in juli 1940 kwam mej. Van der Eijk als tweede analyste. De administratieve werkzaamheden van de internist waren

De administratieve werkzaamheden van de internist waren in 1942 dermate uitgebreid dat een secretaresse het medisch archief ging verzorgen; zij was tot 1946 tevens apothekersassistente. Deze funkties weden toen gescheiden op advies van dokter Jessurun.

Dokter Jessurun werd - doordat de Duitsers er achter kwamen dat hij een verklaring aan iemand had afgegeven, waardoor deze uit de arbeidsdienst kon blijven - op 12 juh 1944 door de Gestapo gevangen genomen en in hechtenis gezet op het Haagse Veer te Rotterdam. Gelukkig kon men hem reeds bevrijden in september van hetzelfde jaar.

Na enige tijd in Rotterdam te zijn ondergedoken, vertrok hij met het beurtschip 'Neeltje' (eigenaar A de Graaff, schippersknecht A. Holleman) naar Dirksland, waar hij tot de bevrijding bij smid C. Boogerman een schuilplaats vond. Toen omstreeks Kerstmis 1944 het gerucht de ronde deed dat er te Dirksland een razzia zou worden gehouden, verliet dokter Jessurun zijn onderduikadres en verschanste zich op een zolderkamertje in het ziekenhuis, waar hij ook Kerstfeest vierde. Dat kon, omdat de besturend zuster als enige bekend was met de situatie. Daarna keerde hij weer terug naar de smidswoning.

Op zaterdag 5 mei 1945 kwam de bevrijding. Hoewel dat 's morgens om tien uur nog niet officieel bekend was gemaakt, hadden de verpleegsters zich al uitgedost met oranje sluiers. Zij hesen ook spoedig onze nationale driekleur aan de vlaggemast onder het zingen van 'O, schitt'rende kleuren van Nederlands vlag'.

Toen kwam het bijzondere moment, voor hen volkomen onverwacht, dat dokter Jessurun zijn schuilplaats verliet en in de theekeuken verscheen, waar hij op innige wijze door de verpleegssters werd verwelkomd. Deze kon dus de volgende dag zijn werk weer hervatten.

De internist had ook tot taak het keuren en eventueel behandelen van personeel. In 1961 verzwaarden deze werkzaamheden doordat het aantal personeelsleden toenam van 70 tot 90. Daarom kwam in 1961-62 een huisarts-assistent zijn taak verlichten. Er kwam op 1 mei 1963 zelfs een tweede internist, maar deze vertrok reeds 1 november van dat jaar. Per 1 april 1964 associeerde dr. A. Ie Poole zich met dokter Jessurun, wat tot langdurige samenwerking leidde. Dokter Jessurun beëindigde zijn interne praktijk per 1 januari 1975, maar bleef de röntgenologie nog twee jaar g, trouw. Als zijn opvolger kwam dokter J. P. A M. de Bie uit Maastricht in dienst, maar dat klikte niet goed, zodat 7 juni 1976 mevrouw P. Hofs-de Bruijne uit Heemstede zijn . plaats innam.

Die ziekenhuisapotheek kwam in augustus 1974 onder toezicht van apotheker J. Slager, die ook de farmacie van Her- nesseroord behartigde. Hij had zich recentelijk in de Voorstraat van Middelhamis gevestigd en noemde zijn apotheek 'Menheerse'. Op 1 juli 1975, eveneens in samenwerking met Hernesseroord, trad biochemicus dr. P. J. Helmsing in dienst. In hetzelfde jaar richtte hij in het ziekenhuis een huisartsenlaboratorium op.

Wegens het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd, stopte dr. Le Poole op 31 december 1980 met zijn praktijk, die werd overgenomen door dokter A C. Hoek.

Reeds in 1942 bezocht röntgenoloog dr. G. den Hoed om de twee maanden het ziekenhuis te Dirksland. Eerst in 1977 kwam röntgenoloog H. J. Schrader in funktie,

Eerst in 1977 kwam röntgenoloog H. J. Schrader in funktie, maar werd reeds in februari 1978 opgevolgd door dr. W. Henneke. Als derde in successie kwam de huidige radioloog H. E. Ernst uit Eindhoven in dienst.

In 1979 werd mevrouw Y. de Klerk hoofdlaborant van de röntgenafdeling.

Het verouderde róntgenmateriaal verving men in 1982 door moderne apparatuur, waarvan ook de huisartsen gebruik konden maken. Er was ook een infektiecommissie waarin dr. P. Kooij medio

Er was ook een infektiecommissie waarin dr. P. Kooij medio 1978 zitting nam. In april 1979 werd zijn plaats ingenomen door mevrouw J. C. E. Gierman-van Heek.

Als derde internist kwam per 1 april 1984 dokter P.C. van der Velden de medische staf versterken.

5. Keel-, neus- en oorheelkunde

Sedert zijn komst had dr. Stoel altijd acute oor-, neus- en keelziekten behandeld. De gekompliceerde gevallen stuurde hij door naar professor Quicx, hoogleraar aan het Stads- en Academisch Ziekenhuis te Utrecht.

In oktober 1950 meldde zich voor het eerst een specialist op dit gebied, dr. Mes, om spreekuur te mogen houden. Dit werd niet verwezenlijkt, maar het bestuur kwam in 1951 wel met dokter P. R. Baarsma tot overeenstemming, wat blijkbaar ook niet lang duurde.

In juli 1952 begon dokter J. A Bos met tweemaal per week polikliniek te houden en hij behandelde ook wel klinisch. In 1961 liet zijn gezondheid veel te wensen over, zodat hij in september van dat jaar zijn werk voorgoed moest staken. Zijn praktijk werd toen waargenomen door dokter A. H.

Zijn praktijk werd toen waargenomen door dokter A. H. Dekhuijzen.

In juni 1962 kwam dokter J. A. P. M. Beekmans als otoloogte Dirksland. Hij werd voor D'66 tot lid van de Tweede Kamer gekozen, zodat hij mei 1973 als medicus ging stoppen. Nadat dokter W. R. Baarsma zijn specialistische opleiding te Leiden had voltooid, vestigde hij zich hier in mei 1973.

6. Oogheelkunde

Vóór 1942 was men voor het aanmeten van een bril aangewezen op zijn huisarts. Leed men aan een oogziekte, dan ging men 'over waeter' naar een oogarts, meestal te Rotterdam. Als eerste oogarts op Goeree-Overflakkee begon dokter P. C. Verkerk in oktober 1942 tweemaal per maand, op zaterdagen, polikliniek te houden te Dirksland. In 1944 werd dit spreekuur opgeschort door het toen moeilijke en onregelmatige vervoer. Na de oorlog ging dokter Verkerk sedert juli 1945, zoals voorheen, maandelijks weer tweemaal spreekuur houden.

In mei 1950 volgde oogarts J. H. Staalman, geestelijk geheel passend in de sfeer van het ziekenhuis, hem op. In oktober van dat jaar ging hij wekelijks polikliniek houden. De volgende oogarts, vanaf 1973, was dokter K- Biesheuvel, die ook in het Rode Kruis-ziekenhuis te Zierikzee praktizeerde. In 1977 waren de spreekuren erg druk geworden, met heel lange wachttijden als gevolg. Deze behoorden tot het verleden toen een technische hulpfunktionaris werd ingeschakeld. Toen kwam er bovendien tijd vrij om scheelzienoperaties te verrichten.

Om aan de toenemende vraag naar poliklinische hulp te kunnen blijven voldoen, begon dokter D. C. Verhoeven per 1 januari 1984 als tweede oogarts.

7. Dermatologie

In 1942 hield huidarts H. J. Th. Hiemke spreekuur op de eerste en derde dinsdag van elke maand. In september 1943 deed hij zijn praktijk over aan dokter J. Edel. Door de vervoersproblemen in de laatste oorlogsjaren was het hem niet meer mogelijk regelmatig spreekuur te houden. In juli 1945 zette hij zijn spreekuren weer voort. Deze werden toen echter dermate slecht bezocht, dat dokter Edel het soms liet afweten, wat ook weer averechts werkte. De oorzaak van het geringe spreekuurbezoek lag bij de huisartsen die te weinig patiënten naar hem verwezen. Deze maakten namelijk bezwaar tegen de ingewikkelde recepten die de huidarts voorschreef en die door de apotheekhoudende huisartsen moesten worden bereid. Door deze zalfkwestie stopte dokter Edel er in 1946 helemaal mee en zette dokter L. van der Lugt de dermatologische praktijk voort.

Toen de nieuwe polikliniek in 1956 gereed kwam werd deze dokter opgevolgd door huidarts CG. Westerhof uit Schiedam. Hij overleed reeds mei 1961. Dokter H. P. Jeremiasse werd de volgende dermatoloog tot zijn overlijden in september 1972.

Diens opvolger, dr. J. C. M. Grosfeld uit Bergen op Zoom, ging daarna op de eerste en derde dinsdag van de maand spreekuur houden. In 1976 begon hij met de nieuwe behandeling met ultraviolet licht (PUVA) voor de frequent voorkomende huidziekte psoriasis, met veelal fraaie resultaten. Na zijn afscheid van 'De Lievensberg' te Bergen op Zoom, kwam dr. Grosfeld als full-timer de medische staf versterken.

Door de snelle groei van zijn dermatologische praktijk was assistentie gewenst. Op 11 november 1978 kwam mevrouw J. C. R. M. Maksimovic-Veldboer, die behalve te Dirksland ook te Hellevoetsluis spreekuur ging houden. Kort daarna voegde zich ook mevrouw N. van den Heuvel als part-timer bij dit tweetal. Zij hield ook spreekuur in het Rode Kruisziekenhuis te Zierikzee.

Dr. Grosfeld zette er 1 april 1982 definitief een punt achter.

8. Neurologie en psychiatrie

In 1942 kwam de zenuwarts J. Bijl elke vierde dinsdag van de maand spreekuur houden. Evenals voor andere specialismen was dit door de onregelmatige veerverbindingen in de laatste ooriogsjaren niet meer mogelijk. In juni 1945 wilde dokter Bijl zijn werkzaamheden te Dirksland weer hervatten, maar daarbij bleef het, want hij vertrok naar Engeland.

Dokter F. van Iterson volgde hem op. Deze hield in juni 1946 zulke lange spreekuren dat het arbeidspatroon van de verpleegsters danig in de war raakte. Hij begon om 12 uur en had soms 's avonds half negen de mensenmassa nog niet verwerkt, wat dus ook voor het personeel een onplezierige zaak was.

In 1952 was dokter K. Visser neuroloog-psychiater. Men vond hem te weinig psychiater. In 1958 deed hij zijn praktijk over aan dokter J. A. Bult.

Psychiater-neuroloog dr. B. F. Vos behandelde sedert 1 januari 1977 uitsluitend neurologische patiënten.

Zowel dr. Vos als dr. J. C. Jedeloo zijn verbonden aan het psychiatrisch ziekenhuis 'Schakenbosch' te Leidschendam en behandelen te Dirksland uitsluitend poliklinisch patiënten. (wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen