Pinksteren doet uitzien naar de toekomst!

De Geest en de Bruid. Dat zijn er twee. Ze zijn echter één in verlangen. Ze verlangen namelijk beiden naar de komst van de Bruidegom. En die Bruidegom is niemand minder dan de Heere Jezus Christus.

De Geest is de Bruidswerver van Christus op de aarde. Hij is op pinksteren door de Vader en de Zoon uitgezonden om met goddelijke trekking zondaren in te winnen voor een geestelijk huwelijk met Christus.

Welzeker, de Geest heeft hard zijn best moeten doen, om een Bruid voor Christus te krijgen. Er was op aarde nl. niemand, die zomaar zei, dat hij Christus wel wilde. De een vond zich te goed voor het huwelijk met de Zoon van God, de ander vond zich te slecht. Weer een ander meende dat hij te jong was, en er waren er ook die dachten, dat ze te oud waren. In al die situaties heeft de Geest de mensen ervan moeten overtuigen dat ze geheel ongelukkig waren in zichzelf

En dat ze geen geluk zouden vinden, tenzij ze toestemden in het huwelijk met de Zoon van God.

O, de Geest moest ze soms de dood voor ogen stellen, eer ze toestemden om Bruid van Christus te worden.

Maar toen werd het verlangen naar de Bruidegom dan toch geboren. Toen gingen de ogen van de Bruid er ook steeds meer voor open hoe heerlijk het leven met de Bruidegom wel zou zijn. Daar zorgde de Geest ook wel voor. Wat Hij bleef maar goed spreken van Zijn Heere; Hij bleef maar vertellen van de onuitsprekelijke liefde van Christus.

De Geest en de Bruid. Ja, in die volgorde. De Geest voorop; de Geest als Leidsman; de Geest als Bruidswerver.

Zonder de Geest was de bruid geen bruid geweest. Dan was ze slechts een eenzaam en ongelukkig mens zonder toekomst. Door de Geest verlangt ze nu, en ziet ze uit. Door de Geest wordt ze steeds zo aangesproken, dat ze niet van haar Bruidegom kan loskomen.

O ja, de reis naar de Bruidegom duurt wel lang. De tijd tussen werving voor het huwelijk en de voltrekking van het huwelijk is wel een lange tijd. Het moment waarop de ontmoeting zal plaatsvinden, is zelfs nog niet eens bekend. Hoewel... de Bruidegom heeft al wel gezegd: „Zie, Ik kom haastiglijk".

Zijn komst nadert spoedig. Daar mag de Bruid naar uitzien.

Nu, dat doet ze ook. Met de Geest en vanuit de Geest. Samen met haar Bruidswerver roept ze het uit: „Kom!" Een woord slechts, maar een woord vol verlangen. Vol uitzien.

Wanneer het met de kerk goed is; wanneer het met onszelf goed is, dan verlangen wij naar Christus' wederkomst; dan zien we uit naar de ontmoeting met Hem. Spurgeon zegt: „zover moet een christen het brengen, dat hij alle dagen Christus' wederkomst verwacht, dat hem de toekomst des Heeren niet onaangenaam verrast".

Dat betekent wel, dat er hier en nu een geestelijk leven van ons gevraagd wordt! Een leven met de Pinkstergeest, de Bruidswerver. Want van onszelf uit zitten we altijd maar weer vast m het hier en nu. Er moet van alles en nog wat gebeuren. Dit moet ik doen, en daar moet ik heen.

Zo is een mens bezig van de vroege morgen, tot de late avond. Er is geen tijd om aan Christus te denken; laat staan dat er verlangen leeft naar Zijn komst.

Dat er uitgeroepen wordt: „Kom, Heere Jezus". O, zelfs als we door de Geest voor Christus geworven zijn, en weten dat het hemels huwelijk in het verschiet ligt, zijn we soms zo bezet met allerlei dingen, dat we door de Geest helemaal opnieuw bewerkt moeten worden, om de liefde weer levend te maken, om het verlangen_weer heftig te doen voelen.

Maar dat gebeurt gelukkig ook. De Geest is een werkzame Geest, die blijft doorgaan met spreken tot het hart van hen, die Hij inwon voor Christus. Hij werkt zo, dat ze weer tenvolle zien, wat ze in Christus hebben. Hij doet het aardse weer met een doorzienende blok aanschouwen, zodat de armoede en de ellende ervan weer duidelijk voor ogen staat. En dan trekt het hart weer volop heen naar Christus. De Bruid verlangt, aangedreven door de Geest weer volop naar haar Bruidegom, en ze roept: „Kom!"

Ja, het hart van de Bruid zindert van verlangen. Want haar Bruidegom is haar alles. Hij is haar sterke Held, haar Rots op wie ze bouwt; Hij is haar Gerechtigheid en haar Heiligheid; haar Hulp en haar Uitkomst. Buiten Hem kan ze niet leven. Met Hem zal ze leven. O, haar hart roept uit tof God Die leeft, en aan haar ziel het leven geeft. Ze zingt: „ja, mijn ziel dorst naar den Heer', God des levens, ach wanneerzal ik naad'ren voor Uw ogen, in Uw huis Uw naam verhogen."

Geestelijk verlangen. Leeft dat ook in uw hart? Ach blijf niet op een afstand staan. De Geest is ook naar u toe bezig om te werven. Te werven voor Christus. Weet dat die toekomst uw enige toekomst is.

Wat een dag is er in het verschiet! De dag waarop vervuld zal zijn: „de bruiloft des Lams is gekomen, en Zijn vrouw heeft zichzelven bereid." Dan worden die twee voorgoed verenigd. Dan zal het altijd feest zijn.

Sommelsdijk A. de Lange

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen