Voorzitter Produktschap geschokt en verbijsterd

Toen in Zeeland in 1950 door het optreden van een parasiet de mosselcultuur uit Zeeland verdween, werden de mosselkwekers verwezen naar de Waddenzee. Daar ontstond een bloeiende mosselkweek, met daarnaast een handel en een conservenindustrie, die jaarlijks aan honderden mensen werk om een goed belegde boterham verschafte. Dit alles schijnt niet te tellen bij de milieuvrienden, want de voorzitter van het Produktschap voor Vis en Visprodukten, Dick Langstraat, toonde zich geschokt na een gesprek dat hij samen met enkele mensen van zijn bureau enerzijds had met een delegatie van de Stichting Natuur en Milieu. Centraal stond de Vogelproblematiek. Eidereenden maken de mosselkwekers brodeloos, aalscholvers de binnenvissers. Waar ligt de grens van de vogelbescherming Vroeg Langstraat aan de milieuvrienden, maar die wilden van geen grens weten. De problemen worden geschapen door de visserijsektor zelf aldus de milieuvrienden. Om in stijl te blijven, benadrukte Langstraat het vergroten van het voedselaanbod in de Waddenzee, juist door de mosselen, maar dat interesseerde de heren van het Milieu niet. „We zouden het accepteren dat er ininder vogels waren als er op de Waddenzee ook geen mosselcultuur was". „Voor de mens en de visser en zijn problemen is er in het denken van de milieugroeperingen geen plaats. Zij passen gewoon niet in het Ecosysteem, dat de heren en de dames hebben uitgedacht", vindt het Produktschap.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen