Jachtopziener Vlietland j veert niet meer op als'ie een schot hoort

In 't Ouddorpse 'jachthuus' werd hij 65 jaar geleden geboren, kleinzoon van jachtopziener Steven Visser die 't ook al regelmatig met stropers aan de stok had. Toch heeft de kleine Jan, 6 was'ie nog maar. van zo'n stroper'es een flink pak rammel gekregen toen hij diens strikken had weggenomen, al heeft dat Jan nooit van 't idee gebracht óók jachtopziener te willen worden. Toen die kans zich aanbood heeft hij die met beide handen aangegrepen, al was er even moed voor nodig om zichzelf aan te bevelen. Spijt heeft'ie er nimmer van gehad.

Op de Ouddorpse akkers had hij al gewerkt en jarenlang had hij moeten kuren vooraleer in 1952 twee heren van de Stichting Natuurmonument 'de Beer" in Ouddorps natuurgebied wilden worden rondgeleid; 'de Beer' zou worden opgeofferd aan de Rotterdamse havenexpansie. Dhr. Vlietland heeft nog een aantal jaren in dat gebied gefunktioneerd, maar in 1958 werd hij aangesteld als jachtopziener op de Punt en in 't gebied bij de vuurtoren van Ouddorp, een werkterrein dat in '60 aangevuld werd met de Kwade Hoek dat aan 'de Beer" in onderhoud werd gegeven. In '75 kwam 't allemaal onder de paraplu van de Ver. tot behoud van Natuurmonumenten, z'n laatste broodheer, van wie dhr. Vliedand vanmiddag afscheid nemen zal, enerzijds met opluchting omdat er in de personele sfeer wat spanningen zijn geweest, anderzijds met spijt want hij heeft z'n werk bijna bovenmatig lief gehad.

'Inspekteur Vlijmscherp' zo hebben z' n bestrijders hem genoemd, maar dhr. Vlietland neemt ze 't nauwelijks kwalijk, hij wés gewoon een felle die stropers vanuit 't struikgewas urenlang bespieden kon voor'ie trefzeker toesloeg, maar dan häd 'ie ze ook. 'Een practicus" was ik, erkent dhr. Vlietland en dat betekende dat hij dag en uur in 't veld te vinden was, ook 's nachts trouwens en vandaag hoopt hij ook z'n echtgenote te bedanken voor 't feit dat ze zo dikwijls z'n kouwe voeten tegen haar warme heeft geduld, hartje nacht als'ie d'r weer'es op uit was geweest om in zijn gebied orde op zaken te stellen. „De natuur beschermen doe je van O tot 24 uur", zo was steeds zijn devies, „niet vanachter een bureau, maar gewoon ter plekke", en dan was'ie er.

In z'n stem klinkt heimwee als hij spreekt over 't 'Mooie reservaatje' dat in de beginjaren van z'n dienst op 'de Punt' heeft bestaan, een gebied dat nu door een verkeersweg wordt doorkruist. Hij zal het missen, z'n werk en het omgaan met mensen. Het overige kan hem niet ontnomen worden, z'n frappante kennis van flora en fauna voor de bescherming waarvan hij zich met zoveel ambitie heeft ingezet. Heel jammer vindt dhr. Vlietland het dat de vogelstand vooral in de polders veriiezen lijdt. Het doet hem goed de handen in onschuld te kunnen wassen, hij heeft aan natuurbehoud zéker z'n zorg besteed! Dat zal ieder hem bij 't afscheid van vanmiddag zeker hebben toebedacht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen