Het Kijkvenster

Aan de Vrije Universiteit van Amsterdam is onlangs iemand gepromoveerd in de faculteit der letteren op een onderzoek naar de wijze waarop jongeren uitdrukken wat ze ergens van vinden. Ik sta trouwens altijd versteld over de vindingrijkheid van promovendi. Er is al zo onnoemelijk veel verschenen op wetenschappelijk terrein en nog steeds weet men nieuwe onderwerpen voor een promotie te bedenken. Soms natuurlijk zó specialistisch dat gevreesd moet worden dat bijna niemand zich in zo"n dissertatie zal verdiepen. Maar dat terzijde. Het is vandaag ook 'in' om een proef

Het is vandaag ook 'in' om een proefschrift te schrijven naar aanleiding van een onderzoek. Aan een aantal mensen wordt een vragenlijst voorgelegd en aan de hand van hun antwoorden kan worden gepeild hoe er over een bepaald onderwerp wordt gedacht. De dissertatie die ik noemde is er zo één. De jonge doctor, een zekere Ron Oostdam, heeft vierhonderd jongeren op alle mogelijke manieren getest om zo te kunnen uitvinden wat hun mening is en vooral waaróm ze die mening zijn toegedaan. De promovendus maakt er geen geheim van dat hij geschrokken is. Hij staat verbaasd dat zoveel middelbare scholieren hun mening absoluut niet kunnen onderbouwen of argumenteren. „Ik vind het leuk. Gewoon, leuk. Nou ja, omdat ik het leuk vind. Dat vind ik gewoon". Dat zijn zo ongeveer de antworoden die men kan krijgen als men jongeren vraagt naar hun opinie...

* * * Wie met jongeren in aanraking komt zal van de resultaten van dit onderzoek niet

opkijken. Jongeren zijn helaas niet in staat hun mening te formuleren, en zeker niet die mening te argumenteren. Ze vinden het gewoon, en daarmee uit. De uitzonderingen bevestigen natuurlijk ook hier de regel.

Op school, op catechisatie, op de vereniging, willen jongeren discussieren, eindeloos praten... Maar discussieren is alleen mogelijk wanneer men ook kennis van zaken heeft. En daar ontbreekt het bij de meesten aan. Aan gewone, parate basiskennis. Ik heb de laatste weken zomaar eens de examenopgaven nagegaan en ik ben tot de conclusie gekomen dat ik voor alle vakken een diepe onvoldoende zou hebben gehaald. Want onze jongeren moeten alles weten overallerlei eigentijdse, specialistische onderwerpen, maar ik vrees dat de onderbouw ondeugdelijk is. Dat klinkt als een beschuldiging m de richting van het onderwijs. En dat zij dan zo! * * *

Om een simpel voorbeeld te noemen, iemand met een middelbare opleiding vertelde me onlangs dat 80 ä 90 procent van de hoogste klassers geen enkel begrip had van topografie. Ze wisten in Nederland vrijwel geen enkele grote plaats te liggen. Vraag maar in welke provincie Vlissingen moet worden gezocht, of Deventer ­ ze blijven het antwoord schuldig. Voelen het ook volstrekt niet als een gemis. Daar heb je immers een atlas voor. om plaatsen op te zoeken?

Neem rekenen. Vanouds een vak waaraan grote zorg werd besteed. Wie rekent er nu vandaag nog iets uit? Je hebt toch allemaal een rekenmachine? Je zou wel gek zijn als je dan al die bedragen nogeens op ging tellen, met de kans fouten te maken!

En met de kennis van onze taal is het helemaal bedroevend. Er worden doctoraalscripties gepleegd die wemelen van de taalfouten! En kennelijk maken hoogleraren of hun assistenten geen bezwaar. Vroeger zouden dergelijke scripties zonder twijfel afgekeurd zijn. Maar vandaag geldt de regel: als het maar verstaanbaar is. Ik zal wel hopeloos ouderwets zijn,

Ik zal wel hopeloos ouderwets zijn, maar ik vind het gewoon een stukje verloedering Dat vind ik. Gewoon omdat ik dat vind. Waarnemer

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen