Verloren Strud

­ 10 ­

Blijdschap was er die avond op de Maria­hoeve. Nu kon boer Hendriks boer worden op eigen grond. Maar er schoot een andere gedachte door zijn hoofd en Jans was dolblij, toen hij haar zijn plan vertelde.

De volgende dag was hij weer bij de notaris Hij stelde voor, de hypotheken op de Adelaarshof over te nemen en dit gebeurde. De weduwe Meyer bleef op de hofstede. Jan verkocht de zwarten voor een flinke prijs.

Hij had, toen hij zich nog een rijke boerenzoom waande, een trouwe liefde gehad voor de dochter van de arme Hendriks. Nu waren de rollen omgekeerd en kon Jansje, de rijke boerendochter, hem bewijzen dat het bij haar ook menens was"". Tranen springen Tonia in de ogen als zij dit

Tranen springen Tonia in de ogen als zij dit leest.

Zo IS het bij hen ook, met Adriaan en haar, daar is zij vast van overtuigd

Een diepe weemoed komt er in haar hart.

Zou haar liefde dan tevergeefs zijn?

Twee jaar later zijn Jan en Jans getrouwd, leest ze verder.

Het slot van het verhaal meldt nog, dat bij een verboirwing van de wagenschuur het kistje met goudstukken gevonden werd en zo kwam het geld toch nog in het bezig van de wettige erfgename, die met de zoon van de dief was getrouwd.

Met een grote zucht legt Tonia het boek op de tafel.

„Heb je het nu al uit?"", informeert moeder.

„Het is niet zo dik en ik heb vlug gelezen", antwoordt Tonia, terwijl zij vlug met haar hand de ogen afveegt. Moeder en zeker vader, die rustig zijn krant zit te lezen, mogen niets van haar ontroering merken.

Het is later geworden dan anders en het duurt dan ook niet lang, of de familie Stam gaat naar bed. Morgen is het weer vroeg dag.

Die nacht slaapt Tonia niet al te best. Ja, ondanks de vele moeilijkheden en problemen is het met die twee uit het boek dat zij heeft gelezen, toch nog terecht gekomen. Wist zij nu maar een oplossing. Neen. hoe zij ook piekert, voor hen is er geen oplossing, tenzij...

Dan vouwt het eenvoudige boerenmeisje de handen en bidt, of de Heere de weg eens wil banen. In haar hart kan zij de jonge boer nooit opgeven, dat is onmogelijk, ook al moet ze misschien met eigen ogen zien dat hij met een rijke boerendochter zal trouwen.

Het is laat, heel laat als Tonia inslaapt.

Het is nacht...

Donkere wolken schuiven voor de maan. Zacht kabbelt het water van de Lek langs de oevers.

Het is stil.... heel stil.

In het dorp zijn de weinige straatlantaarns uitgegaan.

HOOFDSTUK 4

Het is drie uur "s middags....

Tonia heeft zich hersteld De sporen van haar verdriet zijn verdwenen en niemand zal aan haar kunnen zien, dat zij nog kort geleden heeft gehuild.

Rustig heeft moeder Stam met haar gesproken en getracht haar dochter te kalmeren. Tot haar schrik heeft zij bemerkt, dat Tonia feitelijk nog niets is veranderd. En het ging zo goed. Neen, moeder Stam kan er niets van begrijpen. Er is zorg in haar hart gekomen, zorg over de toekomst.

Was zij gezond en sterk, dan wist ze het wel, dan zou Tonia zich ergens anders als meid op een boerderij kunnen verhuren Dan was het probleem misschien opgelost. Het zou veel beter zijn als de beide jonge mesnen elkaar niet meer zagen. Ze zou er toch eens met haar man over spreken. Jans moet nogeen jaar naar school. Volgend jaar bij leven en welzijn zou haar tweede dochter de plaats van Tonia in kunnen nemen. Een andere oplossing weet zij niet.

Tonia voelt er niets voor om bij boer Van der Zande te melken en onomwonden zegt zij legen haar moeder, dat het beter is dat de boer maar een ander neemt.

Moeder Stam is het er niet mee eens. „Neen kind", heeft ze gezegd, „je kunt j eniet altijd

„Neen kind", heeft ze gezegd, „je kunt j eniet altijd onttrekken. Je vader werkt ook )p de boerderij en de baas zou het je hoogst kwalijk nemen als je zou weigeren. Voor jezelf zal het moeilijk zijn. dat begrijp ik wel, maar nogmaals, de boer vergeeft het je nooit, zover ken ik hem wel.'" Verder heeft moeder niets meer over deze zaak

Verder heeft moeder niets meer over deze zaak gezegd. Ook Tonia heeft niets meer gezegd. In haarhart moetzij moeder gelijk geven. Eris altijd nog een spreekwoord, dat zegt dat je beter vliegen met stroop dan met azijn kunt vangen. Niet graag zou zede boer tegen zich in het harnas jagen, dan waren immers alle kansen voorgoed verkeken. Op uitdrukkelijk verlangen van moeder zal ze

Op uitdrukkelijk verlangen van moeder zal ze helpen met het melken van de koeien. Zij gehoorzaamt, hoewel met gemengde gevoelens.

Nu loopt zij diep in gedachten naar de boerderij. Adriaan staat al een poos op haar te wachten. Hij wordt zelfs al een beetje ongeduldig Haar moeder heeft toch beloofd dat zij zou komen. De meid. die in een andere wei melkt, is al een poos vertrokken. Ha, daar komt zij. Tonia heeft zich in alle ernst voorgenomen sterk

Tonia heeft zich in alle ernst voorgenomen sterk te zijn. Stug en stijf zal ze zich houden. Dit zijn immers haar beste wapens. Maar hoe bedriegt ze zichzelf, dat merkt ze al heel spoedig. Reeds de eerste worden die de jonge boer op hartelijke wijze tot het arbeidersmeisje spreekt, ontwapenen haar en kleuren haar wangen rood.

„Ik heb het gemakkelijkste juk voor je opgezocht dat we hebben, en ook de lichtste emmers."

Zij moet werkelijk glimlachen om de handigheid, waarmee hij haar voor is en het juk op haar schouders legt

Direkt loopt Adnaan nu naar de wei en zegt: „En nu vlug naar de wei. Ik zou niet graag door een bui overvallen worden. Hoor, als ik me niet vergis, onweert het reeds in de verte."

Zwijgend lopen de beide jonge mensen een poosje naast elkaar voort. De wei. waar de koeien grazen, die door Tonia gemolken moeten worden, ligt aan het eind van de boomgaard. Drukkend warm is het onder de laaghangende takken van de vruchtbomen, waar ze langs een smal pad onderdoor gaan.

Adriaan is de eerste, die het zwijgen verbreekt. „Tonia", zegt hij, en zijn stem klinkt niet al te opgewekt, „hoe komt het toch, dat ik je zo weinig 'zie tegenwoordig? Nooit kom je zelf op de hofstee om melk en als...."

Hij kijkt naar Tonia en houdt op met praten. Adriaan ziet de onbeschrijfelijke weemoed op haar gezicht getekend.

„Je bent met gelukkig, Tonia?""

Even is het stil....

Tonia slikt een akelig gevoel van opkomende droefheid weg en met droge onnatuurlijke stem vraagt ze: „Hoe weet je dat?"

Haar stem beeft terwijl zij dit zegt. O, kon zij maar vluchten. Waarom wordt het haar toch zo moeilijk gemaakt?

(wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen