Van Weel-Bethesda ziekenhuis

Tarieven en hulpverplegingsfonds

De plaatselijke SBZ-verenigingen waren reeds in het begin van het bestaan van het eilandelijke ziekenhuis, niet altijd in staat om de door de verzekerden gemaakte ziekenhuiskosten volledig te vergoeden, evenmin als de bijkomende vervoerskosten.

Minder kapitaalkrachtige leden konden ook de extra kosten niet zelf betalen. Burgerlijke en kerkelijke gemeenten namen dan in de meeste gevallen de aanvullende betalingen wel voor hun rekening, maar in 1935 zochten de diaconieën een betere oplossing.

In dat jaar richtte het Bethesdabestuur een Hulpverleningsfonds op om minvermogenden, weduwen, invaliden en bejaarden bij behandeling in een ziekenhuis aanvullende financiële steun te geven. Men besloot ook wekelijks een kerkbode te laten uitkomen, de nog welbekende 'De Zaaier', waarvan jaarlijks het batig saldo in de kas van het Hulpverplegingsfonds zou worden gestort.

In 1937 uitten leden van SBZ-verenigingen de wens dat Bethesda aktiever moest zijn om begunstigers te winnen voor het Hulpverplegingsfonds. Omdat de oude brochures bij de bevolking minder succes hadden, stelde men een aantrekkelijke circulaire samen die ter hand werd gesteld aan patiënten bij hun ontslag uit het ziekenhuis. In de hal van het ziekenhuis en op de ziekenzalen kwamen kollektebussen aan de muur te hangen, terwijl men van dankbare patiënten ook wel grote giften en legaten ontving. Hoewel men vóór de opening van het ziekenhuis had bere

Hoewel men vóór de opening van het ziekenhuis had berekend dat Bethesda ƒ4,- liggeld per dag zou moeten vragen om de begroting sluitend te krijgen, startte men in 1934 uit concurrentie-overwegingen met de Rotterdamse ziekenhuizen, toch met ƒ 3,50. De SBZ-verenigingen vergoedden toen ƒ 3,- en zagen liever dat hun leden zich in een Rotterdams ziekenhuis lieten opnemen omdat daar het liggend gelijk lag met de uitkering die zij gaven. Bovendien vergoedde de SBZ te Nieuwe Tonge maximaal a8 weken, wat men nu zelfs tot 6 ging verlagen. Herkingen keerde per ziektegeval hoogstens ƒ200,- uit.

Ondanks het tarief van ƒ 3,50 in 1934, sloot de rekening van Bethesda over dit boekjaar toch! In 1935 kon het liggeld zelfs met een dubbeltje worden verlaagd tot ƒ 3,40! De SBZ te Dirksland zat op rozen, omdat zij aan het Van Weel-ziekenhuis slechts ƒ 20,- per ziektegeval behoefte bij te dragen en bovendien vvas het ziekenvervoer weinig kostbaar.

In 1940. het eerste oorlogsjaar, werd het verpleeggeld verlaagd tot ƒ 3.- en in 1941 zelfs tot ƒ 2.90. Per 1 januari 1942 steeg het weer tot ƒ 3.40, het oude bedrag.

Na stagnatie van het aantal opnemingen in Bethesda in 1940, steeg daarna de duur van de verpleging sterk. Vele verzekerden overschreden dan ook het maximaal door de SBZ uitgekeerde aantal verpleegdagen, zodat ze voor eigen rekening kwamen te liggen. Burgerlijke en kerkelijke armbesturen, evenals het Hulpverplegingsfonds, moesten dan ook bijspringen.

Toen de Duitse bezetter per 1 oktober 1941 het ziekenfondsbesluit - wat reeds panklaar lag - invoerde, werd het draagvlak van de lokale SBZ-verenigingen zodanig verkleind, dat het funktioneren ervan onverantwoord was. In 1943 richtte dan ook het ziekenfonds 'Westelijk Zuidhollandse Eilanden' (WZE) te Brielle, waaronder ook Goeree-Overfiakkee ressorteerde, het ziekenhuisverplegingsfonds 'De Zuid Hollandsche Eilanden' op. Onder de bezielende leiding van voorzitter dokter I. Joppe uit Brielle, verenigden de SBZverenigingen zich van lieverlede hierin, met Dirksland als laatste in 1964 (!), zodat hun financiële draagvlak werd vergroot.

Doordat het aantal begunstigers toenam, beschikte hun Hulpverplegingsfonds in 1949 over ƒ 10.000.-. Dat bedrag bleef nadien vrijwel konstant. Sedert de invoering van het ziekenfonds was er dan ook weinig behoefte aan financiële steun. Alleen enkele gemoedsbezwaarden tegen premiebetaling voor verzekeringen, profiteerden er nog van. Dit aantal nam echter steeds af. zodat het fonds weinig reden van bestaan meer had. Het is thans nauwelijks groter dan 30 jaar geleden, zodat verwacht kan worden dat het op korte termijn wordt opgeheven.

In de 50 jaar van het bestaan van het ziekenhuis te Dirksland is de verpleegprijs drastisch gestegen. Bijna 100 maal! Daarnaast is er naar gestreefd het aantal verpleegdagen per ziektegeval te bekorten. Dit geeft dus daling van kosten per ziektegeval, maar wel verzwaring voor het werk van het verplegend personeel.

Jubilea

Men zou het fienjarig bestaan van het ziekenhuis in 1944, toen het nog volop oorlog was. slechts in intieme kring herdenken. Er bevonden zich destijds veel Duitse militairen op het eiland, omdat een landing vanuit Engeland werd verwacht. Daarom besloten de bezetters in februari 1944 een groot gedeelte van het eiland te inunderen. Gelukkig mocht Dirksland droog blijven, zodat het ziekenhuis normaal bleef funktioneren, maar het bestuur zag door de oorlogssituatie volledig af van de viering van het tienjarig jubileum.

Het bleef nog een spannende tijd. Op 7 maart 1944 onderwierp de Gestapo de administrateur aan een verhoor en onderzocht de magazijnen, echter zonder kwalijke gevolgen.

Ook de gasvoorziening was beperkt, zodat het bereiden van warme maaltijden niet meer mogelijk was. Om in deze behoefte te voorzien werd in de keuken een kolenfornuis gemetseld.

Na de oorlog werkte men met man en macht aan de wederopbouw van ons land. Vandaar dat in 1947 bestuur en personeel het 12'/2-jarig bestaan van het ziekenhuis in een avondbijeenkomst op sobere wijze herdachten. Zr. Van Dorp bood toen namens het personeel twee monumentale lantaarns aan om op de inritpalen te plaatsen. Ter gelegenheid van dit jubileum stelde de Federatie van Ziekenhuis vier bonnen beschikbaar, waarvoor men horloges en wekkerklokjes kocht voor de personeelsleden die van het begin af in dienst waren: de verpleegsters Zevenhuizen en Tobi, administrateur Vons en tuinman-chauffeur Knöps. Op donderdag 19 maart 1959 werd het 25-jarig bestaan gevierd. De herdenking begon met een dienst in de Ned. Hervormde Kerk, geleid door ds. C. van der Wal uit Muiden, de eerste voorzitter van het bestuur van Bethesda. In deze zeer druk bezochte dienst waren o.m. aanwezig de medische en de leidende staf, dr. De Laive, vrijwel het gehele verplegend personeel, predikanten en pastoors, burgemeesters Bos met vele collega's-en wethouders, burgemeester en mevrouw Van Heyst uit Naaldwijk, de heer W. Bouman uit Oud-Beijerland, de vroegere penningmeester van Bethesda. talloze artsen en vele andere belangstellenden.

Na votum en zegen zong men Ps. 103:1 en2. Na het lezen van enige Schriftgedeelten ging ds. voor in gebed, waarna men onder het zingen van Ps. 77:7 en 8. kollekteerde voor het Hulpverplegingsfonds. Het tekstwoord voor de predikatie was Ps. 77:12: ,.Ik zal de daden des Heeren gedenken".

Na de predikatie werd gezongen Ps. 111:2 en Ps. 84:6. Nadat de dienst was gesloten met dankgebed en zegen, zong het zusterkoor, onder leiding van dirigent Van den Heuvel jr., het eerste, tweede en laatste couplet van 'Lof zij den Heer, den Almachtige Koning der ere'.

Om 16.00 uur hield het bestuur receptie in de hal van het ziekenhuis. Aan de ene zijde stonden de besturen opgesteld en aan de andere kant het verplegend personeel. De twee het langst in dienst zijnde dames, mevrouw Th. P. M. van Zijlvan Dongen en zuster Kerling boden de voorzitter een plastic zakje aan, gevuld met 300 zilveren guldens, voor de aankoop van verlichtingsornamenten in de hal.

Verder werden nog verscheidene giften aangeboden. Burgemeester Hordijk, overhandigde namens de bevolking een bedrag, groot ƒ 41.014,86 voor de aanschaf van een röntgenapparaat.

Voorafgegaan dooreen aperitief, werd om 19 uur overgegaan tot het koud buffet.

Op 24 maart vond een personeelsdiner plaats, waarbij aan de dames een zilveren suikerschep werd uitgereikt en aan de heren een dito sigarettenkoker.

Van een herdenking bij de volgende lustra wordt geen melding gemaakt, zodat daaraan blijkbaar weinig of geen aandacht is geschonken.

De herdenking van het 50-jarig bestaan van 'Het Van Weel- Bethesda ziekenhuis' zoals het thans heet, vond plaats op 15 maart 1984 in de Nederlandse Hervormde Kerk te Dirksland met een aansluitende receptie in het Sportkomplex 'De Gooye", waar vele sprekers het woorden voerden. (wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen