VERLOREN STRUD

„Het verschil in stand", zegt Tonia bijna onhoorbaar. „Moeder zegt..."

„O, is het dat?"

Adriaan veert overeind en zijn gezicht verheldert.

„Dat is voor mij geen enkel bezwaar", zo gaat Adriaan verder, alhoewel ik weet. dat het ontzettend veel moeite en strijd zal kosten".

Tonia's hart word warm. Een zekere opwinding maakt zich van haar meester. Weg zijn op dit ogenblik alle bezwaren. Ze denkt niet meer aan de waarschuwende woorden van moeder. Ze denkt niet meer aan boer Van der Zande en ze geeft zonder veel woorden haar hart aan de jonge boer.

Enkele ogenblikken later gaan een paar gelukkige jonge mensen door de boomgaard naar huis.

De regen heeft opgehouden te stromen en de harmonie in de natuur is weer hersteld. Zwijgend gaan Tonia en Adriaan verder. Hun

Zwijgend gaan Tonia en Adriaan verder. Hun zwijgen zegt veel meer dan de uitgezochtste woorden.

Dan nemen de beide jonge mensen, de boerenzoon en het arbeidersmeisje, afscheid van elkaar. En ze weten het: niets zal hun liefde kunnen

En ze weten het: niets zal hun liefde kunnen scheiden. Als Tonia alleen naar huis loopt, komt zij terug

Als Tonia alleen naar huis loopt, komt zij terug tot de werkelijkheid. Wat heeft ze gedaan en hoe moet het nu verder? De moeilijkheden zullen vast niet uitblijven, daar is zij van overtuigd. Maar ondanks alles zingt het in haar hart. Zo komt ze thuis.

HOOFDSTUK 5

De rekening van boer Van der Zande is niet uitgekomen. Nog drie voer hooi staan er op het land en hoewel hij een van de eersten zal zijn, die klaar is, de eerste is hij nog niet. want de mogelijkheide bestaat, dat buurman Schepel hem nog inhaalt. Dat zou minder prettig zijn. Neen, de aardigheid is er voor boer Van der Zande af.

Met een lang en stuurs gezicht loopt hij deze morgen over het erf. Met de mondhoeken naar beneden getrokken, en de onderlip vooruitgestoken, is hij de ontevredenheid in eigen persoon. De lakense pet staat scheef op zijn hoofd en dat is een onmiskenbaar teken, dat hij danig uit zijn humoeur is.

De hond, die hem straks naliep en speels tegen hem opsprong, gaf hij een trap, zodat het dier jankend afdroop en in de schuur zijn toevlucht zocht.

Kees, de daggelder, die altijd goed zijnb est doet. heeft nog geen goed woord van hem gehad. Ja zelfs Teun Stam, die best zonder leiding kan werken, en die zelf alles van het boerenbedrijf weet, omdat hij vroeger zelf boer geweest is, gaf hij vanmorgen, zonder enige reden, een uitbrander, die raak was. Teun heeft niets teruggezegd en het was de verstandigste weg. Hij had met zijn donkere ogen alleen de boer maar even medelijdend aangekeken. Van der Zande zag het goed en het had de boer nog bozer gemaakt. Alles loopt ook samen om Van der Zande te prik

Alles loopt ook samen om Van der Zande te prikkelen. Toch moet hij zich inhouden, want zijn borst doet pijn, net als op die avond toen hij zo boos geweest was op Adriaan, omdat deze weigerde om Neel Wirts te trouwen. Hij heeft zo gehoopt, dat vandaag de zon zou

Hij heeft zo gehoopt, dat vandaag de zon zou schijnen. Toen hij vanmorgen vroeg uit bed stapte, was zijn eerste werk om naar het weer te kijken. Het leek er eerst op dat de zon wel zou doorbreken, maar een druilerige lucht beneemt hem nu de laatste hoop vandaag nog het hooi binnen te halen. Adriaan, die met het paard naar de smid moest om het te laten beslaan, heeft ronduit geweigerd een boodschap bij Wirts te doen ­

„Ik kom daar niet, vader", had de jonge boer gezegd. „Het zou misschien verwachtingen wekken, en dat wil ik beslist niet. Je weet, hoe ik er over denk".

Deze weigering had grote woorden tot gevolg en bijna brak er weer een stevige ruzie uit tussen vader en zoon toen Van der Zande Neel Wirts ter sprake bracht.

Kort en bondig heeft Adriaan gezegd, dat hij niets meer over een huwelijk met Neel Wirts wil horen.

„Ik wil het niet en ik doe het nooit", had hij op driftige toon gezegd, „praat me er niet meer van, want ik laat me zo maar geen vrouw opdringen. Ik zal zelf wel uitzoeken met wie ik wil trouwen". Daarna was hij naar het dorp gereden, zonder

Daarna was hij naar het dorp gereden, zonder zijn vader nog een enkele blik te verwaardigen. Dit gezeur over Neel Wirts was hij beu. Maar toch... het ergste kwam toen Adriaan weg was. En dat was het laatste, wat de trotse boer had verwacht. Even later stapt hij de keuken binnen, waar tante Mane druk bezig was met het bereiden van boter. Tante Marie heeft het gesprek tussen vader en zoon gevolgd. Zij wist precies waar het over ging. Natuurlijk, dat zij, het kan niet missen. Adriaan moet Neel Wirts niet hebben, omdat er een ander in 't spel is. Ze zal het haar broer vertellen, dan kan hij tenminste maatregelen nemen. Zii begrijpt niet wat Adriaan mankeert. Zo gooi je toch je naam te grabbel. Tante Marie schudt haar hoofd.

Tante Marie schudt haar hoofd. De boer gaat zitten en veegt zijn gezicht af met

De boer gaat zitten en veegt zijn gezicht af met zijn grote rode zakdoek.

„Het ging niet naar wens, geloof ik", informeert zij voorzichtig. „Schei er maar over uit Marie", klinkt het nors, „hij wil niet eens meer een boodschap voor me doen bij Wirts".

Machteloos balt Van der Zande zijn vuisten. „Kon ik er maar wat aan doen", mompelt hij in zichzelf.

„Ik weet waarom Adriaan niet met Neel Wirts wil trouwen", zegt zijn zuster langzaam. Glimlachend kijkt de boerin haar broer aan.

Glimlachend kijkt de boerin haar broer aan. Deze schiet met een ruk overeind van zijn stoel.

„Hoe weet je dat?"

Er klinkt nieuwsgierigheid in zijn stem. Wat zou dit nu weer te betekenen hebben? Marie kennende, zal het wel niets bijzonders zijn. Tante Marie vertelde, dat ze bijna met zekerheid

Tante Marie vertelde, dat ze bijna met zekerheid wist waarom Adriaan niets hebben moest van Neel Wirts.

Met veel omhaal van woorden vertelde zij een verhaal van wat ze vermoed, gezien en gehoord had. Alles kwam h ierop neer, dat de verhouding van Adriaan en Tonia Stam, de oudste dochter van Teun Stam, zeer intiem werd genoemd, en dat haar broer hiervan het ergste vrezen moest.

„Reeds gaan er geruchten door het dorp", fantaseerde tante Marie, „dat die twee een geheime verkering hebben".

Dat was niet waar, maar meestal kan tante Marie behoorlijk overdrijven, zij maakt er een gewoonte ' van om van een mug een olifant te maken. Toch is zij deze keer heel dicht bij de waarheid.

Eerst heeft de boer ongelovig het hoofd geschud.

„Onzin, daar geloof ik niets van", zegt hij onzeker. (wordt vervolgd)

(wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen