Verloren Strud

- 17 - Teun Stam moet onmiddellijk weg, die duld ik geen uur langer hier als arbeider. Ik ga hem onmiddellijk zijn ontslag geven en ik zal mijn maatregelen tegen jou nemen".

Adriaan schrikt geweldig. Dat vader het zó erg zou opnemen, heeft hij nooit kun

nen denken. Maar het is niet eerlijk om de vader van Tonia er voor te laten opdraaien. Wat kan die er uiteindelijk aan doen en hij weet zelfs niets van de hele zaak af Neen. dat moet hij trachten te verhinderen. Vader gaat veel te ver.

Woedend wil de boer zich verwijderen. Hij zal...

„Doe het niet vaderi"' roept Adriaan, „die man heeft niet de minste schuld tegenover u!"'

Hij wil zijn vader tegenhouden, maar met een krachtige duw weert deze hem af en daarna holt hij, zo hard zijn benen hem kunnen dragen, naar de hooiberg, waar Teun aan het werk is. Met verbazing ziet Teun Stam zijn baas aankomen. Nou, die heeft haast. Er is zeker iets bijzonders. Hij zet zijn hooivork tegen de hooiberg en wacht op de dingen die komen.

HOOFDSTUK 6

Om twaalf uur is Teun Stam al thuis en... ontslagen als arbeider bij Van der Zande. Deze is voor geen rede vatbaar geweest. Teun meende eerst, dat het iets was. zoals wel meer bij de boer gebeurde, maar even spoedig weer verdwenen, en daarom had hij om de mededeling van de baas gelachen. Hij dacht dat het een grap was. Maar de opgewondenheid van de boer en het zwijgen van Adriaan. die even later bij hen was komen staan, hadden hem er van overtuigd, dat het ernst was. Neen, daar heeft hij nooit iets van geweten. Toch had de boer zich in Stam vergist. Hij had gedacht, dat deze als een geslagen hond zou zijn afgedropen en dat maakte hem nog bozer. Niet met gebogen hoofd hoorde Teun Stam de beledigende woorden over hem en zijn huisgezin aan. Neen. fier en vrij keek hij de boer in de ogen. Hij heeft altijd eerlijk zijn brood verdiend en als de boer eerlijk was. dan zou hij moeten bekennen, dat hij geen betere kracht zou kunnen krijgen.

Met krasse, doch beheerste woorden verdedigde hij de eer van zijn dochter en zijn familie. Daar moest de boer van afblijven. De onafhankelijke boer was in hem wakker geworden.

Toen Van der Zande van ontslag sprak, was hij hem een slag voor geweest.

„Direkt"", had hij gezegd en hij zette zijn gereedschap weg en ging weg. Adriaan had nog geprobeerd zijn vader te kalme

Adriaan had nog geprobeerd zijn vader te kalmeren en gezegd, dat hij voorzichtig moest zijn om geen overhaaste besluiten te nemen. Zo is Teun Stam thuisgekomen met een humeur

Zo is Teun Stam thuisgekomen met een humeur dat op storm staat. Moeder en dochter werden onmiddellijk ter verantwoording geroepen. Vrouw Stam stond te beven als een riet, toen haar

Vrouw Stam stond te beven als een riet, toen haar man plotseling en veel vroeger dan anders naar huis kwam en vertelde dat boer Van der Zande hem had ontslagen. Tonia barst in snikken uit als zij de reden van het ontslag hoort.

„Wat erg man"", zegt vrouw Stam, „wat moeten we nu toch beginnen?"' De tranen staan in haar ogen.

De tranen staan in haar ogen. „Ik weet het ook niet", zegt Stam. „Na de middag

„Ik weet het ook niet", zegt Stam. „Na de middag ga ik op werk uit, misschien dat boer Schepel me kan gebruiken. Het is anders wel een vervelende zaak. Ik neem aan, dat de boer de waarheid sprak, anders was hij nooit zo boos geweest en was ik ook niet ontslagen. Is 't niet Tonia?"" Tonia knikt.

„Waarom heb je er nooit iets van verteld?'" vraagt Stam nu en zijn stem klinkt scherp.

„Moeder wist het, vader"", klinkt het nauwelijks hoorbaar. „'t Is me wat moois", bromt Stam, „hoor ik er soms

„'t Is me wat moois", bromt Stam, „hoor ik er soms niet meer bij. omdat alles achter mijn rug wordt geregeld. Het is niet in orde mensen". Teun probeert zich kalm te houden, want met harde woroden kun je immers toch niets bereiken.

Vrouw Stam zegt: „je hebt gelijk, man, het is fout geweest".

Zij voelt zich schuldig, omdat ze haar man geheel onkundig had gelaten van wat Tonia tegen haar had verteld.

En Tonia?

Nu eerst gevoelt zij het vérstrekkende gevolg van moeders woorden: „Niets dan ramp en leed zal er uit voortkomen". Nu is het al zoveren staan ze al midden in dat leed. Maar terug kan ze niet. dat is onmogelijk.

Dan vertelt ze. dat ze haar woord aan Adriaan van der Zande heeft gegeven. Het is haar schuld, dat vader geen werk meer heeft. Slechts tot haar verontschuldiging voert zij aan, dat ze niet anders had kunnen doen. „Het is toch een eerlijke zaak, vader?"

„Het is toch een eerlijke zaak, vader?"

Stam kijkt zijn dochter even peinzend aan. ..Ja", zegt hij dan, „dat is het, maar dat wil nog niet zeggen, dat het toch door moet gaan. Ik zie er niets van komen kind, je ziet nu al de gevolgen". Tonia antwoordt niet.

Tonia antwoordt niet.

„Het is erg dat ik het moet zeggen, maar voor de goede gang van zaken verbied ik je alle omgang met Adriaan. Een beste jongen is het, die het zeker goed meent, maar geen partij voor jou. Ik kan het feitelijk nog steeds niet begrijpen, datje dit in je hoofd hebt gehaald"".

En met die woorden was de storm gaan liggen in het huisgezin van Teun Stam.

Die avond volgt er echter nóg een onaangename verrassing. Juist na het avondeten, komt Kees, de daggelder, met de mededeling, dat de boer aan Stam de huur van het huis opzegt. Zij moeten zo spoedig mogelijk verhuizen.

Ruim acht dagen later is Tonia druk aan het werk op de waterstoep.

Nog de avond van dezelfde dag waarop Teun Stam als arbeider werd ontslagen, kreeg hij van boer Van der Zande bericht, dat hij het huis, waarin hij woonde, zo spoedig mogelijk moest veriaten. De boer wil totaal niets meer met de familie Stam te maken hebben. Weg moeten ze, weg uit zijn ogen. Adriaan heeft niets meer gezegd, maar in het grote huis van de hofstee is een dreigende sfeer ontstaan, een sfeer, die elk ogenblik weer tot een uitbarsting kan komen.

In gewone omstandigheden zou Teun Stam zich niet gehaast hebben, wetend, dat de boer er toch niets aan zou kunnen doen wanneer hij de eerste tijd nog in het huis zou blijven wonen. Je kunt iemand toch zo maar niet op straat zetten? Maar nu wilde hij weg, liefst zo ver mogelijk uit de buurt van de hofstee van Van der Zande. Hij had er daarom geen gras over laten groeien en reeds de andere morgen een huis gehuurd, meer naar het andere eind van het dorp. Er stond daar een geschikte woning leeg en de eigenaar, die Van der Zande niet best kon zetten, verhuurde de woning met plezier. (^ordt venvlgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen