Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Bestaansrecht voor Buro van Slachtofferhulp

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Bestaansrecht voor Buro van Slachtofferhulp

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het Büro Slachtofferhulp in de provincie Zeeland voorziet in een duidelijke behoefte. Na anderhalfjaar funktioneren is daarover geen twijfel meer. „Maar het kan nog altijd beter", vinden coördinator Luc Smit van de Regio Noord en Joke Louwerse-Verhage, vrijwilliger in die regio van voornoemd buro.

Vooral de kontakten met diverse instanties zijn nog wel voor verbetering vatbaar. Daarom, en om iedereen die beroepsmatig met slachtoffers te maken krijgt, te doordringen van het bestaan en van het bestaansrecht van het Euro Slachtofferhulp, organiseerde men een studiedag. Het Buro Slachtofferhulp drijft op diverse vrijwilligers. Weliswaar betaalt het ministerie van justitie 75% van de te maken kosten, wat neerkomt op de salarissen van enkele beroepskrachten, maar de vrijwillige status van degenen die daadwerkelijk hulp verlenen is voor de 'klanten' echt heel belangrijk.

„Slachtoffers van welk misdrijf of ongeluk dan ook willen één ding persé niet: professionele hulpverleners over de vloer. Dat is een heel duidelijk gemeenschappelijk kenmerk, heel eigen aan het slachtoffer-zijn. Was dat niet zo, dan was ons werk overbodig", vertelt Joke Louwerse.

Verwijzing

Slachtoffers komen op verschillende manieren bij het buro terecht. Politie, maatschappelijk werk en diverse instellingen in de gezondheidszorg wijzen de mensen de weg of de Isachtoffers weten zelf de buro's te vinden. „Waar de politie eenmaal verwezen

„Waar de politie eenmaal verwezen heeft en de zaak is afgehandeld, komen vanzelf meer verwijzingen. We interpreteren dat als tevredenheid over de manier waarop we werken. Wij kunnen voor de slachtoffers dikwijls net een ietsje meer doen dan een politieman. Als een politieman zojuist een dodelijk ongeluk heeft afgehandeld en een slachtoffer van een inbraak wil zijn verhaal kwijt, dan is het natuurlijk logisch dat zo'n agent op dat moment even geen plaats daarvoor beschikbaar heeft. Dan blijft toch het feit dat de mensen ernstige gedupeerd en gefrustreerd kunnen zijn door die gepleegde inbraak." Mevrouw Joke Louwerse wijst er in dit

Mevrouw Joke Louwerse wijst er in dit verband dan ook op dat de meeste mensen gelukkig niet zo dikwijls het slacht-öfter worden. „Daardoor hakken ze gewoon niet met dat bijltje. Het is nogal ingewikkeld om je weg te vinden in de warwinkel van diverse instanties. Wij bieden de mensen niet alleen een luisterend oor en begrip voor datgene wat ze zelf niet in hun eigen gedrag begrijpen, we begeleiden de slachtoffers ook. Langs de politie, de justitie en de diverse verzekeringsinstellingen." De vrijwilligers weten door een pittige

De vrijwilligers weten door een pittige opleiding en een vrij zware traming dan ook goed de weg in de professionele wereld. Of dat andersom ook zo het geval is, is momenteel nog de vraag. Daarom was een studiedag bedoeld voor mensen, die beroepsmatig met slachtoffers in aanmerking komen.

Dit artikel werd u aangeboden door: Eilanden-Nieuws

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 9 augustus 1991

Eilanden-Nieuws | 8 Pagina's

Bestaansrecht voor Buro van Slachtofferhulp

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 9 augustus 1991

Eilanden-Nieuws | 8 Pagina's