Diamanten bruiloft voor Dirkslands echtpaar Rabijn-v. d. Sluijs

Zij vijfjaar jonger dus en moeder v. d. Sluijs heeft haar schoonzoon in spe dat nog wel onder de neus gehouden Ze vond "m „knap oud" voor haar 19 jarige dochter,

„maar och", heeft'ie toen al gezegd: „As ik tachtig binne en Arjaentje is t"er vuufenzeventig, dan zie'je daer niks meer van". Leeftijden die ze inmiddels ver te boven zijn, na een gelukkig huwelijk van al weer vijfenzestig jaren die best ook weles zorgelijk zijn geweest, vooral 't begin en in de crisisjaren, al wisten ze zich met één kind aardig op de been te houden. Voor grotere gezinnen is 't armoe troef geweest, „die zagge zwart van armoe" herinneren ze zich.

Mevr Robijn erkent dat ze 't er eerst niet zo op had. op die'n Dirkslandse „moppevreter", met bovendien nog een lege portemonnee. Moppen waren trouwens koekjes die niet alleen hard-, maar ook goedkoop waren en die aten ze daar. in Dirksland, zeiden ze in Sommelsdijk. ,.Ze hadden zelf ook niks, in Sommelsdijk". plaagde dhr. Robijn terug en ze had niet om hem heengekund. om „die knappe kerel uit Dirksland", de Sommelsdi]kse Adreiaantje v. d Sluijs die helemaal Dirkslandse is geworden, zelts tot haar zestigste de Dirkslandse kluiten heeft bewerkt, want ze heeft altijd dapper meegeholpen voor 't gezin.

Los werkman, arbeider, is dhr. Robijn altijd geweest en dat betekent dat het nooit een vetpot was, integendeel. Mevr Robijn herinnert zich nog precies de bedragjes waarvan ze in de crisisjaren rond moest zien te komen, / 6,40 in de zomer en met wat kolentoeslag ƒ 7,80 in de winter waarvan elke week een rijksdaalder huur moest worden betaald, voor dat woninkje op de „luchtbal" aan de Geldersedijk. Ze hadden een luzze, een steil trappetje naarboven en een plee buiten Eén keerper dag mochten ze een emmer water putten uit de gezamenlijke tras, vrijdags 2 en zaterdags 3 emmers, maar daar moest alles mee worden gedaan. Eén keer heeft mevr Robijn water uit de sloot gehaald om voor haar man een ..bakje" te zetten maar zover is 't nét niet gekomen omdat de buurvrouw 't gezien had en haar wat water afstond. Maar ze hebben zich wel gewassen met 't water uit de sloot, ontdaan van 't kikkerdril..

Echt arm hebben ze 't niet gehad, temeer omdat mevr. Robijn haar aandeel leverde. Ze hield haar hoekje uien schoon en later, toen ze in Egypte, aan de Wernerlaan woonden hadden ze hun hofje en hun keu. Dhr Robijn heeft altijd z'n mannetje gestaan, hij was secretaris van de Bond, de landarbeidersbond en hij heeft mogen sma-, ken dat het de arbeiders beter ging Nou wonen ze riant, in hun bejaardenwoning aan de Beatnxlaan 21, met pal voor de raam een grote blauwspar. een verjaardagscadeautje van twintig jaar geleden die het zonnetje buiten houdt In de oorlog zou die er niet lang meer gestaan hebben. De schaarste aan brandhout deed dhr. Robijn toen besluiten van de Duitsers hout te pikken en dat kostte hem drie weken gevangenisstraf op 't Haagse Veer in Rotterdam. Toen hij eenmaal werd vrijgelaten is'ie op de klompen, lopend, teruggekomen en nog herinnert hij zich wat een afstand dat is geweest.

Samen hebben ze veel meegemaakt, maar ze zijn zeker niet ontevreden. Jong zijn in déze tijd valt ook niet mee. zo overdenken ze en genieten van hun oude dag. elk in een nog goede gezondheid Hun enige zoon en schoondochter wonen in dezelfde straat en er bestaat een goed en intensief contact. Even hebben ze 't verkeerd zien gaan toen zoon Gerrit met een Rotterdamse thuiskwam. Dat zou niks worden in Dirksland, voorzagen de bezorgde ouders, maar ze zijn al 33 jaar getrouwd, en Gerrit had zich geen betere vrouw- en z'n ouders zich geen betere schoondochter kunnen wensen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen