Op bezoek in Polen; reisverslag van Stadtenaren

Nieuwsgierig geworden door verhalen van anderen en door correspondentie met dat gezin, besloten we hen een bezoek te brengen.

Met een volgestouwde camper naar Polen! Het eerste gedeelte van de reis verliep voorspoedig (de Duitse Autobahn rijdt best lekker). Na de voormalige grens tussen Oost en

Na de voormalige grens tussen Oost en West te zijn gepasseerd werd het al snel minder. De snelle autobahn werd een hobbelige tweebaansweg.

De grens Duitsland-Polen waren we in een kwartiertje gepasseerd (voor vrachtwagens staat een wachttijd van 24 uur). Wij waren met een camper en blijkbaar hadden ze geen zin om al die kasten, deurtjes, e.d. te doorzoeken. Direkt over de grens in Polen staan de

Direkt over de grens in Polen staan de mensen al langs de kant van de weg om sigaretten en souvenirs te verkopen.

In Nederland hadden we het advies gekregen om de benzinetank altijd half vol te houden omdat niet overal Diesel te verkrijgen was. Bij het eerste benzinestation waar we moesten tanken was het al zover; geen diesel meer! Dan de volgende maar...

Bij de volgende stond een rij van ongeveer een kwartier. Later zagen we dat dat normaal was. Duur is het echter niet; diesel kost 3100 slz. = + 60 et.

De reis ging verder naar Poznan en vandaar richting Warschau. Vlak voor Warschau hebben we de nacht doorgebracht op een camping (camping nr. 77).

Er was geen water en er was geen w.c. Goedkoop was het wel, ongeveer 5 gulden per nacht.

De volgende morgen weer op weg richting Huszlew. Ik ben nog maar 20 jaar en heb in ons

Ik ben nog maar 20 jaar en heb in ons land dus nooit boeren met paard en wagen aan het werk gezien. In Polen werkt 90% van de boeren met paard en wagen en rijden (lees: hobbelen) er gewoon mee op de wegen. Het is daar de gewoonste zaak van de wereld.

Om ongeveer 10 uur vrijdagmorgen kwamen we in Huszlew aan. De familie die we zochten bleek 4 kilo

De familie die we zochten bleek 4 kilometer verderop te wonen. 4 km. verder komen we bij een gehuchtje dat niet meer dan 12 huizen telt (allemaal van hout). Eigenlijk waren het nauwelijks huizen te noemen. Zo te zien waren ze daar 100 jaar geleden neergezet. We werden in dat huis ontvangen door

We werden in dat huis ontvangen door een man, zijn vrouw, zijn twee kinderen en zijn moeder van 75 jaar (ze leek wel 100).

Het was net een plaatje zoals ik ze in boeken zie. Een oude vrouw met een hoofddoek, twee tanden in haar mond, oude kleren en oude afgetrapte gympies aan haar voeten.

Voor zover wij de mensen konden begrijpen waren zij beter af met het communisme, want toen kochten de Russen hun graan nog op. Nu hebben ze er geen geld meer voor. De mensen konden hun graan 20 weggooien. Voor de goede orde: de man was boer. We werden ontvangen met brood, worst

We werden ontvangen met brood, worst en veel wodka. In het pools zeggen ze: chlep, kielbasa en vodka. Na de ontvangst gingen we de camper

Na de ontvangst gingen we de camper maar uitladen. We hadden veel kleren meegenomen en veel levensmiddelen, waaronder: vitaminen, koffie, fiets, kinderwagen, etc. etc.

We hadden in één van de eerste pakketten een pak koffiefilterzakjes meegestuurd, maar daar bleek dat we dat niet meer hoefden te doen, want ze gebruikten die als servetten. Koffie wordt gewoon in een beker gegooid en daarop gooien ze warm water.

Na twee dagen volgepropt en verwend te zijn besloten we om weg te gaan, want de mensen gaven meer geld uit dan ze zich konden veroorloven. Of ze het als een belediging opvatten dat we weggingen weet ik niet, maar blij waren ze niet, maar op dat moment was dat het beste wat we konden doen. We vertrokken zondagmorgen om onge

We vertrokken zondagmorgen om ongeveer 10 uur uit Huszlew en gingen nchting Kraków om daar ook nog een pakket af te leveren. Daar kwamen we om 7 uur 's avonds aanhobbelen. Dat huis stond ergens midden in de bergen. De man pratten duits, dus konden we ons goed verstaanbaar maken. Bij die man kregen we veel meer te horen over hoe slecht het is in Polen. Bij die man waren meer telefoons in de

buurt dan in Huszlew (de dichtstbijzijnde telefoon was in Huszlew 30 kilometer verderop).

Na een nachtje geslapen te hebben gingen we weer op weg naar Nederland. Teruggekomen in Nederland zie je pas hoe rijk we eigenlijk zijn met z'n allen. We hebben minstens één telefoon per

We hebben minstens één telefoon per huis, we hebben elke dag warm eten (in Polen maar 1 keer in de week). We hebben een dure auto en genoeg geld om snoep voor de kinderen te kopen.

Wij kijken nu heel anders tegen het leven aan en we zijn weer een ervaring rijker geworden. De reis was beslist geen pretje, maar het was de moeite waard. Tot slot nog dit: Voor de mensen die nog geen gezin in Polen steunen zou ik willen zeggen: doe het wel, want je kan meer missen dan je denkt (er zijn overal organisaties, wij hebben ons gezin via BeNePol).

Voor de mensen die al wel een gezin steunen, blijven doen, ze hebben het hard nodig.

Voor mensen die nieuwsgierig zijn geworden door dit stuk of door verhalen van anderen: Denk goed na voor je er aan begint, want het is echt geen pretje watje daar tegenkomt. Je doet veel ervaring op. maar maak goede plannen voor een eventuele reis naar Polen.

Vergeleken bij Polen is Nederland een Paradijs. Al lopen veel mensen, waaronder ik zelf ook, weleens te klagen, bedenk dan eens hoe slecht ze het daar in Polen hebben.

Met vriendelijke groet.

Stoffel en Ed Saarloos

P.S. Langs deze weg willen wij en de fam. Zyluk uit Huszlew iedereen bedanken voor de hulpgoederen die we mochten ontvangen en weer weggeven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen