Nieuwe Boeken

Zo redeneren veel christenen, en Keiler gaat hier tegenin. De gegevens die de wetenschap aan het licht heeft gebracht, spreken de Bijbelse feiten niet tegen, maar bevestigen die juist. We kunnen de Bijbel geloven, het is niet maar een boek met vrome Joodse verzinsels - de wetenschap heeft het bewezen! Keiler is natuurlijk niet de eerste geweest

Keiler is natuurlijk niet de eerste geweest die dit ontdekt heeft. Al in 1834 werden in Mesopotamié portretten ontdekt van de Assyrische koning Sargon II, de koning die Israel in ballingschap gevoerd heeft. Toen iets later ook in Palestina de opgravingen zich vermenigvuldigden, werden ook hier steeds meer aanknopingspunten met de Bijbel ontdekt. Alleen zijn in Palestina de resultaten van opgravingen in totaal magerder dan elders in het Midden-Oosten. Uit Palestina zijn namelijk nauwelijks inscripties bewaard gebleven. Ze zullen er zeker geweest zijn, maar door het vochtige klimaat hebben ze de vele eeuwen niet doorstaan. In streken met een droger klimaat, zoals bijvoorbeeld in Egypte, kwamen daarentegen vaak duizenden inscripties tevoorschijn. Ook in Mesopotamié is veel geschreven

Ook in Mesopotamié is veel geschreven materiaal opgegraven, bijvoorbeeld zuilen of kleitabletten waarop Assyrische en Babylonische koningen hun overwinningen lieten vereeuwigen. In dergelijke inscripties komen meermalen feiten voor die ook m de Bijbel beschreven staan. Zo werd in 1955 op een Babylonische kleitablet het volgende ontcijferd: „In het zevende jaar, in de maand Kislev (....) sloeg de koning zijn kamp op tegenover de stad der Judeeërs en veroverde de stad op de tweede Adar. De koning (= Jojachin) nam hij gevangen, een koning naar zijn hart (= Zedekia) stelde hij over haar aan. Hij legde haar een zware schatting op en liet die naar Babylonié brengen." Vergelijk hiermee eens wat de Bijbel zegt in 2 Koningen 24:8-17. Inderdaad, het is precies hetzelfde ver

haal. Worden hier de koningen van Juda niet met name genoemd, elders is dat wel het geval. Zo is meermalen de naam 'Ja-u-kinu, koning van Juda' tereuggevonden. Wie kan dit anders zijn dan Jojachin?

Het zijn niet alleen gevonden teksten, die het Bijbelverhaal ondersteunen, vaak is het archeologisch materiaal van een heel andere aard. Zo heeft men in de Negev-woestijn een kopersmelterij teruggevonden, compleet met smeltovens, gietvormen en arbeiderswoningen. Het koper bleek gesmolten te worden vol­ gens een methode die in deze eeuw nog toegepast werd! Dit moet het oude Ezeon-Geber geweest zijn, waar Salomo zijn vloot uitrustte. In Salomo's tijd moet dit de belangrijkste hoogoven van het Midden-Oosten zijun geweest; hier kwam dus ook het koper voor de tempelbouw vandaan!

Soms is er niet eens materiaal opgegraven, maar spreekt de bodem zelf Zo werd bij opgravingen in het vroegere Ur (de stad van Abraham!) een merkwaardige, drie meter dikke kleilaag ontdekt. hoeveelheden puin, resten van vroegere Boven én onder die laag vond met grote de rivier, want de laag bevond zich vele bewoners. Hoe kon die kleilaag zich daartussen gevormd hebben? Niet door meters boven het wateroppervlak. Wees dit dus niet op een enorme overstroming? Was de zondvloed niet de enige sel? mogelijke verklaring voor dit verschijn

Op deze manier gaat Keiler de hele Bijbelse geschiedenis langs, en overal wijst hij parallellen aan, vondsten die de waarheid van de Bijbel bewijzen. Buitengewoon boeiend om te lezen, vaak ook verrassend.

Hierbij dringen zich echter enkele vragen op. Heeft het wel nut, ja, hebben wij wel het recht om te 'bewijzen' wat in de Bijbel staat? Moeten we de Bijbel geloven omdat de wetenschap het ermee eens is, of geloven we de Bijbel omdat het Gods onaantastbaar Woord is? Het laatste lees ik in dit boek niet; maakt Keiler, ondanks zijn goede bedoelingen, de Bijbel zo in feite niet ondergeschikt aan de wetenschap?

Ondanks deze noot van fundamentele kritiek wil ik het boek toch aanbevelen.

Uitgeverij Michon in Helmond bracht onlangs een nieuw boek op de markt over planten die in de Bijbel voorkomen. Echter, met een iets andere opzet dan de meeste andere boeken op dit gebied. Het bevat namelijk veel informatie over het zelf-kweken van deze planten. Interessant voor de (amateur) tuinier.

Het boek 'Planten uit de Bijbel' is samengesteld door de hortulanus (hortus = tuin) van de Vrije Universiteit te Amsterdam. Het verscheen min of meer naar aanleiding van een tentoonstelling over Bijbelse planten die in 1980 werd gehouden. Tijdens deze tentoonstelling bleek namelijk dat veel mensen belangstelling hadden in het zelf kweken van deze planten. Voor veel van de in dit boek genoemde gewassen is dit inderdaad mogelijk, ook zonder kas. Vandaar dat naast algemene informatie ook aanwijzingen voor het kweken worden gegeven.

Het boek behandelt een honderdtal gewassen. Dit is zo'n negentig procent van alle in de Bijbel voorkomende planten. Tarwe staat er bijvoorbeeld niet in. Ook naar het onkruid uit Mattheüs 13 en de wonderboom uit Jona 4 zult u tevergeefs zoeken.

Van de planten die zijn opgenomen, wordt allereerst de wetenschappelijke naam vermeld; daarna volgt de familienaam en het verspreidingsgebied. Verder de Nederlandse, de Bijbelse (wat wordt hiermee bedoeld? de Bijbelse naam kan toch per vertaling verschillen?), de Hebreeuwse (niet altijd even Want al heeft Keiler niet het recht om te bewijzen dat de Bijbel waar is, hij bewijst wel dat niemand zich op de wetenschap kan beroepen om de Bijbel als een 'verzameling vrome legenden' te zien. 'En de Bijbel heeft toch gelijk' is in een

'En de Bijbel heeft toch gelijk' is in een levendige stijl geschreven. Deze vernieuwde druk is rijkelijk van illustraties voorzien, waarvan het overgrote deel in kleur. Inklusief chronologisch overzicht, bibliografie en register. N.a.v.: Werner Keiler, En de Bijbel heeft

N.a.v.: Werner Keiler, En de Bijbel heeft toch gelijk. Onderzoekers bewijzen de waarheid van het Oude Testament. Vert. uit het Duits. Uitgeverij Elmar E.V., Rijswijk, 1991. 320 pag. Prijs ƒ 79,50. O

duidelijk afgedrukt) en de Griekse naam. Daaronder volgt een citaat waarin de desbetreffende plant voorkomt. Dan een algemene beschrijving van de plant en tenslotte aanwijzingen voor het zelf-kweken.

Wat het verspreidingsgebied betreft, dat een plant in de Bijbel wordt genoemd zegt natuurlijk nog niet dat hij ook in Palestina groeide. Zo lees ik op pag. 63 dat de kaneelplant slechts in India en op Sri Lanka voorkwam. Hij moet dus door karavanen uit oosterlijker regionen zijn aangevoerd.

Niet altijd zijn de Hebreeuwse plantennamen even duidelijk. Zo duidt het woord 'sjoesjan', dat in de Statenvertaling consequent met 'lelie' vertaald is, waarschijnlijk een grote groep gewassen aan. Echter, niemand weet precies welke. In dit boek kwam ik dit woord zes keer tegen, als aanduiding voor 'anemoon', 'cyclaam', 'hyacint', 'gele lis', 'madonnalelie' en 'waterlelie'.... 'Planten uit de Bijbel' wordt ingeleid

'Planten uit de Bijbel' wordt ingeleid door enkele algemene hoofdstukken met vooral praktische aanwijzingen voor de kweek, bijvoorbeeld een hoofdstuk over plantenziekten en één met aanwijzingen voor het zaaien. Het boek heeft een register; dit staat tegen alle gebruiken in voorin. Van elke plant is een kleurenfoto of een houtsnede opgenomen. N.a.v. Daan Smit, Planten uit de Bijbel.

Hun herkomst en gebruik door de eeuwen heen. Uitgeverij Michon B.V., Helmond, 1990. 160 pag. Prijs ƒ 57,50. Paulus-Jan Kieviet

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen