Wie schrijft er mee van en over Flakkee?

BOLLEKEITE

Wete jule nogwel, wammun vroeger mit knikkers oak speulden. dat noemende mun Bollekette. Dat waere dan gijeen geweune knikkers, wae je mee stukende, mar mêêst loaije kogels. Die haelde mun bie de fietsemaeker, die zatte niet in fietsen, want ze waere wat groater as normale knikkers, die zatte in groatere diengers, 'k weet niet precies waer ze noe eigeluk uutkwaeme. Mar as je die durun stelletje had, dan was je zo groas as un bigge. "t Gieng ongeveer zo, je lotende wie dur beginne mog, wie dur "t êêrst mog goaie, in ajje dat won, mos je medespeuler zun bolleket un end weg aargus neerlage, zowat wel 7­10 meter ofstand dienkuk. Dan mog joe op die bolleket mikke in ajjum raekte, wassun van joe, in mos hie un nieuwen neerlage.

As 't mis was, dan vloog je eige bolleket un end vaarder, in dan mog hie op die van joe mikke, in zo gieng dat om beurten deur tottut weer un kêêr raek was. Dat buuten bollekette, daer lei je soms hêéle ofstanden mee of, 't hêêle durp deur, mar dägaf niks, want verkeer zoas noe, dat had je toentertied nog niet. Deur de goten gieng 't allied goed, maar owee as zo'n bolleket us opsproeng, dan hieuw je je hart weilus vast voor de ruten. Want dan badje wat te wachten, kejje begriepe! Êêns is 't me gebeurd, in zo'n ruut, kostte toen wel un riesdaelder. in dat was un ontzettende heap geld oor vuuftug jaer trug. Je kon dur wel vuuf in zeventug eiers voor koape. Dat was me wat, in dun huzen bluve in voor straf karweitjes doen, om je schuld te vereffenen. Mar astan weer un stuutje geleje was, dan was je 't weer vergete, zo gaet dat as je kind bint. Noe zieje dat oak haest nooit mêêr. Wammun oak veul gedaen ha dat was bussie­trappe, wiele deje ut op de

Wammun oak veul gedaen ha dat was bussie­trappe, wiele deje ut op de koai. Dat gieng akkur weer an trug dienk toch zo meraekels lekker. We speulde ut dichte saevus nae 't eten, in mun gienge wel deur tottut doengker wier toe, zo moai voengde mun 't allemael. Daer deje wel allied joengens in meiden an mee. Dat was moai opwindend in 't half doenker, fluustere of je 't wel waege zou, om nae 't bussie te loapen. Mun hadde netuurluk oak foelies, dun êênen hard kuche om de man of vrouw bie de bus ofte leijen, in dan un aore nae de bus, in ieder was weer vrie, as 't teminste lokke wou, want wie de bus bewaekte was netuurluk oak ingesteld op die foefies. 't Waere mar simpele spelletjes die mun vroeger speulden, mar wat hadde mun un gezellugge lied. As joengens hadde mun oak nog wel voéballe om dun hoek van dun diek, mar dat was allied riskant. Je kon dur zo gauw je bal verspeule, je had toen nog eb in vloed, in 't kon daer zo hard vloeie, dat je dur niet indurfde as je bal in 't waeter kwam, want dae kojje niet tegen in zwemme, in zo bimmun dichte un bal verspeuld. We speulde mêêst op klompie, in dien lied, wel begönne de éérste voebalschoenen deur te driengen, in soms kreeg ter weilus één voebalschoenen op zun verjaerdag, in ajjut dan trof dat hi'e reks was in joe liengs, dan mog je zun lienkerschoen wel us lêêne, in dan speulde je op un klomp in un schoen. Mar ik stop dur noe mee. ik zahier nogwellus over schrieve op un aore kêêr.

Wel kremun van opoe dikkels'unstik'. in dan was kaentjesof stroopvetun traktaosie éérste klas. Jule wete toch nog wel wal stroopvet was zeker? 'k Ha in de bezetliengslied un kammeraod gehad, in die kwam uut Poortugaal, in "k ha daer toen weilus gegete, in daer noemende ze stroopvet: 'Keuchiesvel'. 'k Ha dur trouwens van opgekeke hoe ze daer moggen noemende, weetje hoe ze die noeme: 'Korte Kousen'. Toen dur op un gegeve moment veul moggen waere, zei dur één van zun broers: „Om deze lied van 't jaer borst lul h ier bie oengs van de korte kousen". Ik zaag tegen urn, wat zeije noe, in toen heitun 't uutgeleid wattun daerme bedoelende. Dat heit mit eten wel niks te maeken, mar dat schiet je dan zomar te binnen, 'k Ha trouwens pas geleje nog wat aerdugs gehoard: As wiele aargus

'k Ha trouwens pas geleje nog wat aerdugs gehoard: As wiele aargus komme, bevobeld op un verjaerdag, in daer wordt achtermekaor bediend, je heije êêne bakkie nog niet op of dur staet weer un aore klaer. in zo gaet dat mar deur. mit van alles, dan zage wiele: Hut gaet hier mil de loapende waegen. in oengderiesten was ik aargus angders in oengs langd. in daer wier ook zo vlot in gauw achtermekaor ingeschoenke in uutgedêêld. in toen zei dur één van de gasten zo. zo het gaat hier: Met de staande kar! Nooit eerder gehoard. Want ik vind dal eigeluk un tegenstelling, mit de

Nooit eerder gehoard. Want ik vind dal eigeluk un tegenstelling, mit de staende kar. zou je dienke, 't gaet juust langszaem. Mar zo zieje ieder veugeltje ziengt zoas 't gebekt is. Voor deze kêêr maekuk dur weer un end an. alle dialect praeters gegroet in tot naeder hoarens.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen