Draaginsigne gewonden voor dhr. A. J. Pieterse Oude Tonge

Gezeten aan de raadstafel, op een 'hoge' wethouderszetel had dhr. Pieterse z'n oorlogsbelevenissen aan dhr. de Vos laten weten, hoe 't gebeurde op die bijna fatale dag in de lente van het laatste oorlogsjaar dat een granaat z'n linkervoet verbrijzelde en z'n been 5 cm. korter maakte. Als vrijwilliger had dhr. Pieterse zich bij de bevrijders van ons land aangemeld en als chauffeur deed hij dienst toen hij zwaar gewond raakte. Tot september 1945 verbleef hij in een Engels ziekenhuis om daarna in Nederland verder te herstellen om in januari 1947 de aktieve dienst te verlaten.

De inbreng die dhr. Pieterse, en met hem zoveel andere veteranen, had geleverd in de verdere bevrijding van ons land, ze zijn lang verzwegen en kenne- lijk ongewaardeerd gebleven, maar vorig jaar besloot de Minister van Defensie tot het invoeren van een 'maatschappelijke erkenning' van de veteranen, met welk insigne respekt en waardering wordt getoond voor hen die in moeilijke omstandigheden hun offer hebben gebracht. Het insigne draagt de Latijnse spreuk 'Vulnetaris Nee Victus', 'gewond, maar niet overwonnen'. Op dhr. Pieterse is de waarheid van de spreuk zeker van toepassing, zelfs z'n humeur lijkt niet te hebben geleden onder' de handicap die hij levenslang zal moeten ervaren: „ik ben nooit kleinzerig geweest", liet hij dan ook weten.

Voor mevr. Pieterse was er een boeket bloemen, kinderen en kleinkinderen woonden vanaf de publieke tribune de bijeenkomst bij.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen