Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

In Gesprek Met ....

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

In Gesprek Met ....

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

het echtpaar van Antwerpen­Groenendijk De Goede Ree te Sommelsdijk

Volgende week, 8 april, zijn ze 65 jaar getrouwd: Marinus van Antwerpen en Maatje Groenendijk. Hij is 88 jaar en zij 85. Beiden hebben de leefiijd van de zeer sterken. „En sterk bén ik", betuigt dhr van Antwerpen, „ik zal het je laten zien". De volgende 10 minuten krijg ik een demonstratie van al zijn kunnen. Hij zet zijn handen op de stoelleuningen en drukt zich een paar keer moeiteloos op. De stoel wordt vervolgens aan de kant geschoven want voor de volgende krachttoer heeft hij ruimte nodig. Hij laat zich door zijn knieën zakken en buigt dan helemaal achterover tot zijn rug de grond raakt, houdt dit enige tellen vol en komt langzaam weer overeind. „Dat doe je me niet na hé", glundert hij. Ja, sterk is hij altijd geweest en ook hard

Ja, sterk is hij altijd geweest en ook hard voor zichzelf. Hóe hard blijkt uit het volgende verhaal, dat hij in geuren en kleuren vertelt: „Toen ik een jongen van een jaar of 14 was, ben ik eens in een appelboom geklom

14 was, ben ik eens in een appelboom geklommen maar ik viel er uit en kwam heel ongelukkig terecht. Pas veel later zou blijken dat ik mijn arm gebroken had. Maar ik durfde thuis niets te zeggen omdat die appelboom niet van ons was... Zó bang was je om een standje te krijgen. Een tijd later moest ik naar de dokter voor een prik in mijn

Een tijd later moest ik naar de dokter voor een prik in mijn arm. „Doe je arm eens recht", zei hij. Maar dat kon ik niet. Toen heb ik hem het hele verhaal verteld. Hij zei dat mijn arm gebroken moet zijn geweest en daardoor krom gegroeid". Hij stroopt zijn mouw op, vraagt eerst of ik goede oren heb, en buigt dan een paar keer zijn arm, die vervaarlijk kraakt...

Mevr. van Antwerpen zit in een rolstoel Ze heeft een luchte' beroerte gehad en kan niet lopen. Op mijn vraag of ze nog weet hoe ze er 65 jaar geleden als bruidje uitzag, zegt ze: „Ik had een zwarte jurk aan (dat was noe êênmal) en een hoed op. Marinus droegeen zwart pak. De stoet ging lopend naar het gemeentehuis aan de Voorstraat, daarna deden we een bakje en dan ging de hele 'kroo' kuieren. Bij foto Plaat op het Tuindorp werd van allemaal een foto gemaakt".

Als een bruidspaar 'ongder boon' (onder de geboden) ging, werden er bij familie en vrienden kaarten rondgebracht met een zakje bruidssuikers erbij, weet ze verder nog te vertellen. „Vroeger was aolles aores". „Je had niks te zéggen". Deze

„Vroeger was aolles aores". „Je had niks te zéggen". Deze woorden worden doorbelden herhaaldelijk gebruikt. „Het is nu voor jonge mensen zo moeilijk voor te stellen ". vindt dhr van Antwerpen, „je had geen t.v., geen fiets. niks. Maar we hebben gelukkig wél altijd te eten gehad, uitgezonderd in de oorlog, en dat was al heel wat. Mijn ouders hadden 8 kinderen, vader en moeder moesten hard werken. Vader was landarbeider en hij ging ook nog met ezel en kar naar Dirksland en Melissant om olie te verkopen. We woonden an de Rienk, in een gedeelte van het huis dreef moeder een winkeltje. Het was natuurlijk geen supermarkt, hoewel er van alles en nog wat te koop was, bijv. kooltjes voor in de stoof'. Doordat ze zo dicht bij de kerkgracht woonden, kon Mari

Doordat ze zo dicht bij de kerkgracht woonden, kon Marinus thuis, bij de kachel zijn houten schaatsen onder binden en zo de straat over steken om te gaan schaatsen. ..Een broer van me kon heel goed schaatsen. Hij kon zelfs overrijden en dat was toen wat voor een geweune joon ". Mevr. van Antwerpen vertelt dat ze na de Lagere School met

Mevr. van Antwerpen vertelt dat ze na de Lagere School met vader mee naar 't land moest. Graag deed ze dit werkp niet. maar „je moest".

Nu zijn ze binnenkort 65 jaar getrouwd. Ze hebben 5 kinderen, 2 meisen en drie jongers, zoals ze dat zo mooi zeggen. ..Beste hinders ", voegen ze er nog aan toe. Ik wens de familie van Antwerpen op 8 april een gezellige dag toe.

T. K.

Dit artikel werd u aangeboden door: Eilanden-Nieuws

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 3 april 1992

Eilanden-Nieuws | 16 Pagina's

In Gesprek Met ....

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 3 april 1992

Eilanden-Nieuws | 16 Pagina's