De oorwurm
Of we om een uur of twee 's nachts een geluidhinder wilden beslechten. Het betrof een flatwoning, ingeklemd tussen boven-, onder-, links- en rechtsburen. Bij aankomst galmde het “Du bist alles” van Peter Maffay ons tegemoet. Zo te zien en te horen vier hoog, ongeveer middenin.
Aangekomen voor de deur was er geen twijfel meer mogelijk. Wij belden aan, tevergeefs, Maffay overstemde al onze pogingen om de aandacht van de bewoner te trekken. Toen mijn maat, Cees, met zijn van dienstwege verstrekte scheidsrechterfluit door de brievenbus floot verscheen er echter een gestalte in de gang en de deur werd geopend. Voor ons doemde de vermoedelijke bewoonster op, Sonja, vandaag 50 geworden volgens haar zeggen, slechts gekleed in een spijkerbroek. Zo te zien was zij dolgelukkig.
Wij deelden het doel van onze komst mede en sommeerden haar om het volume van de muziek tot een aanvaardbaar niveau terug te brengen. Sonja weigerde pertinent, zij was jarig en zij wilde Peter Maffay luisteren; hard!
Mijn maat Cees stond op de balustrade met zijn rug tegen de railing. Cees had het uiterlijk van een typische motorrijder, kaal, sik, oorbel, half zichtbare tattoo onder zijn korte mouwen. Hij trok direct de aandacht van Sonja en wij hoorden haar een lied inzetten over iets wat zij met 'die kale' wilde. Tegelijkertijd stortte zij zich op Cees die haar ternauwernood kon behoeden voor een tuimeling over de reling en een val in het diepe.
Uiteindelijk betraden wij de woning. In het tumult stapte ik in een half gevulde kattenbak waarvan de inhoud zich over de vloer verspreidde. Cees leidde Sonja af en ik begaf mij naar de stereo-installatie. Deze bestond uit een aantal aangesloten randapparaten en aan de achterzijde hing een wirwar van draden en even zoveel aansluitingen. In een paar bewegingen trok ik alle aansluitingen los van de apparatuur waarna het zojuist ingezette “Tanze mit mir in den Morgen” tot een abrupt einde kwam, nog voor de zanger in wiens armen dan auch kon traumen.
In de wetenschap dat Sonja waarschijnlijk tot de volgende dag nodig zou hebben om alle pluggen weer in de goeie aansluitingen te steken dreunde de rest van de nacht het Duitse schlagerrepertoire in onze hoofden na.
Eens per kwartaal vertellen wijkagenten Arij Weijler en Arwin Groeneweg over hun werk op het eiland.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van dinsdag 30 augustus 2022
Eilanden-Nieuws | 32 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van dinsdag 30 augustus 2022
Eilanden-Nieuws | 32 Pagina's